You Make Me |liskook| [Tamamlandı]

•10•

Keyifli akşamlar💜💙
Iyi okumalar⚘🙉
.
.

...
Şaşkındı gözleri. Ellerini çekmesini korkuyla beklerken söylediğim cümlenin üzerine biraz daha sıkmıştı tuttuğum ellerini.

"Lisa." dedim yumuşak bir sesle. Kendinde olup olmadığından emin olmak istiyordum.

"Huh?"

Aniden ellerini ve bedenini benden geri çekti. Biraz afallamış biraz da üzülmüştüm.

"Lisa dinle bak-"

"Bu...bu çok ani oldu." dedi gözlerime bakmadan.

Başı aşağı eğik bir şekilde belkide kurmak istediği cümleyi düşünmeye çalışıyordu. Ellerini yeniden tutup tutmama konusunda kararsız kalmıştım.

"Ben, yani bilmiyorum. Onca zaman..."

Onu asla aklından silemeyeceğimi biliyordum. Bu kadarı olmamalıydı. Gerçekten böyle olmamalıydı.

"Özür dilerim Lisa. Senden beni affetmeni ve bütün bunları telafi edeceğime tekrar tekrar söz veriyorum."

Evet telafi edecektim. Mutlu olan birçok anı biriktirmeyi başaracaktım. Onunla iyi olan ne varsa yapacağım.

"Sana inanmak istiyorum Kook. Ama yaptıkların, bu düşünceden beni soğutuyor işte."

Üzgündü.

Bu hale gelmesine neden olan bendim. Belki de hala benimle konuştuğu için şükür etmeliyim. Ama onu kendime inandırmayı iyi şeyler yapacağımdan emin olmasını sağlamalıydım.

"Biliyorum, ama bana bir şans ver olur mu? Bütün bunları düzelteceğim."

Tebessüm ve umutsuz bakışlarla yüzünü incelerken kararsızca bakan gözlerini bir süre üzerimde gezdirdi. Ellerini yeniden tutarak güven vermek istercesine sıkıca tuttum. Bunu yapabilirdim. Kalbine iyi olan herşeyi getirebilirdim.

"Pekâlâ."

Söylediği kelimeyle kendimi tutmayı bırakıp hızla boynuna sarıldım. Çok geçmeden yapmış olduğum şeyin utancını yaşarken az öncekine nazaran yavaşça geri çekildim.

"Üzgünüm."

Tebessümle karşılık verdiğinde dünyaların benim olduğunu hissetmiştim. Artık onunla en güzel anıları biriktireceğim.

"Hadi kalk." dedim. Ayağa doğrularak.
Afallamış bakışlarla 'nereye' dercesine başını sallarken kollarından tutarak ayağa kaldırdım.

"Bugünü en güzel gün ilan edeceğiz."

Gülümseyerek bezin üzerine serdiklerimizi sepete doldurmaya başladım. Ah, Tanrım...gerçekten şu an fazlasıyla keyifli hissediyordum. Bunun şerefine kesinlikle şarap içeceğim.

"Nereye gideceğiz?" dedi beline bağladığım gömleği çıkarırken. Sepetin ağzını kapatıp kollarından sıkıca tutarak gömleği çözmesini engelledim.

"Şimdi değil. Arabaya geçince çıkarırsın."

Ah, onun kadar inatçı birini daha görmedim. Incecik beli vardı zaten ne diye biraz daha uzun giyinmedi ki? Etrafı kana bulamamı falan mı istiyordu?

"Hadi ama Kook! Gerçekten bu çok saçma."

"Neymiş saçma olan." dedim sert bir ses tonuyla. Kısa bir bakış attıktan sonra gülerek çantasını eline aldı.

"Sevgilimmiş gibi davranıyorsun."

"Çünkü seviyorum."

Duraksadı aniden. Başını aşağı eğerken söylediğimle utandığını fark etmiştim. Fazla mı açık olmuştu acaba? Ama gerçekten sevimliydi...