အခန်း(၁၉)/အခန္း(၁၉)

1.3K 96 4
                                    

Zawgyi

           "ေသြး..."

       အနားသို႔ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြျဖင့္ေရာက္လာသည့္ ကိုဘုန္းေၾကာင့္ ခုနကသူ႕အနားတြင္စုၿပဳံစပ္စုေနၾကသည့္လူစုက အစအနပင္မျမင္ရေတာ့။အစည္းေဝးခန္းထဲကထြက္လာကတည္းက မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးပုပ္သိုးေနသည့္ ဇြဲရန္သည္လည္းပဲအခုေတာ့ အရိပ္အေယာင္ပင္မေတြ႕ရေတာ့။

         "ေသြး အခုျပန္ေတာ့မွာမလား၊ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္၊ကိုယ္ေသြးကိုေျပာစရာေတြလည္းရွိ‌တယ္"

        သူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနသည့္ကိုေသြး၏မ်က္လုံးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္ တလက္လက္ေတာက္ပလွ်က္။ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္လည္း သူ႕ရဲ႕မူပိုင္ညွို႔အားေကာင္းသည့္အၿပဳံးေလးတစ္ခုကခ်ိတ္ဆြဲထားေလသည္။

       "ကြၽန္ေတာ္ ကိုဘုန္းခန႔္ထည္နဲ႕ေျပာစရာစကားမရွိဘူး"

        သူ႕ရဲ႕ေအးစက္စက္စကားအဆုံး သိသိသာသာပ်က္ယြင္းသြားသည့္ကိုဘုန္း၏မ်က္ႏွာကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ သိမ္းစရာရွိသည့္ဖိုင္မ်ားကိုသိမ္းၿပီးျပန္ရန္ျပင္သည္။

      "ေသြး..ေသြးကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနမယ္၊ေဒါသထြက္ေနမယ္ဆိုတာကို ကိုယ္နားလည္ပါတယ္။ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ခက္ခဲမယ္ဆိုတာလည္းကိုယ္သိတယ္။ဒါေပမယ့္....ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ေတာင္ၾကာေနခဲ့ၿပီေလေသြးရယ္။ကိုယ္ရွင္းျပတာေလးကိုနည္းနည္းေလာက္နားေထာင္ေပးလို႔မရဘူးလား။ဒီႏွစ္ေတြအတြင္းအ႐ူးတစ္လိုျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုနည္းနည္းေလးေလာက္ေတာင္ငဲ့ညွာေပးလို႔မရဘူးလား"

         ေလသံတိုးတိုးႏွင့္ေျပာေနသည့္ ကိုဘုန္း၏စကားသံေတြက အဖ်ားဘက္တြင္သိသိသာသာကိုတုန္ခါေနသည္။ခုနက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြႏွင့္တလက္လက္ေတာက္ေနသည့္ ကိုဘုန္း၏မ်က္လုံးအိမ္ငယ္က အခုေတာ့ ၾကည္ေတာက္ေတာက္မ်က္ရည္စတို႔ႏွင့္႐ႊန္းလက္ေနေလၿပီ။

        ဝန္ထမ္းေတြသိပ္မရွိေတာ့သည့္အခ်ိန္မို႔ေတာ္ေသးသည္။မဟုတ္ရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏လက္ရွိအေျခအေနက ျမင္ရသူတိုင္းကိုကိုးယိုးကားယားျဖစ္ေစမွာေတာ့အမွန္။

ေသြး/သွေးWhere stories live. Discover now