W potrzasku \\ ABO

5

Dedykuje izkakrawczyk25😍😘😍

Pov. Yuki

Spałem bardzo mało. Ciągle miałem w głowie wczorajszy bal.
Od razu, kiedy książę się do mnie zbliżył poczułem jego zapach. Zdecydowanie był moją alfą. Kiedy razem tańczyliśmy i poszliśmy się przejść moja omega wariowała ze szczęścia, jednak po jego romantycznym wyznaniu się przestraszyłem. On również odkrył, że jesteśmy sobie przeznaczeni. Uciekłem stamtąd i niczego nie tłumacząc bratu, kazałem woźnicy ruszyć. Po powrocie do domu od razu pobiegłem do swojego pokoju. Rzuciłem suknie w kąt i przykryłem się kołdrą po same uszy. Wszyscy moi bracia przychodzili do mojego pokoju, by ze mną porozmawiać, jednak żadnemu to się nie udało. Kiedy sobie odpuścili parę razy próbowałem zasnąć jednak cały czas dokuczała mi moja omega krzycząca mi w głowie że mam tam wrócić. Starałem się ją zignorować, jednak jej głos był za głośny.
Rano przyszedłem na śniadanie znacznie wcześniej niż inni. Zabrałem talerz z kanapkami do swojego pokoju i nie pokazałem się reszcie na oczy.
Kiedy uda mi się uspokoić omegę wrócę do normalnego życia i zapomnę o całym tym balu. W końcu książę zna tylko moje imię.

Pov Filip
Jesteśmy już blisko. Moja alfa wyczuła już woń Yukiego.
Kareta się zatrzymała przed dość dużym domem. Wysiadłem z niej razem ze strażnikami i zastukałem w drzwi. Otworzył mi ten sam chłopak, którego widziałem przed pałace z moją omegą. Kiedy mnie zobaczył, w zaskoczeniu otworzył buzie.

-W..witaj Książę, co cię do nas sprowadza?

- Przyszedłem po swoją omegę Yukiego. Czy wasz ojciec jest w domu?

Pov. Yuki
Usłyszałem, że z dołu ojciec krzyczy moje imię. Mimo że moich braci mogłem ignorować, to z ojcem nie mogę tak postąpić.
Zszedłem po schodach na dół. W holu znajdowali się wszyscy moi bracia, więc sprawa jest na pewno poważna. Chłopcy zebrani wokół drzwi do gabinetu ojca miel posępne miny. Kiedy mnie ujrzeli, ich smutek się pogłębił. Bez słowa wszedłem do gabinetu ojca. Od wejścia rzuciła się na mnie jakaś postać. Moja omega znowu wróciła do życia.

To nasz alfa. Szybko przeproś go! Przytul, nie nie, pocałuj szybko.

Zastygłem. To był książę.

- Co ty tutaj...ale jak?- nie zdążyłem więcej wydusić. Spojrzałem błagalnym wzrokiem na ojca, jednak on wyglądał jakby nie miał zamiaru nic zrobić.

- Wybacz synku. Król nakazał zabrać cię do pałacu. Tam zamieszkasz, a w późniejszym czasie poślubisz księcia Filipa.

- Będzie tak cudownie. Już nigdy cię nie opuszczę, będę idealnym mężem dla ciebie wszystko koch......

W tym momencie z nadmiaru emocji i informacji przestałem cokolwiek czuć i zemdlałem.