My perfect family

22

"... maar ik denk dat ik hier al wel eens eerder ben geweest."

Ik trek mijn wenkbrauw omhoog. Dus? Ze is waarschijnlijk gewoon een keer mijn kamer ingelopen.
"Nee je begrijpt het niet, ik ben hier eerder geweest als in voor vorige week!" zegt Sharon.
Ik schud niet begrijpend mijn hoofd. "Waarschijnlijk ben je hier gewoon al een keer binnengelopen."
"Nee, ik wist net voordat ik het licht aan deed," haar wangen worden lichtroze en ik krijg een grijns op mijn gezicht,  "wist ik al hoe je kamer er uit zou zien."
Nu kijk ik haar verbazend aan. "Hoe kan dat überhaupt?"
"Zou het kunnen dat ik vorig jaar met jou mee naar huis ben gegaan?"
"Nee!" zeg ik resoluut. "Ik neem nooit, maar dan ook nooit een meisje mee naar mijn huis!"
"En ik had ook een T-shirt aan die niet van mij was." Wait, wacht? Nee dat kan echt niet, dat zou ik nooit doen. Maar de twijfel is gezaaid. "Wat voor T-shirt had je aan." vraag ik terwijl ik een vreemd gevoel krijg onder in mijn buik. Nee, dat zou ik echt nooit doen! Ondenkbaar!
"Uhm... volgens mij was het een zwart T-shirt van Dior." Dit meen je niet!
"Die was ik al kwijt." zeg ik zacht. Dat shirt zou ik nooit naar een feestje aandoen, dus dan moet haar verhaal wel waar zijn. Ik laat mij op de rand van mijn bed neer zakken. Ik moet echt even met Vince bellen! Ik bijt op mijn lip en heb geen idee wat ik met deze situatie aan moet.
"Ik ga naar de zitkamer, oké?" vraagt Sharon. Ik knik naar haar.

Een aantal seconde later komt ze met haar hoofd om de deur heen. "Uhm, ik heb even een vraagje, waar is de zitkamer?" "Kijk uit hè! Ik had bijna weer mijn broek naar beneden!" Ik zie dat haar wangen weer roze worden. Ik krijg ook bijna rode wangen als ik aan haar denk in haar kanten nachtjapon, maar gelukkig zie ik nu alleen haar hoofd. "Maar je moet deze gang uit lopen en dan aan het einde rechts en dan ben je er." "Oké, thanks!"

Ik stap weer in mijn heerlijk warme bed. Mijn kleren houd ik nu wel aan, gewoon voor de zekerheid. Terwijl ik mijn mobiel van achter mijn nachtkastje vis, hoor ik opeens een harde bons met daarop volgend een "AUW!". "Alles oké daar?" vraag ik. "Ja hoor", hoor ik gesmoord, "je had me ook wel mogen vertellen dat hier een glazen deur zat!" Ik grinnik, helemaal vergeten, oeps. "Maar geen gebroken arm?" "Misschien alleen een blauwe neus morgen!" "Als je ijs wilt ligt dat in de vriezer. Die zit in de koelkast, links van de bank." "Oké, thanks!"

Ik zet wat kussens tegen het hoofdeinde van mijn bed en ga er tegenaan zitten. Ik wil nu echt even met mijn beste vriend praten. Na een super lange 15 seconde neemt Vince dan toch eindelijk op.
"Hey man, wat is er dat je mij uit mij wakker belt?"
"Jij bent elke ochtend al om half vijf wakker joh!"
"Haha, nee, maar ik was inderdaad al wakker. Wat is er? Want ik word bijna nooit vereerd met een telefoontje van jou!"
Dan vertel ik hem het hele verhaal.

ººº

Vince vind dat ik haar blijkbaar toen al leuk vond. Echt de raarste gedachte die je ooit kan bedenken! Kan je het voorstellen? Dat ik iemand zo geweldig zou vinden dat ik haar mee naar mijn eigen huis zou nemen? Ik had niet voor niets een 'onenightstand-appartement'! Maar Vince had verder nog wel een goed punt, namelijk dat ik de camera's kan bekijken van die avond. Voor mijn huis en ook binnen bij de voordeur, zitten beveiligingscamera's. Ik ben alleen een beetje bang om ze te gaan bekijken. Maar Vince komt zo meteen en waarschijnlijk gaat hij mij met alles wat hij in zich heeft overhalen.

ººº

Als ik in de keuken aankom is het eerste wat ik zie een schaterende Jordy en een wanhopige Sharon en Helga. Ja je hoort het goed, Helga, mijn huishoudster. Maar weer terug naar Jordy, als ik goed kijk zie ik volgens mij zelfs pap op de muur. Dus ik denk dat ik er weer vandoor ga. Precies op het moment dat ik dat beslis, beland er een kwakje pap voor mijn voeten neer.
"O Alex, ik had je nog helemaal niet gezien! Kom je ook ontbijten?" vraagt Sharon.
"Nee, ik denk dat ik over een kwartier terug kom. Ik zit liever niet te ontbijten terwijl er pap om mijn oren vliegt", zeg ik lachend. Ik loop naar Sharon toe. "Volgens mij zit er een beetje pap in je haar schat." Voorzichtig haal ik het er uit. "Dankje!" en ze werpt mij een dankbare blik toe. "De keuken is op dit moment niet echt veilig te noemen nee."
"Jullie zijn echt een geweldig stel zeg!" zegt Helga dan. "O, nee, nee", zegt Sharon, "wij zijn geen stel hoor!"
"O sorry, ik dacht... naja. Ik ga in ieder geval even de bedden afdoen. Uw ontbijt staat op het aanrecht meneer Alex!"
"Maakt niet uit! Dank je wel voor het ontbijt!"
Helga schenkt ons nog een vluchtige glimlach en gaat dan weg.

"Vince komt zo meteen." zeg ik terwijl ik mijn bordje pak en een barkruk aanschuif.
"Gezellig, gaan jullie vanmiddag wat samen doen? Want dan kan ik precies even iets voor school doen. Ik snap nog steeds niet hoe je voor elkaar hebt gekregen dat ik van de directeur gewoon twee weken weg mocht!"
"Iedereen heeft zijn zwakke punten", zeg ik lachend.
"Je hebt hem geld aangeboden?" vraagt Sharon opzet.
"Nee natuurlijk niet! Alleen een gesigneerd kaartje opgestuurd voor zijn kleinzoon."
"Aha, die wil ik ook wel." "Weet je zeker dat je mijn naam niet liever om je achterste wilt tatoeëren?" "Haha grappig," zeg ze, "als jij mijn naam dan ook daar doet, ben ik er helemaal voor." "Oké deal!" reageert ik gelijk.
"Wacht, ben je serieus?" "Alleen als jij het ook werkelijk doet!"
Ik knijp mijn ogen samen en kijk haar afwachtend aan. Zonder dat we het doorhadden staan we wel heel erg dicht bij elkaar. Dan ga ik langzaam met mijn hoofd naar haar toe...