My perfect family

20

Met een schok word ik wakker. Wat hoor ik nou weer? Is dat een baby? Slaapdronken stap ik uit mijn bed en loop ik naar de gang. Waar komt dit vandaan? Langzaam sluip ik op het geluid af. O wacht, wat ben ik dom zeg! Jordy! Snel loop ik naar zijn kamertje toe en buig mij over zijn ledikantje. Een rood aangelopen baby kijkt mij aan. Er loopt nog een traan over zijn wangetje, maar hij is stil! "Hey sweetie, hoor je niet eigenlijk nu niet slapen?" Gelijk begint Jordy weer te huilen. Sh*t, wat heb ik nou weer gedaan! Hoe ga ik hem ooit stil krijgen? Dan komt er opeens een onaangename geur mijn neus binnen. Ik trek mijn neus op. "Bah! Dit gaat dus echt niet gebeuren!" Ik ga Sharon wel uit bed trommelen hoor, want ik ga dit voor geen miljoen euro doen!

Ik loop weer terug naar de gang. Als ik halverwege ben bots ik ineens tegen iets heerlijks zachts aan. "O sorry, het spijt mij. Ik dacht alleen dat ik Jordy hoorde huilen, dus ging ik even bij hem kijken!"
Ik kijk haar vragend aan. "O geen probleem, je mag overal wanneer je maar wil komen. Maar ik was al naar je op zoek, want volgens mij heeft heeft een zeker iemand een poepje gelaten..." Sharon grinnikt. "Heb je zin om mij even te helpen!" Ze kijkt mij met echte puppy ogen aan.
Nee, Nee, NEe, NEE, NEE! "Ja is goed, wat kan ik doen?" hoor ik mijzelf zeggen. Alex! Domkop! Ik kan mijzelf wel voor mijn hoofd slaan. Waarom zei ik nou weer 'ja'?
Ik loop weer terug achter Sharon aan naar het kamertje toe.
Het lijkt wel alsof je tegen een muur aanloopt! Ieuw! Sharon grinnikt als ze de uitdrukking ziet die op mijn gezicht staat.

Terwijl we bezig zijn zegt Sharon opeens: "Als je wil dat ik ergens met je naartoe ga zoals een event ofzo, dan wil ik het wel doen."
Ik knipper verrast met mijn ogen. Hoorde ik dat nou goed? Misschien ligt het aan de 'heerlijke' geur die hier hangt, of aan het feit dat we om half 3 's nachts boven een commode hangen, maar ik kan mij niet voorstellen dat ze net zei wat ik denk dat ze zei.
"Wwwat?" stotter ik, "Meen je dit?"
"Ja, ik heb er eens over nagedacht en ik snap jouw punt ook wel. Ik wil wel graag dat Jordy er uit blijft."
Ik ben verbijsterd. "Heeft Vince met jou gepraat?" Ik kijk Sharon aan.
"Uhm, misschien?"
"Maar dankjewel! Sowieso zal ik je nooit meenemen naar een talkshow hoor! Zie zijn zo afschuwelijk. Op tv ziet het er heel leuk en aardig uit, maar je voelt je de hele tijd alsof je op een naaldenkussen zit! Met de scherpe kant naar boven! Ze proberen op een zo subtiel mogelijke manier al je geheimen op te halen, dus dat zal ik je niet aandoen."
Sharon legt Jordy in zijn bedje en samen lopen we naar de gang. "Maar eerst zou ik het leuk vinden om je wat beter te leren kennen." Ik kijk haar in haar ogen. Het zou kunnen dat ik mij verbeeld, maar het lijkt wel of ze bloost. Maar het is donker, dus met zekerheid durf ik het niet te zeggen.
"Ik hoorde van Vince dat we morgen, of eigenlijk vandaag, naar het strand gaan?"
"Ja klopt, je hebt je zwemspullen hopelijk bij?" Ze knikt.
"Vince gaat trouwens helemaal niet mee." Sharon kijkt me verbaast aan.
"Hij denkt van wel," verduidelijk ik, "maar ik dacht dat hij het misschien wel leuk vond om onze babysitter te zijn voor vandaag!" Sharon schiet in de lach.
"Ja vast! Maar ik ga weer naar bed, tot over een paar uurtjes!"
Ik staar haar na terwijl ze naar haar kamer terug loopt. Ik denk dat ik verliefd op haar zou kunnen worden. Wait, what? Dat slaat helemaal nergens op. Vergeet dat ik dat ooit heb gedacht.

ººº

"Sharon? Heb je alles, want we moeten gaan?" roep ik naar boven.
"Ja, over twee seconde kom ik!"
Ik zucht eens diep. Vrouwen... Vince komt er bijna aan, dus ik wil proberen om daarna zo snel mogelijk weg te gaan.

Het is een minuutje of vijf later en ik sta nog steeds alleen beneden te wachten. Vince belde net wel dat hij bij de ingang was, dus hij kan elk moment binnen komen stormen. Net als de bel gaat, komt ook Sharon de trap af.
"Hij is werkelijk altijd op tijd!" zegt Vince als hij binnen is tegen Sharon. "En heel erg stipt."
"Daar heb jij dan nog steeds niet van geleerd!" zeg ik tegen Vince. Hij grinnikt.
"Waar zijn je zwemspullen?" vraagt Sharon aan Vince. Wow, lekker subtiel.
Vince kijkt ons met lichtjes in zijn ogen aan. "Je denkt toch niet dat ik geloof dat ik samen met jullie ga zwemmen? En bij jullie voel ik me vast de hele tijd een soort van vijfde wiel."
Sharon fronst haar wenkbrauwen.
"Hij maakt een grapje." fluister ik naar haar. Ze lijkt het niet helemaal te geloven.

ººº

We zitten in de auto naar het strand. Sharon zit met een frons naar buiten te staren.
"Trek je het jezelf niet aan hoor, Vince bedoelde het vast niet zo!"
"Hè, wat? O nee, daar maak ik mij niet druk om." Na een korte stilte gaat ze verder: "Is er zometeen paparazzi?" Maakt ze zich daar zorgen om? Ik zou haar nooit, zonder het van te voren gezegd te hebben, ergens mee naar toe nemen waar paparazzi is. Dat zeg ik dan ook tegen haar.
"We gaan naar een privé strand waar wel vaker celebrities naar toe gaan. Dus wie weet wie we allemaal tegenkomen!" probeer ik haar iets op te fleuren. Het lijkt te werken, want ze lijkt niet meer zo gespannen.

Als we er zijn aangekomen, help ik haar uit de auto. Omdat we in een best lage auto zijn gegaan, is het soms best wel een opgave om daaruit te komen. "Dank je wel!" Ik glimlach naar haar en nadat we onze spullen hebben gepakt trek ik haar mee naar het strand. Het is heerlijke weer!

Voordat we gaan zwemmen, besluiten we eerst even een strand wandelingetje te gaan maken. Terwijl we gezellig aan het praten zijn hoor ik opeens een stem zeggen: "Alex? Wow man, ik geloof mijn ogen niet! Ik dacht dat je het verzonnen had!"
S***, s*** en nog eens s***! Dit is de laatste persoon die ik gedacht en gehoopt had om tegen te komen!
Voor ons staat niemand minder dan Tyler en dan nog het ergste van allemaal, naast hem staat zijn vriendin Sierra.