P.B.S #3: Grudges and Vengeance

Chapter 12

Chapter 12

Irrational

"TELL me so I would know until when am I gonna suffer from all of this. Siguro naman, may karapatan akong malaman kahit bilang isang tao na lang." Dagdag ni Halejiah rito. Hindi kumikibo si Beaux. Like cat got his tongue. "Even God could forgive no matter how sinful his mankind was." Aniya na tila pinatatamaan ang konsensiya ni Beaux.

Kung hindi niya ito madaan sa paawa ay dadaanin niya nalang ito sa konsensiya. This is her last resort, after this, if she couldn't still see any changes then she'll stop making efforts.

Hindi parin ito kumikibo. She understands, it's not gonna be that easy to answer her question. Lalo pa't tila sariwa pa ang nangyari sa nakaraan sa puso ni Beaux.

"We should get inside." Ito ang sinambitla nito sa halip na sagutin ang katanungan niya. Halejiah guess he's not ready for it. Dapat tumigil na siya sa paglapit-lapit kay Beaux mula sa pagkakataong ito. Hindi niya na susubukang kulitin ito o kakausapin. Hahayaan niya si Beaux sa kung anong nanaising gawin sa kanya hanggang sa magsawa ito. She's tired of making the dull things smoother between them. She's not giving up though, she'll just have her hair down for now.

Sumunod si Halejiah kay Beaux. Naiilang siya nang sinuportahan siya nitong bumaba sa bintana pero nagpatianod na lamang siya. Nauna siyang maglakad pababa rito. Nagugutom na siya.

"You should eat. It's late." He said in a concerned tone like he can read her mind.

Nagpatuloy sa paglakad si Halejiah hanggang sa natagpuan niya na lang ang sarili sa kusina. Sumunod din pala si Beaux sa kanya nang hundi niya napapansin at hindi niya inaasahang susunod itong parang tuta. She didn't even hear his paces at her back. Nanatili ito sa kusina hanggang sa matapos siyang kumain. Medyo naiilang si Halejiah dahil mataman siyang tinititigan ni Beaux habang kumakain. She's serious when she told herself that she will stop talking to him so she didn't say a word about him staring at her the whole time she eats.

Wala ni isang kumibo sa kanilang dalawa hanggang sa nakarating sila sa kwarto. Nakabuntot lamang si Beaux sa kanya na siyang ipinagtataka niya. Hindi ito ang Beaux na kilala niya. Dapat sinisinghalan siya nito o hinahawakan ng marahas. Hindi ganito na paran tutang sunod nang sunod sa kanya. Nevertheless, she just let him be.

Halejiah took a shower before she decided to go to bed... beside Beaux. Nasa kama na ito at nakasadal sa headboard. Halos maalundag siya nang tinapunan siya ng tingin ng huwad niyang asawa. His brown eyes were beautiful and his delicate thin lips were pursed and he looks so stern. Nanginginig ang tuhod niya sa paraan ng pagkakatitig ni Beaux sa kanya at hindi niya mawari kung anong iniisip nito.

Napakabilis ng tibok ng puso ni Halejiah nang humiga na siya sa kama at sumasakit na ang kanyang dibdib sa lakas ng pintig nito. Ilang dangkal ang layo nilang dalawa sa king-sized bed ang kama. The only noise between them is their breathing. She was hoping Beaux won't hear her fast beating heart. Tumalikod siya kay Beaux para maibsan ang kabang nararamdaman. Nagtalik na sila pero hindi mawawala ang pgkailang niya rito. 'Yong tipong magkatabi sila pero para naman silang estranghero sa isa't-isa. Like they're close but seems so far.

Naramdaman ni Halejiah na kumilos si Beaux sa tabi niya. Napatigil siya sa paghinga saglit para pakiramdaman ang kilos nito. Nang maramdamang humiga ito ay doon lamang siya nakahinga ulit. Hindi tumitigil sa pagtambol ng malakas ang puso ni Halejiah. Everything is very surreal because Beaux didn't hissed at her for a few hours of being together.

"Goodnight." Napapitlag si Halejiah sa biglaang pagsalita ni Beaux kahit malumanay naman ang boses nito. Akala kasi ni Halejiah ay tulog na ito.

"Night." Iyan lamang ang tanging tugon ni Halejiah. Naalala niyang hindi pa pala binibigay ni Beaux ang phone niya. Bumuntong hininga na lamang siya.