Sabah...
Ömer gözlerine vuran güneş ile uyanır. Gerilerek doğrulur ve kalkıp terliklerini giyer. Ensesini kaşıyarak banyoya doğru ilerler.
Kapıyı açıp içeri girer ve kapıyı kapatıp lavaboya yaklaşır. Ellerini tezgaha koyup aynada kendisine bakar.
Bu birkaç saat içinde çökmüş olan yüzünü görünce canı yanar. Dolu dolu olan gözleri ile zar zor konuşur.
Ö:Neden be Defne?.. Neden yine beni terk ettin?.... Neden?
Gözlerinden akan yaşlarını elinin tersi ile silip musluğu açar.
Bol su ile elini yüzünü yıkayıp musluğu kapatır. Yan tarafta bulunan havlu ile elini yüzünü kurulayarak yatak odasına geri döner.
Yatağa oturup öylece yere bakarken yatak odasının kapısını hafif açılır, ömer başını kaldırdığında Dila ile göz göze gelir.
Dila, Ömeri görünce şaşırır.
Di:Sen evde miydin?
Ömer bir şey demez, sadece başını sallamakla yetinir.
Di:İyi misin ?
Ömer den cevap gelmeyince Dila kapıyı kapatıp Ömerin yanına doğru ilerler ve o da oturur.
Di:Anladım... Kötü bir şey oldu...
Ömer başını kaldırıp Dilaya bakar. Dila Ömerin kızarık gözlerini görünce afallar.
Di:Senin gözlerin çok kızarmış, ağladın mı yoksa sen?
Ö:Dila... Benim canım çok yanıyor.
Ömer'in bu hali Dila nın canının yanmasına neden olur. Dila boğazını temizleyip konuşur.
Di:Anlatmak ister misin ?
Ömer elleriyle yüzünü kapatıp birkaç saniye öylece durur. Daha sonra ellerini yüzünden çekip konuşmaya başlar.
Ö:Daha bir günlük bebektim, annem-babam beni terk etti. Bunca yıl annesiz babasız büyüdüm, yaşadım. Dedem vardı her ne kadar kötü şeyler yaşasakta yine de çok seviyordum ben onu. Sonra Defne... Defne benim hem aşkım oldu hem anne-babam oldu hem kardeşim oldu. Kısacası her şeyim oldu o benim.
Ömer duraksar akan göz yaşlarını silip devam eder tekrar.
Ö:Çok aşık oldum ona, çok sevdim. Rüyalarım da, hayallerim de, kalbim de, aklım da her yerde Defne vardı... Biliyorum çok hata yaptım özür de diledim ama olmadı işte, bıraktı beni terk etti. Hemde en mutlu olduğum gün, beni affettiğini söylediği gün terk etti beni...
Dila dolan gözlerimi saklamak için başını eğer. Ömer ise derin bir nefes alarak devam eder.
Ö:O günden sonra ben kimseye güvenmemem gerektiğini anladım. Hani herkes anne-babasına güvenir ya, ne yaparsa yapsın ailesi vardır arkasında. Onlara güvenir... Fakat benim öyle güvenecek anne-babam ya da kardeşim olmadı... Dedem vardı ona çok güveniyordum... Defne vardı. Bu hayatta en çok güvendiğim kişiydi o. Ama terk etti bıraktı beni. Sonra da dedem öldü.
Ben yine yapayalnız kaldım yine güvenecek kimsem kalmadı....
Ömer başını havaya kaldırıp gözlerini kapatır ve öylece durur. Dila ise kızarmış gözleri ile Ömere bakıyordur.
Ö:Dedim ki Ömer, senin bu dünya güvenebileceğin kimsen yok. Yalnız geldin yalnız gideceksin dedim.
Ömer başını indirip gözyaşlarını siler.
Ö:Aradan yıllar geçti, zor zamanlar geçirdim biliyorsun. Onca geçen zamandan sonra Defneyle yine yollarımız kesişti. Bazı sorunlar yaşasakta iyiydik. Çok iyiydik hemde. Dün gece ona yeniden başlamak istediğimi söyleyecektim. Ama o benden önce davranıp ondan uzak durmamı istediğini söyledi. Yine en mutlu günümde mahvetti beni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DENİZ HİKAYESİ
Fanfic"Aşk düşünüldüğü kadar güzel bir duygu mudur? Yoksa hiç kimsenin yaşamak istemediği kadar kötü bir duygu mudur?"
