Güneş Aya Aşık Olur

-3 ! Katliam !

        "Görüşmeyeli uzun zaman oldu öyle değil mi?"

        "Ne istiyorsun?" titreyen sesimi bastırmaya çalışarak sordum.

        "O gün sana yardım eden kimdi?"

        "Seni ilgilendirmez." Bu cesareti nerden bulduğumu bende bilmiyorum belkide çevredeki insanlardan.

        "Onunla ilişkin ne?" Suratı daha bir korkunç hal aldı. 

        "Bunu neden merak ediyorsun?"

        "Soruma cevap ver?"

        "Onunla hiç bir ilişkim yok."

        "Öyle olsa sana yardım etmezdi."

        "Her insan yardım ederdi."

        "Sorun da tam orda her insan yardım ederdi. Merak etme sana zarar vermicem. Şans eseri çıktın karşımada. Ama eğer onun kim olduğunu söylemezsen seni yok edebilirim."

        "Onu neden merak ediyorsun. Gururun mu incindi." Bu kadar cesaretli olduğumu inanın bende bilmiyordum. 

        Güldü. "Çevrendeki insanlara güvenme. Çünkü" Gözlerini kocaman açtı "Onun kim olduğunu söylemezsen seni ya burda yada başka bir yerde elbet öldürürüm."

        Açıkçası bu biraz korkutmuştu. "Sana söyledim onunla bir yakınlığım yok. Çalıştığım yere sıklıkla gelen bir müşteri ordan tanışıyoruz."

        "Seni nerden buldu o zaman."

        "Bilmiyorum. Hem sen benimle şans eseri karşılaşmadın mı? Karşılaşmasak merak etmicektin yani. O zaman lütfen karşılaşmamış gibi yapalım." Yanından geçip gittim. Oha kendime hayran kaldım. Bu özgüven, bu cesaret nerden gelmişti böyle. Arkama bakmadan adımlarımı hızlandırarak eve gitmeye başladım. Giderken yolda Hakkı amca ile karşılaştım.

        "Hakkı amca!!"

        Adını duyunca arkasını döndü. Beni görünce gülümsedi. Koşarak yanına gittim.

        "Nasılsın kızım?"

        "İyiyim. Siz?"

        "Bende iyiyim."

        "Ben size bir şey sorucam daha demin televizyonda gördüm sizi. Başka yaratıklar derken ne demek istediniz?"

        "Merak ediyor musun gerçekten?"

        "Evet."

        Çevresine baktı. Bana eğilip sessizce. "Ulu orta konuşulacak bir konu değil. Şimdi açma bu konuyu."

        "Peki." Onların evine doğru yürüdük. Eve girdiğimizde aslı koltuğa uzanmış uyuyordu. Kabus görüyor gibiydi. Sevim teyzede dizisini seyrediyordu. Benim geldiğimi görünce yanımıza geldi. Bana sıkıca sarıldı.

        "Aslı uyuyor uyandırıyim mi?"

        "Yok Sevim teyze, Hakkı amcanın anlatıcakları var da"

        "Hayırdır? Ne anlatıcak."

        "Şu haberdeki dedikleri var ya."

        "Off yine mi o kızım delirmiş bu. Şu dünyada öyle bir şey olması normal mi?"

        "Senin onu anlayacak IQ'un yok o yüzden fazla konuşma" Hakkı amca sinirlenmiş gibiydi. Sevinç teyze burun kıvırıp televizyonun karşısına geçti. Mutfaktaki sandalyelere oturduk. Hakkı amca hep bunu birine anlatmak istiyormuş gibiydi.