ေသြး/သွေး

အခန်း(၂၀)/အခန္း(၂၀)

Zawgyi

          ဆူညံေနသည့္ကားသံ၊လူသံေတြက တခြၽင္ခြၽင္ၾကားေနရသည့္ ဆည္းလည္းသံကိုေတာ့ ေက်ာ္လြန္လႊမ္းမိုးနိုင္ျခင္းမရွိ။ဘုရားရိပ္တရားရိပ္က ေအးခ်မ္းသည္ဟူေသာစကားက တကယ္ကိုမွန္ကန္သည္။ဘုရားအရိပ္ကိုေခတၱခဏခိုဝင္ခြင့္ရ႐ုံႏွင့္ပင္ ေအးခ်မ္းမႈအဟုန္က သူ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးအတြင္း စီးဝင္ပ်ံ့ႏွံ႕ေနသည္။ဘဝအေမာ ဟူသမွ်ကိုေခတၱမွ်ေမ့ေပ်ာက္ေစနိုင္သည္အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုခံစားရသည္။

        သူ႕အေရွ႕တြင္ရယ္ေမာေနသည့္ေကာင္ေလးက ဒီေန႕မွာေတာ့တကယ္ကိုတမူထူးျခားေနသည္။ခါတိုင္းေဘာင္းဘီမ်ိဳးစုံ၊T shirt မ်ိဳးစုံႏွင့္ေတြ႕ေနက်ေကာင္ေလးက အခုေတာ့အကၤ်ီအျဖဴႏွင့္ပုဆိုးႏွင့္။ငယ္႐ြယ္သည့္လူမို႔ ႏုပ်ိဳရိပ္သန္းေနေသးသည့္ဥႆုံ၏ဟန္ေလးက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ခန႔္ညားမႈ အရွိန္အဝါကိုလည္း ဒီေန႕မွာေတာ့တစြန္းတစလွစ္ဟျပသေနသည္။

       ဥႆုံက ခါတိုင္းႏွင့္မတူေအာင္ရွည္လ်ားေနသည့္ဆံႏြယ္နက္နက္‌ေတြကို ဆီျဖင့္ေသခ်ာၿဖီးလိမ္းထားသည္။ေနာက္ၿပီး အရင္ကနားဆြဲမ်ိဳးစုံျဖင့္ရွိေနတတ္သည့္ နား႐ြက္ပါးေလးကအခုေတာ့ ေနေရာင္ေအာက္တြင္တလက္လက္ေတာက္ေနသည့္ ေက်ာက္ပြင့္ေလးတစ္လုံးတည္းပါရွိသည့္နားကပ္ေသးေသးေလးႏွင့္ တကယ္ကိုၾကည့္ေကာင္းေနျပန္သည္။

     "ဘာေတြေျပာၿပီးရယ္ေနတာလဲ"

        ဖိနပ္အပ္သည့္ေနရာသို႔ သူ႕ဖိနပ္ကိုပါအတင္းယူ၍ သြားအပ္သည့္ဥႆုံက ဖိနပ္အပ္လက္ခံသည့္ေနရာမွအန္တီႀကီးႏွင့္ ရယ္လို႔ေမာလို႔စကားလက္ဆုံက်ေနသည္။မေနနိုင္သည့္သူက အနားသို႔ကပ္ကာ တိုးတိုးေလးေမးမိေတာ့သူ႕ပုခုံးကိုအသာအယာဖက္ကာ ထိုေနရာမွာခြာသည္။

       "အန္တီကေမးေနတာ..ကိုေသြးနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ကိုညီအစ္ကိုလားတဲ့"

        ဆြဲေခၚလာသည့္လူစကားကို အာ႐ုံစိုက္နားေထာင္ရင္း ေနာက္တြင္က်န္ခဲ့သည့္ထိုအန္တီကိုလည္းသူ႕မွာလွည့္ၿပီးၿပဳံးျပရေသးသည္။

     "အဲ့ဒီေတာ့..မင္းကဘယ္လိုေျဖလိုက္လဲ"

       ညေနေစာင္းေနေအးသည့္အခ်ိန္တြင္မွ ေအးေအးေဆးေဆးလာတတ္သည့္လူမ်ားလည္းရွိသည္မို႔ ဘုရားကထင္သေလာက္လူရွင္းမေနခဲ့။ပိတ္ၾကပ္ေနသည္မ်ိဳးမဟုတ္သည့္တိုင္ေအာင္ ပန္းသည္ေတြ၊ဘုရားဖူးေတြႏွင့္ အနည္းငယ္ရႈပ္ေနသည္မို႔ ဥႆုံကသူ႕ေရွ႕မွေန၍ လူကာ‌ၿပီးတိုးေပးသည္။သူ႕လက္ေမာင္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားသည္ကိုလည္း မလြတ္ေစရ။