YANLIŞ NUMARA | Texting

ÖZEL BÖLÜM 3

Bölüm Ada'nın ağzından

Pars'la zor zamanlar geçirmiştim. Ama her şeye rağmen yine yanyanaydık. Verdiğimiz son sınavın sonucunu öğrenmek için boş boş bilgisayardan sayfayı yenilerken kalp krizi geçirmeme az kalmıştı.

Pars sakin bir şekilde yanıma oturup elimi tuttuktan sonra "Sakin ol ben başardığını biliyorum." dediğinde bakışlarımı ona çevirdim.

"Ya kazanamadıysam?"

"O zaman seni bir ömür beklerim gülüm!" Yüzümü ekşitip elini ittiğimde mesaj gelen telefonunu almak için sehpaya uzandı. Telefonunu alıp kurcalarken derin bir nefes aldı ve "Açıklandı!" dedi.

Ellerim titreyerek sayfayı yenilerken sayfa yüklenmek bilmiyordu. Sonunda sayfa açıldığında kimlik numaramı ve şifremi girdim. Pars ellerini gözüme kapattığında sinirle "Ne yapıyorsun?" dedim.

"Sadece bekle."

Sesimi çıkarmadan dediğini yaparken bir süre sonra yavaşça elini gözlerimden çekti. Dikkatle gözlerinin içine bakarken derin bir nefes aldı. Sanırım kazanamamıştım. Kafamı bilgisayara çevireceğim sırada ellerini yanaklarıma koydu ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Kısa bir öpücük bırakıp çekildikten sonra kahkaha attı ve ayağa kalktı.

"Kazandın!" Anı bir hareketle bilgisayara bakarken babamın istediği koşulları sağladığımı fark ettim. Ayağa fırlarken zıplayarak etrafında dönen Pars'a katıldım. Onunla beraber zıplarken "Ne oldu?" diyen Gökçe abla yanımıza gelmişti. Pars gülerek Gökçe ablayı da yanımıza çekip zıplamasını sağladığında güldüm.

"Kazandım!"

Gökçe ablanın duyduğu şey sayesinde yüzüne gülümseme yayılırken her şeyin yolunda gitmesi güzek gelmişti.

"O zaman yüzüklerimizi seçelim bebeğim!"

*

"Babacığım bu yüzükleri seçtik. Nasıl?" Pars, gülerek babama yüzüklerimizi gösterirken babam sabırla Pars'a baktı.

"Nereden baban oluyorum?"

Pars dudağını büzdü ve "Ama kızınızı bana vermiş bulundunuz." dedi.

Babam derin bir nefes alıp ben baktığında gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Ada Allah aşkına şu çocuğu al başımdan. Yoksa elimden bir kaza çıkacak."

Kafamla onaylayıp ayağa kalktım ve Pars'ın kolundan tutup babamdan uzaklaştırmak için evin kapısına yöneldim. Evden dışarı çıkarken Pars "Yüzükler çok güzel be!" demişti.

"Pars!" Pars bakışlarını yüzüklerden alıp bana çevirdiğinde "Seni ısırırım." demiştim. Kahkaha atıp yüzükleri cebine attı ve kafasını bana yaklaştırdı. Eliyle yanaklarını gösterip "Isır hadi!" dedi.

Elimle yanağından makas alıp yürümeye başladığımda gülerek yanım geldi ve kolunu omzuma attı. Üniversite de bile benden kurtuluşu olmayacaktı. Ama hâlâ mutluydu.

"Seninle her dakikayı beraber geçirecek olmak beni çok mutlu ediyor."

Şaşkınlıkla yüzüne baktığımda kaşlarını kaldırarak bakmıştı.

"İçimi mi okuyorsun?"

"Ne diyordun?"

"Boşver boşver." Geçiştirerek kolunu omzumdan ittim ve aşağı düşmesini sağladım. İlerde görünen parka koşmaya başladığımda gülme sesi gelmişti.

Salıncaklardan birine oturup sallanmaya başladığımda hemen yanımda duran salıncağa oturdu. Kafamı salıncağın demire yaslayıp ona bakarken, onunda bana baktığını görmüştüm.

"Yüzümü eskitiyorsun!" Yüzünü buruşturarak söylediğine şeye güldüm ve dil çıkardım.

"Çocuk gibisin."

"Ama bu çocuk olan kıza aşıksın." Pars kafasını aşağı yukarı sallayıp elini de sağa sola sallarken haline gülmüştüm. Çok tatlıydı.

Hayatımda çok şeye dokunmuştu. Şuan ki ben olmamı sağlayan adama hayranlıkla bakıyordum. Beni hiç bırakmasını istemiyordum. Onu kaybetme ihtimali bile canımı acıtmaya yetiyordu. Belki de babamlar da bunu bildikleri için bu kadar tolerans gösteriyorlardı.

"Yine daldın gittin." Pars'ın sesiyle düşüncelerimden sıyrılırken ona baktım.

"Beni ne kadar çok sevdiğini mi düşünüyorsun?" Gülerek kafamı aşağı yukarı salladım.

"Sana olan aşkımı düşünüyorum."

"Dalga geçerek söylediğin için alındım." dedi ve ayağa kalktı. Ardından önümde dizlerinin üstüne çöktü. Derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Ama bu seni öpmeyeceğim anlamına gelmez."

Dudaklarını, dudaklarıma bastırdığında içime ilk günden beri olan o heyecan yayılmıştı. Her zaman, onunla olduğum her an böyle olacaktı. Çünkü Pars'a aşıktım.