[Zawgyi]
ေအာက္ခ်ထားတဲ့ အဝတ္ထုပ္က္ို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ညစ္ၫူးလာရတာ အမွန္ပဲ
မနက္က ဆိုင္လာခံနီး အိမ္ရွင္အေဒၚႀကီးက ေရာက္လာသည္။
အိမ္ျပဳျပင္ေရးအတြက္ အ္ိမ္ေ႐ြ႕ေပးဖို႔ အတြက္... ။
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လထဲက ဘတ္ဟြၽန္းကို ေျပာထားေပမဲ့
သူကကို ေမ့ေနခဲ့တာ
ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က သူမ လာသတိေပးမယ္လုပ္ေပမဲ့ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး မလာနိုင္တဲ့အေၾကာင္းလည္း အေဒၚႀကီးက အားနာပါးနာ ဆိုလာသည္။
မနက္ျဖန္ ေဆာက္လုပ္ေရးစမွာကို ဒီေန႕ မနက္ အေဒၚႀကီးက ေျပာင္းေ႐ြ႕ေပးဖို႔လာေျပာတာပဲ
မနက္ထဲက အဆင္မေျပမႈနဲ႕ စႀကဳံရလို႔ စိတ္လက္ မၾကည္သာေတာ့ဘူး
အထူးသျဖင့္ ေနစရာ မရွာရေသးတဲ့ ျပသာနာက စိတ္ကို ပိုလို႔ဒုကၡ ျဖစ္တာက အမွန္တရား တစ္ရပ္ ...။
ေျပာထဲက ေနစရာ ရွာထားသင့္တာ
ဟင္းးး သတိေမ့ၿပီး မလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥကို ျပန္ေျပာင္း ေနာင္တ ရေတာ့ေရာ ဘာမွ ေျပာင္းလဲ သြားမွာမွ မဟုတ္တာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ရင္းဒုကၡ မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး
မင္ေဟာ့ကို ဆက္တိုက္ ဖုန္းဆက္ေနေပမဲ့ ဖုန္းလုံးဝမကိုင္ဘူး
ဆယ္ခါေလာက္ ေခၚအၿပီးမွာ ဘတ္ဟြၽန္း လက္ေလ်ာ့ပစ္လိုက္သည္။
က်န္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ရွိေသးတာမလို႔ ဒီညအတြင္း ေနစရာ တစ္ေနရာ မရမက ရွာကို ရွာရမယ္
ေဟာ့အိမ္မွာ ခဏေနဖို႔ ေတြးၿပီး ဖုန္းဆက္တာကို မကိုင္ေတာ့
ဘတ္ဟြၽန္းကပဲ အိမ္လိုက္သြားဖို႔ ေတြးလိုက္သည္။
ဆိုင္ခဏ ပိတ္ၿပီး မင္ေဟာ့အိမ္ကို သြားေပမဲ့
ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ အိမ္က သူ႕ကို ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းေအာင္ကို ႀကိဳဆိုေနေတာ့သည္။
”အလုပ္ခရီးသြားတာမ်ားလား ” လို႔ ေတြးၿပီး
ဆိုင္ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္ရတယ္
***My Hearts Leaps Up***
ေနစရာအခန္းမရွိတဲ့ မက်ဥ္းမက်ယ္ ဆ္ိုင္ေလးမွာ ေနလို႔မရဘူး မလို႔ တစ္ေန႕ကုန္ ေနစရာ အတြက္ စ္ိတ္ရႈပ္လာရ၏
ခ်က္ခ်င္းႀကီးဌားဖို႔ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာ တစ္ခုမွက္ို မရွိဘူး
အေဆာင္ေတြ အိမ္ေတြ လိုက္ရွာရင္း အဆင္ေျပတာ မေတြ႕တာမလို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ လက္ထဲက ဖုန္းကို ခ်ၿပီး သက္ျပင္း အက်ယ္ႀကီး ခ်လိဳက္သည္။
ဘယ္သူ႕မွ မရွိဘူးမလို႔ ဒီလို သက္ျပင္းခ်ေနတဲ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေလးပါပဲ... ။
YOU ARE READING
My Heart Leaps Up {{Completed}}
Fanfictionတျဖည္းျဖည္း မင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္တတ္လာၿပီ တဖြည်းဖြည်း မင်းကြောင့် ရင်ခုန်တတ်လာပြီ ChanBaek
