Defne sallanan sandalyeye oturmuş, kahvesini yudumlarken dışarısını izliyordur.
Başını yasladığı yerden kaldırıp duvardaki saate bakar. Ardından oflayarak geri yaslar.
D:Off.
Zilin sesini duyması ile kahvesini yan taraftaki sehpaya koyar. Ve hızlı adımlar ile kapıya doğru ilerler.
Kapıyı açtığında Sinan'ı görmesi ile kenara çekilir
D:Sinan hoşgeldin.
Si:Hoşbuldum. Bir haber var mı?
Der içeri geçerken. Defne de kapıyı kapatır ve arkasından ilerleyip tam karşısına oturur.
D:Yok, sabah biraz yalnız kalıp toparlanmak istiyorum akşam gelirim dedi.
Sinan derin bir nefes alıp dudağını ısırır.
Si:Ne zamandır biliyormuş?
D:Hani sen bize Denizi getirmiştin sabah hatırlıyor musun ? Hatta oyun oynarken üzerine su gelmişti birlikte yukarı çıkmıştınız.
Si:Evet Ömer tişört vermişti?
D:İşte o zaman sen telefonunu ona vermişsin tutması için. Art arda mesaj gelmiş. Ömer de merak edip bakmış mesajda o evin adresi yazıyormuş. Bi de gidip bakalım Ömer ile ilgili bir şey olabilir yazınca Atakan, Ömer de şüphelenmiş.
Si:Sonra da o adrese gitmiş öyle mi?
D:Evet... Eski eşyalar varmış, sandık varmış. Sandığı kucalarken bulmuş günlüğü orada da her şey yazıyormuş. Babası.
Deyip duraksar Defne, gözlerini kapatır ve dudağını ıslatıp devam eder.
D:Daha doğrusu sözde babası(!) Ömer doğduktan sonra onu bir aileye vermek istemiş. Asiye Hanımda korkmuş kötü bir aileye verecek diye. Bir deniz kenarına bırakmış daha bir günlük iken.
Si:Off off.
Deyip yüzünü kapatır Sinan. Defne ise devam eder.
D:Sinan ben çok korkuyorum. Yani Ömer sanki bir şey olmamış gibi davranıyor bana, Denize... Hiç kızıp bir odaya kapanmıyor, bağırıp çağırmıyor. Ya da ne bileyim kızmıyor. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi.
Si:İçine atıyor değil mi?
D:Evet içine atıyor ve ben bu durumdan çok korkuyorum. Böyle içine atarak olmaz ki. İlla ki patlak verecek... Ya kendine zarar verirse ?
Der hafif gözleri dolmuş bir şekilde. Sinan kalkıp Defne nin hanına gider. Ve ellerinden tutup ona bakmasını sağlar.
Si:Öyle bir şey olmayacak tamam mı? İzin vermeyeceğiz... Hem Ömer den bahsediyoruz Defne, seni ve kızını yalnız bırakır mı hiç?
D:Bırakmaz.
Der gözlerinden yaşlar süzülerek.
Si:O zaman hadi sil gözyaşlarını, senin dik durman gerek. Dik dur ki, Ömer senden destek alsın.
D:Ama çok korkuyorum Sinan, bu çok büyük bir travma. Ya resmen düşmanıyla kardeş! Bu insanın canını nasıl yakar bir düşünsene.
Si:Çok zor evet, ama alışacak Defne... Sizin için, bizim için alışmak zorunda. Başta illa ki bir boşluğa düşecek. Ama biz onun elinden tutacağız, yalnız değilsin diyeceğiz... Tamam mı? Hadi toparlan lütfen.
Defne bir şey demez sadece başını sallayıp, gözyaşlarını siler.
Si:Nerede ki acaba ?
Deyip yere odaklanır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DENİZ HİKAYESİ
Fanfic"Aşk düşünüldüğü kadar güzel bir duygu mudur? Yoksa hiç kimsenin yaşamak istemediği kadar kötü bir duygu mudur?"
