YANLIŞ NUMARA | Texting

20

Christina Perri-A Thousand Years

"Ben konuşmayı becerebilen biri değilim." Derin bir nefes alıp dudaklarımı yaladıktan sonra elimdeki kulaklığı telefona taktım.

Kulaklığın birini Pars'a uzatırken gülümseyip kulağına taktı.

Aradığım şarkıyı bulup açtığımda dikkatle yüzünü incelemeye başladım.

Bakışlarını gözlerime sabitlerken gülümsedim.

Korkuyordum. Hayatımı 1 ayda değiştiren adama sevdiğimi söylemekten..

Ona teslim olmaktan.

Bacağımın üstündeki elimi tutup, parmaklarımızı kenetlediğinde gülümsemem genişledi. Kafamı omzuna yaslarken müzik çalmaya devam ediyordu.

"Beni görmüyordun." Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda beklentiyle yüzüme baktığını gördüm.

"Artık görüyorum. Hatta sadece seni görüyorum."

Yüzüne doğru yaklaşıp yanağına öpücük bıraktığımda derin bir nefes aldı.

"Sevilmek çok güzel bir his."

"Bende aynısını söyleyebilirim. Sayende babamla aram düzeldi. Gerçekten sevdiğim adamın kim olduğunu anladım. Hayatım düzelmeye başladı."

"O zaman hoşgeldim?" dediğinde kafamı aşağı yukarı salladım.

"Hoşgeldin. İyi ki geldin." Kafamı tekrar omzuna yaslarken bakışlarımı ellerimize indirdim.

Güzel gelmişti. Umarım hiç gitmezdi.

*

"Yani artık bir eniştem var?" diyen Yeliz'e bakıp gülerek kafamı salladım. Çığlık atarak ayağa kalktığında bahçedeki bakışlar bize dönmüştü.

Etrafa bakarken koluna vurup geri oturttuğumda dil çıkardı ve keyifle etrafa baktı.

"O zaman sıra bende." Şaşkınlıkla yüzüne bakarken omuzlarını silkti.

"Ne var?"

"Sen aşka inanmazsın!"

"İnandıran biri çıkabilir." Bakışlarım baktığı yere dönerken okula yeni gelen öğrenciye baktığını gördüm. Omzuna vurunca bakışları bana döndü.

"Kızım ne ara be?!"

"Sus eniştem geliyor!" Saçlarımda baskı hissettiğimde bakışlarımı Pars'a çevirdim. Saçlarımı öpmüştü. Gülümseyerek bakarken "Pars, şu çocukla sohbetin var mı?"dediğimde bakışlarını gösterdiğim yere çevirdi.

"Evet bizim sınıfta."

Yeliz heyecanla bize dönerken "O zaman baldızınla tanıştır." dedi. Pars keyifle gülümserken "Adı Burak." dedi.

Kafamı sallayıp çocuğa alıcı gözüyle bakarken Pars kulağımın dibine girip "Fazla da bakma istersen. Çocuğu boşuna dövmeyelim." dedi.

Bakışlarımı yüzüne çevirip "Senden başkasına bakmam dememi bekliyorsan çok beklersin!" dedim.

"Olsun bende böyle seviyorum."

"Sevdiğini mi söyledin sen az önce?" Kafasını aşağı yukarı salladığında yanaklarını sıkmaya başladım. Gülerken Yeliz'in sesi duyuldu.

"Ben bu çocuğu istiyorum!" Ellerimi indirip Yeliz'e bakarken, gülümsedi.

"Valla hep enişten olsun, o duyguyu tat diye."

"Kesin öyledir!" Omuzlarını silkip bakışlarını çocuğa çevirdiğinde ayağa kalkıp Pars'ı da kaldırdım. Çocuğa doğru giderken Pars hala gülüyordu. Yanaklarını sıkmam çocukta kafa yapmıştı.

Burak'ın yanına geldiğimizde bakışlarını olduğu kitaptan kaldırıp bize baktı.

"Merhaba!" dediğimde gülümsedi.

"Merhaba."

"Yalnız kendisi sevgilim olur. Ona göre daha az gülümse." Pars'a bakıp gözlerimi devirdiğimde öpücük attı.

"Böylede tatlısın." Önüme dönüp çocuğa baktığımda bizi gülerek izlediğini gördüm.

"Seni arkadaşımla tanıştırmak istiyorum. Sorun olur mu?" Yeliz'i gösterdiğimde bakışları oraya döndü.

"Sorun olmaz. Sonuçta okula yeni geldim ve hiç arkadaşım yok." Kafamı sallarken Yeliz'in yanımıza gelmesi için bir kaç işaret yaptım.

Yanımıza geldiğinde elimle Yeliz'i gösterip "Bu arkadaşım Yeliz. Sende?" dediğimde elini Yeliz'e doğru uzatıp "Bende Burak." dedi.

Ardından Pars ve bana baktı.

"Ben Ada, oda Pars."

"Ve sevgiliyiz!" diyen Pars'a bakıp güldüm. Yüzündeki ciddi ifade dağılınca önüme döndüm.

"O zaman biz biraz dolaşalım. Siz tanışın." Pars'ın kolundan çekip arka bahçeye doğru çekerken gülüyordum.

"Arkadaşıma eniştemi kendim buldum." Pars gülerken ağacın dibine oturdu. Yanına otururken bakışlarını bana çevirdi.

"Burada tanışmıştık." Kafamla onayladım.

"Ağlıyordun."

"Artık ağlamıyorum. Çünkü beni çok mutlu ediyorsun." Elini yanağıma çıkarıp okşarken gülümsedim.

"Bende seni mutlu etmek istiyorum."

"Beni yeterince mutlu ediyorsun."

"Ama ailenle aranın düzelmesini istiyorum." Elini kendine çekip bakışlarını önüne çevirdiğinde dikkatle yüzüne baktım.

"O konuya karışma, Ada."

"Neden?"

"Çünkü kalbini kırmak istemiyorum."

Dudaklarımı birbirine bastırıp önüme dönerken, bu konuya karışmam gerektiğini hissettim. Ben onun sayesinde babama kavuşmuştum.

Ama onu kaybetmemek için bir şey yapmayacaktım. Mutlaka bir bildiği vardır. Düşüncelerine saygı duymam lazımdı..