MI CASA | TAEKOOK ✅

Bölüm 27: Biz iyi olacağız

Not: Okuyup oy vermeyen insanlar size çok kırgınım... Okuma sayısı artıyor ama kimse oy vermiyor. Bu sefer gerçekten 50 oy olmadan yeni bölümü atmayı düşünmüyorum!

Veeee Mi Casa 6k olmuş🎉💜Oy veren ve yorum yapan herkese teşekkürleeer. Umarım hala severek okuyorsunuzdur.

Bu bölüm umarım mutlu eder sizi. Güzel yorumlarınızı bekliyoruuuum. Lütfen fikrinizi belirtin benim için çok önemli çoğu zaman yorumlarınızı okurken mutlu oluyorum.

Medyayı dinlemeyi unutmayın. Sia - Snowman. Harika bir şarkı Taehyung en son yaptığı yayında dinledi bende aşık oldum.

Neyse çok konuştum, iyi okumalar💜

JUNGKOOK

Gözlerimi açtığımda kendimi Taehyung'un kolları arasında bulmayı beklemiyordum. Varlığını hissettiğim an 1 saniye de olsa başkası olabileceği ihtimalini düşünüp korktum ama yoğun kokusu buna izin vermiyordu. Gözlerimi açmadan bile o olduğunu anlardım.

Tek kolu belimin altından geçmiş ve sıkı sıkı bana sarılıydı. Diğer kolu da sırtımı sarıyordu. Ben resmen Taehyung'un üzerinde uyuyor gibiydim. Vücudumun yarısı yataktan destek alırken diğer yarısı Taehyung'un üzerinde ve tüm vücudum kolları tarafından sarılmış hiçte bırakmayacak gibiydi. Eh başımda boynuna gömülüydü ama onu ben yapmış olmalıyım. Taehyung yüz üstü yatıyordu ama hafif vücudu bana dönük bende başım boynuna gelecek şekilde üzerinde.

Pozisyonumuzun analizini yapıp onun kollarında olmanın keyfini çıkardıktan sonra bir sürede nasıl bu hale geldiğimizi düşündüm. En son birbirimizden nefret ediyor olmalıydık. Yani ben en azından öyleydim. Öyle olmaya çalışıyordum.

Beni haksız yere suçlayıp 1 haftada hiç aramamasının üzerine bu ilişkiye dair inancım kalmamıştı. Benimde bir gururum vardı evet. Maalesef ki var. Gidip yalvarmamak için zor tutuyorum kendimi. Ama işte içip batırdım her şeyi. Tabii ki de dün gece ki salaklıklarımı ve Taehyung'un neden burada olduğunu biliyordum. Her ne kadar ben onu birlikte uyumaya zorlasam da kendisi istemese yatmazdı değil mi benimle? Umutlanmamalısın Jungkook umutlanmamalısın.

Birazcık doğrulup özlediğim yüzüne baktım. Lanet olsun ki sadece bir haftada çok fazla özlemiştim. Uyurken de çok güzeldi. Her gün bu yüze karşı gözlerimi açma hayalleri kurarken geldiğimiz noktaya inanamıyorum.

Burnunun ucundaki ben onu o kadar sevimli gösteriyordu ki dağılmış saçlarıyla da daha sevimli olmuştu. Burnunun ucuna minik bir öpücük bırakmadan edemedim. Uyanırsa uyansın ne yapayım. Koala gibi sarmış beni o, ben öperken mi utanayım. Hem öpücüğüme rağmen uyanmadı da. Bir kez de dudaklarından mı öpücük çalsam derken, Taehyung benimle birlikte yan döndü ve yüzlerimiz birbirimizin nefeslerini hissedecek kadar yakına geldi.

" Jungkook, sevgilim. " diye mırıldandı. Sadece ismimi söylemesiyle bile kalp atışlarım onun duyacağı kadar hızlı atmaya başladı. Yakınlığımızın da buna hiç faydası olmuyordu tabii ki. Bakışlarımı ondan kaçırdım çünkü kalbim için iyi gelmiyordu.

" Sevgilim... " dedim bende ve gözlerimi tekrar kapadım. Onunla birlikte böyle uyumayı her şeye tercih ederdim. Kokusu ve sıcaklığıyla hemen tekrar uykuya daldım.

Sabahın ilerleyen saatlerinde tekrar gözlerimi açtığımda karşımda giyinmeye çalışan bir Taehyung ile karşılaştım. Pantolonunu çoktan giymişti bana arkası dönüktü. Gömleğini omzuna geçirirken yakalamıştım onu. Vücudunu izlerken bir kendimden geçmedim değil. Adamın her şeyi mükemmel ben ne yapabilirim. Tanrı güzel yaratmış bize de bakmak düşer.