ချန်းယောလ်လက်ကို တွဲပြီး ပြန်လာရတဲ့ အိမ်အပြန်က ပျော်ရွှင်မှုကို သယ်ဆောင်လာပေးတယ်ဆိုတာအမှန်ပဲ..။ဘတ်ဟျွန်းမျက်နှာလေးထက် အပြုံးတွေက မရပ်တန့်နိုင်တော့...။
”သဘောတူပေးမယ်လို့ ပြောထားပြီးသားနော်
တခြား စကား ပြောင်းမပြောကြေး ”
အိမ်ရောက်လာတာနဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက အဖေကို ရှာပြီး တန်းပြောလာသည်။
”အမေ!
သား ချန်းယောလ်နဲ့ လက်ထပ်တော့မယ် ”
ထမင်းစားခန်းထဲရှိနေတဲ့အမေ့စီ ပြေးသွားရင်း အော်ပြောလာသည်က တစ်အိမ်လုံးကြားစေဖို့ ရည်ရွယ်ထားသလားပဲ...။
ချန်းယောလ် ရယ်ချင်ပေမဲ့ အတိအလင်းလည်း မရယ်ရဲ..။ရှေ့မှာ တော်ရတော့မဲ့ ယောက္ခထီးလောင်းက မိန့်မိန့်ကြီးရှိနေတော့လည်း...။
ဘတ်ဟျွန်းက အမေ့လက်မောင်းကိုချိတ်ထားပြီး လက်ထဲမှာလည်း အသီးပန်းကန်ကို သယ်ပြီး ထွက်လာသည်။
”ချန်းယောလ်! စား ”
ပန်းသီးတစ်စိတ်ကို ချန်းယောလ်ကိုပေးလာသည်။အဖေနဲ့အမေကို ကျော်ပြီး...။
”ဒီကောင်တော့
ငါ့ကို မျက်စိနောက်အောင်! ”
”ဘတ်ဟျွန်းနီ~~ ”
အဖေကပြောလာသလို ချန်းယောလ်ကလည်း အသီးခက်ရင်းကိုင်ထားရင်း ဘတ်ဟျွန်းကို တိုးတိုးခေါ်လာသည်။
”ပျော်လား ”
အိမ်ရောက်ထဲက မလန်းတဲ့မျက်နှာလေးက အခုတော့ ရေထိတဲ့ပန်းလိုပဲ ရွှင်လန်းနေတာမြင်ရတော့ ချန်းယောလ်နဲ့ သဘောတူပေးရတာကို နောင်တမရမိတော့...။ဘတ်ဟျွန်းအမေက သားမျက်နှာကိုကြည့်ရင်းကို ပြုံးနေမိသည်။
”မင်းသဘောကျ သဘောတူပေးပြီးပြီနော်
ထပ်မငိုနဲ့တော့ ”
အဆုံးသတ်မှာတိုးဝင်သွားတဲ့ အဖေ့စကားကြောင့် ဘတ်ဟျွန်းက နှုတ်ခမ်းဆူလာသည်။
”သား! မငိုပါဘူး ”
”လိမ်ပြန်ပြီ
ငါ ညဘက်လာကြည့်တိုင်း ငိုနေပြီးများ ”
ဘတ်ဟျွန်းက ချန်းယောလ်ဘက်ကို လှည့်လာပြီး လက်ခါပြလာကာ...
YOU ARE READING
My Heart Leaps Up {{Completed}}
Fanfictionတျဖည္းျဖည္း မင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္တတ္လာၿပီ တဖြည်းဖြည်း မင်းကြောင့် ရင်ခုန်တတ်လာပြီ ChanBaek
