You Make Me |liskook| [Tamamlandı]

•27•

Keyifli akşamlar💙💜
İyi okumalar⚘🙉
.
.

"Sakın anlatacaklarimdan sonra bana acımaya kalkma." dedi konuşmasına başlamadan hemen önce. "Yoksa yemin ederim çok kötü olur."

Sessizce başımı salladım. Hayır korktuğum için değil zaten yapmayacak olduğum bir şey için uyarı vermesine karşı sinirlenmemek için başımı sallamıştım. Beni ne sanıyordu gerçekten?

Başını benden çevirdiğinde kuruyan boğazımı ıslatmak için yutkunarak derin bir nefes bıraktım. Anlatacakları her ne ise dile getirmekte zorlanıyor gibiydi. Nasıl bir şey yapmıştı o ucube herif?

Ellerini dizimin üzerinden çekerken eğdiğim başımı ona kaldırırdığımda, "7 yaşındaydım." dedi. Kısık çıkan sesiyle irkilişime engel olamamıştım. Bakışlarımı ona kilitlemiş bakarken söyleyecek olduklarına adem elmasını yerinden oynatacak bir yutkunuştan sonra devam etti.

"O yanan evde yaşıyorduk biz."

Anında gözümün önüne gelen o yanmış evle birlikte nefesimin teklemesi bir oldu. Şaşkınlıktan açık kalan dudaklarımı bir daha kapatamadım.

"O gün bir sürü adam geldiğinde her gün oynadığım o oyunu bıraktım. Çünkü o adamlar elindeki silahlarla o eve girmişti."

Derin aldığı nefesini titrek bir şekilde bıraktı dudaklarından. Birbirine kenetlediği parmaklarını öyle bir sıkıyordu ki parmak boğumları kıpkırmızı olmuş ellerinde fazlasıyla belli oluyordu.

"Kimileri kapıda beklerken evin gizli kapısına doğru giderek içeri girdim. Ve aradan geçen saniyeler sonunda..." dediğinde başını yukarı kaldırarak derin bir nefes alıp sıkıca kapattı gözlerini.

"O lanet olası baban eve döktüğü benzinle..."

Korkuyla elim ağzıma giderken buğulanan gözlerime engel olamadım. Yeniden derin bir nefes bıraktığında, "O evi ailemin dışarı çıkmasını engelleyerek, ateşe verdi."

Sıkıca kapattığı gözlerinden tutamadığı yaşları yanaklarına akın ederken aynı zamanda akan gözyaşlarıma engel olamadım. Yutkunuşum boğazıma takılı kalmıştı. Duyduklarıma hala inanamıyordum. Nasıl böyle bir şey yapabilmişti? Bir aileyi gözünü kırpmadan nasıl yok etmişti? Varlığımdan, onun kanını taşımaktan bir kez daha tiksiniyordum.

Durmayan yaşlarımı elimin tersiyle silerken, "Ve bana yaşattığı acının aynısını yaşaması için seni öldürecektim." demesiyle şaşkınlıkla ona bakakaldım. Öfke dolu bakışlarını yüzümden çevirerek birbirine kenetlediği parmaklarına indirdiğinde, "Ama ölmeni benden önce isteyen biri daha varmış." diyerek burnunu çekip, "Hemde kanını taşıdığın biri." demişti histerik bir gülüşle. Yerinden kalkıp dizlerini hafif kırarak yüzünü yüzüme hizaladığında rahatsızca geri çekildim. Fakat bunu anında fark ederek baş parmağını dudağımın kenarında kalmış gözyaşıma dokundurarak parmağının üzerine almasıyla dudaklarına bastırmıştı.

Gözyaşımdan ıslanmış dudaklarına daha fazla bakamadan omzundan geri iterek hızla ayağa kalkıp yanaklarımı sildim.

Hala anlattıklarına ne söylemem gerektiğini bilmiyordum ve bu yaptığı hareketle söyleyeceklerim uçup gitmişti. Sinirlenmem gerekiyordu şu an fakat onu bile yapamıyordum çünkü az önce karşımda ağlayan adam şimdi aptal gibi yüzüme sırıtarak bakıyordu.

Sessizliğimi daha fazla koruyamayarak, "Şöyle bakıp durma." dedim. Beklemiyor olmalı ki kaşları anında havalanarak şaşkınlığını belli etmişti. Tanrım az önce karşımda ağlıyordu şimdi ise hiç bir şey olmamış gibi kızarık o burnuna rağmen sırıtıyordu. Gözlerimi yüzünden devirerek ondan birkaç adım uzaklaşırken koltuğa doğru oturuşunu belli eden bir ses çıkartarak yine ona bakmamı sağlamıştı.