𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

PART 4

Λίγες μέρες αργότερα έκανα προπόνηση με τον Roberto στο υπόγειο.
"Είσαι αρκετά αδύναμη για μαφία"είπε ειρωνικά ξέροντας ότι θα με πειράξει
"Και συ αρκετά παρλαπιπας για μαφιόζος" είπα χαμογελώντας
"Σταματά να λες βλακείες και δείξε μου αν όντως αξίζεις να είσαι εδώ"είπε με σατανικό χαμόγελο

Πάντα προσπαθούσε να μην είναι πολύ καλός όταν προπονουμασταν μαζί. Έτσι και γω το εκμεταλλεύτηκα. Του έριξα μια κλωτσιά στην κοιλιά και έπεσε κάτω.
"Μάλλον αξίζω"είπα με σατανικό χαμόγελο και του έδωσα το χέρι μου για να τον βοηθήσω να σηκωθεί. Το εκμεταλλεύτηκε και βρήκε την ευκαιρία να με ρίξει κάτω.
"Συμπεριφέρεσαι πολύ πονηρά και κακά σε μια κοπέλα, τι τρόποι;" είπα χαχανιζοντας.
"Για αυτό ειμαι δω"

Δεν είχαμε παρατηρήσει ότι ο Adrian καθόταν τόση ώρα και μας κοιτούσε.
"Η αλήθεια είναι πως δεν είναι συμπεριφορά σε μια κοπέλα. Δεν το περίμενα αυτό από σένα Roberto" είπε γελοντας για να κάνει αισθητή την παρουσία του
"Είδες μέχρι και το αφεντικό σου στο λέει"
Γύρισε μόνο και μου έριξε μια κοφτή μάτια
"Ελάτε πάνω πρέπει να οργανωθούμε"
Γνευσαμε το κεφάλι μας καταφατικά και τον ακολουθήσαμε στο σαλόνι.

"Λοιπόν αύριο έχουμε μια δουλειά και σας θέλω όλους εκεί. Δεν είναι τίποτα δύσκολο και απότι φαίνεται δεν θα χρειαστεί να σκοτώσουμε. Από δω ο κύριος Froest" μας έδειξε μια φωτογραφία ενός ηλικιωμένου άνδρα που θύμιζε όλους τους ηλικιωμένους της χώρας. Συνέχισε να μιλάει "Αυτός λοιπόν έχει κάτι που μας ανήκει και μας το πήραν. Έχει το αντικλείδι του θησαυροφυλακίου που κρατάμε κάθε μυστική πληροφορία. Φυσικά και θα δυσκολευτεί να το βρει άλλα δεν μπορεί να τριγυρνά με αυτό. Ο κύριος αυτός δεν θα είναι σπίτι του αύριο και θα είναι μόνο ο γιος του.(μας έδειξε την φωτογραφία του γιου του) είναι στην ηλικία της Sia και λένε πως είναι εντελώς ηλίθιος. Καταφέρνει να ρίχνει κάθε κορίτσι με τα λεφτά του μπαμπά και έχει ιδιαίτερη αδυναμία στις κοκκινομάλλες.

Τι ηλίθιος σκέφτηκα

"Sia θα καταφέρεις να μπεις μες το σπίτι φιλικά και να του αποσπάσεις την προσοχή όσο εμείς κάνουμε την δουλειά μας;
Δεν θέλω να σε ρίξω από τώρα στα βαθιά."

"Φυσικά άλλα θα χρειαστω μα περούκα, γιατί είμαι μελαχρινή και...."

" Έχουμε τα πάντα μην ανησυχείς"
"Οκ τότε"έβλεπα το Roberto εκνευρισμένο και το παρατήρησε και ο Adrian
"Τι εχεις εσύ?" τον ρώτησε
"Τίποτα αφεντικό, απλά θεωρώ λίγο νωρίς να την βάλουμε στην δράση ακόμα"
"Πιστεψε με και γω και οι υπόλοιποι ανησυχουμε άλλα την εμπιστεύομαστε"

Ένοιωσα πολύ Ωραία εκείνη την ώρα γιατί κατάλαβα ότι με νοιάζονται, βέβαια τσαντιστηκα λίγο με τον Roberto άλλα έχει χάρη.

Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε νωρίς και ετοιμαστηκαμε. Φόρεσα την περούκα μου, μπορώ να πω ότι μου πάει το κόκκινο(είμαι και ψώνιο το ξέρω)
Έβαλα ένα κολλητό μαύρο σορτσάκι με σκισίματα και ένα μαύρο τιραντακι. Είχα θήκη όπλου και μαχαιριού στον μηρο μου και πάλι καλά δεν φαινόταν από το σορτσάκι.
Κατέβηκα κάτω για πρωινό.
"Κοίτα μια κούκλα" μου είπε η KY
"Ευχαριστώ Καλημέρα" ανταποκριθηκα

Μετα απο λίγο κατέβηκαν και τα αγόρια
Όλοι κουστουματοι, μαλλί στην τριχα, κούκλοι,οι ομορφότεροι  της μαφίας.
Αφού φάγαμε, και άρχισαν όλα τα πιτσουνακια να φιλιουνται και να αποχαιρετιουνται(εγω με τον Roberto τις ειχαμε κοψει)φύγαμε και πήγαμε στο αυτοκίνητο. Φτάσαμε στο σπίτι του Froest.
"Καλή τύχη μικρή" μου είπε ο Adrian Και ο Kurt
"ΤΙ ανησυχείς αφού θα τα καταφέρει" είπε ο Lukas
Γέλασα"Να προσέχετε αγόρια" είπα και βγήκα από το αυτοκίνητο.

Περπάτησα λίγο και βρήκα έναν φρουρό στην πόρτα. "Το ραντεβου του Dimitri?" με ρώτησε ο φρουρός
Πόσο ηλίθιος
"Ακριβώς"
"Περάστε"
"Ευχαριστώ γλυκα " έχε χάρη που είμαι σε αποστολή αλλιώς θα σου έριχνα μπουκέτο.
Με τον Dimitri αρχίσαμε να μιλάμε από ψεύτικο προφίλ στο Instagram εδώ και δύο μέρες και με κάλεσε σπίτι του ο λυγουρης.
Άνοιξε η πόρτα και με υποδέχτηκε ο άθλιος. Κάτσαμε λίγο στο σαλόνι.
"Πολύ ζεστή Ε?" Είπα ανοίγοντας το μεγάλο παράθυρο για να μπορέσουν να μπουν οι άλλοι.
"Πάμε πάνω στο δωμάτιο μου να μαστε πιο άνετα?" Μου πρότεινε
"Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν" του είπα
"Είσαι αρκετά έξυπνη" μου είπε και μου έκλεισε το μάτι ανεβαίνοντας την σκάλα.
Φτάσαμε στο δωμάτιο του
ΧΑΛΙ ΜΑΥΡΟ ΗΤΑΝ
Έστειλα μήνυμα στον Adrian Για να αρχίσουν.
Άρχισε να μου μιλάει και να φλεξαρει τα λεφτά του μπαμπά. Έκανα πως τον ακούω. Ξαφνικά ακούστηκε ένας περίεργος θόρυβος.
"Τι ήταν αυτό? Θα καλέσω τον φρουρό" τρόμαξε έλεος
"Κάτι από απ'έξω μην δίνεις σημασία. Συνέχισε να μιλάς τα λες πολύ ωραία.

Μετά από λίγη ώρα μου έστειλε μήνυμα ο Adrian πως τελείωσαν για να κατέβω κάτω.

"Περνάμε τόσο ωραία άλλα κρίμα πρέπει να φύγω"τον διέκοψα
"Γιατί ομορφιά?"
"Έχω μια δουλειά οπότε" είπα ανοίγοντας την πόρτα και κατεβαίνοντας την σκάλα.
Άνοιξα την πόρτα
"Ποτε θα σε ξαναδώ?"
"Δεν ξέρω, ελπίζω σύντομα " του είπα άλλο αν σκεφτουμουν να του πω ποτέ.
"Τα λέμε πανέμορφη"
"Αντίο"
Βγήκα από την αυλή και περπάτησα μέχρι το αυτοκίνητο. Μέχρι να φτάσω είχα σβήσει το προφίλ και όλα μου τα ίχνη.
"Πώς πήγε?" Με ρώτησε ο Kurt
"Από επαγγελματικής απόψεως μια χαρά Αν και με εκνεύρισε απίστευτα, βαρέθηκα την ζωή μου τόσο πολύ"
" Μπράβο μικρή" μου είπε ο Adrian
Φτάσαμε σπίτι και φάγαμε όλοι μαζί.