You Make Me |liskook| [Tamamlandı]

•9•

Herkese keyifli günler💙💜
İyi okumalar⚘🙉  
.
.

Harelerine düşen saçları alnımı gıdıklarken kendimi ondan uzak tutmaya uğraşıyordum. Bakışları yüzümü uzun uzun incelemek istercesine yavaşça geziyordu her bir kısımda.

Hayır ona asla kapılmamalıydım. Canımı yakmıştı, onun yüzünden şu an bu haldeydim ve ondan uzak durmam gerekirken yaptığım bu yaklaşım da neyin nesiydi böyle?

Kendimi hızla onda uzaklaştırıp geri çekildim. Afallamış şekilde yüzüme bakarken bakışlarımı ondan alıp ayağa kalkmaya yöneldim. Fakat aniden kolumu tutmasıyla irkilmem bir olmuştu.

"Nereye?"

Sinirle kendime çektiğim kolumla sorusuna cevap vermeden ayağa kalktığımda ayaklarımın sarılı olduğunu acısını göstermesiyle fark etmiştim. Diken gibi batıyordu acı ve ayakta durmamı çok fazla zorluyordu. Yerime oturmaya yöneldiğimde hangi ara önüme geldiğini fark etmediğim beden kollarıyla belimden ve bacaklarımdan kavrayıp bedenimi havalandırmış ağzımdan çıkan çığlığa engel olamamıştım.

"Bırak beni!"

"Nereye gitmek istiyorsan bana söyle bu şekilde yürüyemezsin."

Benim aksime çıkan yumuşak sesiyle afallamama engel olamasamda kendimi görmezden gelerek ayaklarımı sallayıp inmeye çalıştım.

"Bırak beni diyorum sana! Kendi işimi kendim hallederim ben sana ihtiyacım yok!"

Tüm debelenmeme sonunda pes edip yavaşça yere bırakırken ellerimle onu geri itip dengemi ayakta tutmayı başarmıştım. Sinirle yüzüne bakıyor hala bana mahçup gözlerle bakmasına anlam veremiyordum.

Bir anda melek kesilmesinin sebebi neydi böyle? Ona göstermiş olduğum bu tavıra karşı şimdiye beni yaka paça peşinden sürüklemeliydi. Ne yapmaya çalışıyordu?

"Özür dilerim Lisa..."

Sesinde ki üzgünlük ve söylediğiyle şaşkınlığıma engel olamamıştım. Ayaklarımın üzerine daha fazla basamayıp kendimi yatağa bırakırken arkasında duran sandalyeye oturup uzunca konuşacakmış devam etmişti.

"Ben...gerçekten üzgünüm, herşey için. Bütün bu olanları telafi etmek istiyorum bana bir şans ver lütfen."

Söylediği her kelimede şaşkınlığım artarken birşey söyleyemeden onu dinliyordum sadece. Benden bir şans istiyordu. Doğru mu duymuştum?

"Sana herşeyi anlatacağım Lisa, lütfen bana bir şans ver..."

Herşeyi?

Bütün yaptıklarının sebebini mi anlatacaktı bana? Neyden bahsediyordu böyle? Tanrım, neredeyse ağlayacak gibi bakıyordu gözlerime. Nesi vardı?

Yerinden kalkıp yanıma gelerek kollarını boynuma doladı birden. Nefesimin kesilmesine sebep olurken put gibi kalmıştım. 

"Bana bir şans verir misin?"

Ne yapacağımı bilmeden öylece duruyordum. Konuşuyor ama bir cevap alamıyordu benden. Cevap veremiyordum çünkü. Bir anda göstermiş olduğu değişime anlam veremiyordum. Ne yapmaya çalışıyordu?

Kollarını boynumdan çekip omuzlarıma koyarak gözlerime baktı. Ağlamıştı...

Tanrım ağlıyordu. Karnımın aniden kasılması ve hissettiğim o duygu bütün yaptıklarını unutturmuştu bana. Konuşmak için araladığı dudaklarına parmaklarımı siper ederek gözlerimin yanmasını umursamadan boynuna sarıldım.