လက်ဖဝါးထဲ မြုပ်နေတဲ့လက်လေးကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
”အထဲဝင်တော့ ”
”ကားဖြည်းဖြည်းမောင်းနော် ”
ဘတ်ဟျွန်းမိဘအိမ်ကနေ ညနေတော်တော်စောင်းတဲ့အချိန်မှ ထွက်ခဲ့တာကြောင့် ဒီပြန်ရောက်တော့ မိုးချုပ်လုနီးပါး ဖြစ်နေပြီ...။
”ကောင်းကောင်းအိပ်
ကိုယ့်ကို အိပ်မက်မက် "
ချန်းယောလ်ကပါ ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး ဘတ်ဟျွန်းအိမ်ထဲဝင်သွားတာကို နောက်ကကြည့်နေသည်။
အိမ်တံခါးလေးပိတ်သွားပြီး တော်တော်ကြာမှ ချန်းယောလ်ကားပေါ်တက်ဖို့ ပြင်လိုက်၏
”ချန်းယောလ်!! ”
ပြန်ပွင့်လာတဲ့ တံခါးရွက်နဲ့အတူ အပြင်ကို ပြန်ပြေးလာတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက အလောတကြီး လှမ်းအော်ခေါ်လာသည်မလို့ ချန်းယောလ် ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
ကောင်လေးက သူ့အနားရောက်လာပြီ... ။
”ဘာလို့ပြေးလာတာလဲ
မောအောင်လို့... မင်းလှမ်းခေါ်လိုက်ရင်ကို
ကိုယ်မင်းရှေ့ အရောက်လာပေးမှာပေါ့ ”
ပြေးလာရလို့ မောသွားတဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက အနည်းငယ်မြန်ဆန်နေတဲ့ အသက်ရှုနှုန်းကို ပြန်ထိန်းပြီးကာမှ
အောက်နှုတ်ခမ်းကို အသာကိုက်ရင်း
”ချန်းယောလ်..
ဒီည
ကျွန်တော့်အိမ်မှာ... အိပ်သွားမလား ”
***My Heart Leaps Up***
”အရင်လိုတော့ ရှုပ်ပွမနေတော့ဘူးပဲ ”
အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ အိမ်အတွင်းကိုလိုက်ကြည့်ပြီးပြောလာတဲ့ ချန်းယောလ်ကို နောက်ကနေ ခြေထောက်နဲ့ ကန်ဟန်ပြုလိုက်တဲ့ ဘတ်ဟျွန်း
အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း ပြောတာက အချိုးတစ်စက်မှကို မပြေဘူး ပြန်ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်ရ
သဘောထားကြီးတဲ့သူကပဲ ထိုလူကြီးကို ပစ်ထားလိုက်ပြီး ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲကာ အခန်းထဲ သွားထားဖို့ပဲလုပ်တော့သည်။
YOU ARE READING
My Heart Leaps Up {{Completed}}
Fanfictionတျဖည္းျဖည္း မင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္တတ္လာၿပီ တဖြည်းဖြည်း မင်းကြောင့် ရင်ခုန်တတ်လာပြီ ChanBaek
