[Zawgyi]
"ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကစၿပီး ဒီနားကို ႐ုံးခန္း ေျပာင္းလာတယ္ အေမ "
"ဟုတ္လား
အိမ္နဲ႕ နီးေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့
ဒါနဲ႕ အရင္ေနရာက ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"အရင္ ႐ုံးခန္းေနရာက ႐ုတ္တရက္ႀကီး ပိတ္သိမ္းမယ္တဲ့
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဒီအနီးအနားကို ေျပာင္းလာလိုက္တာ
အားတဲ့ရက္ဆို မင္နီနဲ႕ ေန႕လည္ေန႕ခင္း မုန့္သြားစားလို႔ရတယ္ေလ "
"မင္နီေတာ့ သေဘာက်ေနမွာပဲ
သူအေဖက အခ်ိန္ပိုေပးနိုင္ၿပီ ဆိုေတာ့ "
ေဘးနားမွာ ေဆာ့ေနတဲ့ သားက အလုံးစုံ နားမလည္ေတာင္ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႕
သေဘာေတြ က်ေနပုံပဲ... ။
Chanyeol က မ်က္ႏွာ တစ္ခ်က္လွည့္လိုက္႐ုံပဲ ရွိေသး
ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မင္နီက စိတ္ပူစရာကို လုပ္ေနသည္။
"ဂြၽန္မင္နီ
အဲ့ဒါေတြ မကိုက္ရဘူး ေလ
Daddy စီက အဆူခံခ်င္ေနတာလား!! "
ကစားစရာေတြကို သြားနဲ႕ ကိုက္ေနတဲ့ မင္နီ
အေဖက ဆူေတာ့ မ်က္ႏွာက ၿပိဳေတာ့မဲ့ မိုးလို ျဖစ္သြားလိုက္ပုံမ်ား
"စကားနားေထာင္ေလ
အႏၲာရယ္မ်ားလို႔ အဲ့လို မလုပ္ရဘူး လို႔ ေျပာထားတာ
Parkjonmin, daddy စကား နားမေထာင္ဘူးလား "
"အီးဟီး ဘြားဘြား "
ထပ္အဆူခံရေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက တအိအိနဲ႕ အဘြားကို ေအာ္ေခၚၿပီး သြားေတာ့သည္။
အဘြားရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းဝွက္ကာ ေအာ္ငိုေနတဲ့ ကေလးေပါက္စ
အေဖကို ေၾကာက္လို႔ လက္သီးေတြ စုပ္ထားေသးတယ္
"ကေလးကို မေအာ္ပါနဲ႕
ဒီတိုင္း ေျပာလဲ ရတာပဲကို
မင္နီ လာ အဘြားနဲ႕ သြားရေအာင္ "
Chanyeol ကို ဆူၿပီး
မင္နီကို ခ်ီကာ mrs.park က ထြက္သြားေတာ့သည္။
ေၾကာက္လို႔ လက္သီးေလးေတြ စုပ္ထားတဲ့ မင္နီေၾကာင့္
အမွတ္မထင္ ဘတ္ဟြၽန္းကို စိတ္ထဲ ေတြးမိသြားခိုက္
Chanyeol မ်က္ႏွာမွာ အၿပဳံးတစ္ခု ေရးေရးေလး ေပၚထြက္လာသည္။
*** My Heart Leaps Up***
တတီတီ ျမည္ေနတဲ့ ႏွိုးစက္က baekhyun ကို
မနက္ အိပ္ရာထဖို႔ ေဆာ္ၾသေနၿပီ
YOU ARE READING
My Heart Leaps Up {{Completed}}
Fanfictionတျဖည္းျဖည္း မင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္တတ္လာၿပီ တဖြည်းဖြည်း မင်းကြောင့် ရင်ခုန်တတ်လာပြီ ChanBaek
