YANLIŞ NUMARA | Texting

46

Şimdi biraz zaman atlaması yaptık. Okullar kapandı yaz ayındalar. Birde bu hikayeyi her hangi bir şehir düşünerek yazmadım. O yüzden üniversite adı vermeden bu şehir tarzında konuşmalar geçecek garipsemeyin jdfjhfjsdhj

"Yerleştirme sonuçları bugün açıklanacakmış." diyen Yeliz'le derin bir nefes aldım. Bakışlarımı Pars'a çevirdiğimde koltukta yayılmış bir şekilde oturduğunu görüp sinirledim. Yanına gidip elimle dizine vurduğumda "Yine ne yaptım? Uslu uslu oturup oyunumu oynuyorum." dedi.

"Ben daha heyecanlıyım. Azıcık heyecan yapar mısın?"

Omuzlarını silkip "Nasıl olsa yine burada okuyacağım. Benim için okul önemli değil." dedi. Puanı yüksek geldiği için bu kadar rahattı. Hatta sadece tıp fakültesi yazacak kadar..

Allah'ım ben aylarca bu çocukla aptal diye dalga geçtim durdum. Neden bana bunu yapıyorsun?

"Açıklandı!" diyen Burak'la heyecanla kendimi Pars'ın yanına bıraktım. Pars'ın hala oyununa devam ettiğini görünce sinirle telefonu elinden alıp oyundan çıktım. Dudağını büzüp "Ama?" dediğinde elimle dudağına vurup "Gir şuna." dedim.

Oflayarak siteye girerken Yeliz'in kahkahası duyuldu. Bakışlarım onlara dönerken "Burada kalıyorum." diyen Burak'la gülümsedim.

"Tebrik ederim."

Ardından Pars'ın sesi duyuldu.

"Şansıma sıçayım!" Kafamı telefona doğru uzattığımda ekranı diğer tarafa çevirdi. Hızla ayağa kalktığında dikkatle ona baktım. Başka bir şehir mi gelmişti? Suratım düşerken dikkatle yüzüne baktım. Bana inat yapar gibi yüzüme baktığında gözlerimin dolmasına az kaldığını hissetmiştim. Gidecekti..

"Dalgasına tıp yazdım, gelmiş." Yastığı ona fırlattığımda havada tuttu.

"Aptal başka şehir çıktı sandım."

"Seninle yaptığımız tercihleri değiştim. Başka şehir gelme olasılığı yoktu."

Kaşlarım havaya kalkarken "Nasıl yani?" demiştim.

Telefonunu bana doğru uzatıp "Şöyle yani.." dedi. Ekrana bakarken nedensizce gözlerim dolmuştu. Bütün tercihlerini buraya yapmıştı. Bakışlarımı ona çevirdiğimde yanıma oturup "Ne oldu?" dedi.

"Duygulandım." Elini yanağıma koyup göğsüne çektiğinde elimle gözlerimi sildim. Bu çocuk beni iyice dengesiz bir şey yapmıştı.

"Ayrılmadık yine."

Kafamı göğsünden kaldırmadan bakışlarımı yüzüne çevirdiğimde gülümsediğini görüp, benden gülümsemeye başladım.

"Bırakmam demiştim."

"Bırakma zaten." Yüzüme doğru yaklaşırken gözlerimi kapatıp öpmesini bekledim. Öksürme sesi geldiğinde irkilerek kendimi geri çektim. Yeliz ve Burak bize bakarken dudaklarımı birbirine bastırdım. Onları unutmuştuk.

"Aile var." diyen Burak'la, Pars ters bakışlarını ona çevirip "Sesizce kalkıp gitsen ölürsün değil mi?" dedi.

"Ayıp ediyorsun!" Gülerek atışmalarını izlemeye başladım. Pars'ın insanlarla anlaşma şekli böyleydi. Sevdiği insanlarla uğraşarak onlara olan sevgisini gösteriyordu.