YANLIŞ NUMARA | Texting

26

"Canııımmm!" dedikten sonra kollarımı Pars'ın boynuna sardım. Gülerek yanağımdan öperken "Bu ne neşe?" dedi.

"Seni görünce oldu." Ayrılıp yüzüne baktığımda elini yanağıma çıkarıp okşadı. Gülümserken elini tutup öptüm ve parmaklarımızı kenetledim.

"Nereye gidiyoruz?" dediğinde gergince etrafa baktım.

"Yeni bir yer buldum. Oraya gidelim dedim."

Omuzlarını silkip yürümeye başladığında doğru yapıp, yapmadığımı düşünmüştüm.

Kafenin önüne geldiğimizde "Çifte kumrular!" diyen Gökçe ablanın sesini duyunca yüzüme şaşkın bir ifade yerleştirip Gökçe ablaya döndüm.

"Aa Gökçe abla sende mi buradasın?"

Eliyle kapıyı gösterdiğinde kapıyı açan Parsla içeri girmiştik. Pars şüpheli bakışlar atarken göz teması kurmamaya çalışıyordum. Kulağımın dibinde nefes alma sesi hissedince ürpertiyle kafamı geri çektim. Pars tekrar yaklaşıp "Numara yaptığın çok belli oluyor." dedi.

Cevap vermeden bakışlarımı etrafta gezdirmeye başladığımda gülmüştü. Bakışlarımı Gökçe ablaya çevirdiğimde kapıya baktığını gördüm. Bende kapıya baktığımda resimlerden tanıdığım Pars'ın anne ve babası kapıdan içeri girdi. Derin bir nefes alıp Pars'a baktığımda bana bakıp gülümsediğini gördüm.

"Özür dilerim." dediğimde kaşları havaya kalktı ve "Ne için?" dedi. Ardından bakışları arkama kaydı. Anne ve babasını görünce değişen surat ifadesiyle korkuyla ona bakıyordum. Kızar mıydı?

Bir şey söylemeden kapıya yöneldiğinde "Affedersiniz!" dedim ve peşinden gitmeye başladım. Kapıyı açıp kafeden çıktığında koşarak yetiştim ve kolunu tuttum.

"Pars?"

Kolunu hızla kendine çektiğinde şaşkınlıkla yüzüne baktım. Yüzünü bana döndüğünde dolu gözlerine bakıp kendime kızdım.

"Sana bu konuya karışma demiştim."

"Özür dilerim ama Gökçe abla.."

"Gökçe her şeye karışır. Sen karışma istedim. Çevremde beni kırmayan tek insan sen kalmıştın, Ada." Dudağımı ısırıp anında dolan gözlerimle elimi yanağına çıkardım. Bir adım geri atıp elimin boşluğa düşmesini sağladıktan sonra "Bil bakalım az önce ne yaptın?" dedi.

Arkasını dönüp giderken ailesine bu kadar kırgın olduğunu fark etmediğimi anlamıştım. Elimle gözümden düşen yaşları silerken koşarak ona yaklaştım ve arkadan kollarımı beline doladım.

"Özür dilerim." Ellerini kollarımın üstüne koyup "Özür dileme. İnsanları kırdıktan sonra özür dilemek onların kalbini iyileştirmez!" dedi ve kollarımı itip yürümeye başladı. Gözlerimden yaşlar hızla boşalırken kollarımdan tutan Gökçe abla "Ada!" demişti.

Sert bakışlarımı yüzüne çevirip "Sana onu kırarız demiştim. Artık beni görmek istemeyecek." dedim.

"Ben halledeceğim." Kendine çekip sarıldığında burnumu çekip kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Senden bir şey istemiyorum." Ellerimi yanaklarıma çıkarıp göz yaşlarımı sildim ve arkamı dönüp yürümeye başladım. 

O zamanında beni nasıl beklediyse bende onu bekleyecektim. Ve kendimi affettirecektim..

Pars'ın ailesi konusunda hassas olduğunu bilmeyen var mı? Ada bana göre çok yanlış bir şey yaptı. Ama Gökçe sağolsun bsjsjjsjaj

Pars ve Ada'nın arası açıldı. Ada da Gökçe'ye karşı tepki koydu. Sizce haklı mıydı?