𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 31

Έχουν περάσει περίπου δέκα ημέρες από το γεγονός με τους πυροβολισμούς. Ο Adrian είναι μια χαρά, άλλο που κάνει τον αβοήθητο για να κάθεται εδώ η Ara. Μπορώ να πω πως μου αρέσει που μένει εδώ. Όπως παλια.

Ήρθε η ώρα του μεσημεριανού. Όλοι μας καθισμένοι στην τραπεζαρία. Μέχρι και όταν τρώμε δεν κάνουμε ησυχία.

"Εεε ήρεμα" μας φώναξε ο Adrian

Εντάξει το παραδέχομαι. Σήμερα το παρακαναμε. Δεν μπορούσες να φας από την φασαρία.
Σκάσαμε όλοι μόλις μας φώναξε. Ξέρει να μας επιβάλλεται.

Καθώς έτρωγα έβλεπα την Sarah να ψιθυρίζει κάτι στον Lucas.

"Θα τους το πεις να τελειώνουμε?"
"Μετά"
"Τι έχει γίνει?" Είπα και με άκουσαν όλοι.
Κάνεις δεν μίλησε
"Sarah , Lucas δεν θα έχει καμία απολύτως διάφορα αν μας το πείτε τώρα ή μετά. Αρκεί να μας το πείτε" τους είπα. Ο Lucas με κοίταξε κάπως περίεργα και νευρικά σαν να του έκανα τίποτα Αλλά δεν με πολυ ενδιαφέρει στην συγκεκριμένη περίπτωση 
"Να μας πουν τι?" Ρώτησε η KY
"Lucas τι γίνεται?" Τον ρώτησε ο Adrian
"Τίποτα. Απλά σκεφτόμασταν να μετακομισουμε. Βρήκαμε σπίτι στην γειτονιά και είπαμε ότι είναι καλύτερα. Ξέρω πως διαφωνείτε και.."
"Και χαιρόμαστε πολύ για εσάς" το διέκοψε ο Adrian
"Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να ?"
"Φυσικά"
"Λέπρα έχουμε σε αυτό το σπίτι και φεύγουν όλοι?" Αστειευτηκε ο Steve
"Έτσι φαίνεται" γέλασε ο Roberto

Φεύγουν και αυτοί. Αρχίζω να ανησυχώ αν όντως έχουμε λεπρα.
Μετά από λίγο μας ανακοίνωσε και ο Steve πως πρέπει να φύγει για λίγο, να προσέχει την μάνα του που αρρώστησε. Ναι έχουμε επισήμως λέπρα.
Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι θα είμαστε στο σπίτι μόνο ο Adrian, η Ara, ο Roberto και γω??
Τέλειο. Όχι δεν είναι. Η μισή φασαρία φεύγει. Αλλά ντάξει καλά θα περάσουμε.

Σήμερα η Ara έλαβε τηλεφώνημα από τον αδελφό της πως αύριο πρέπει να είναι σπίτι Γιατί γυρίζουν οι γονείς της και πρέπει να την βρουν εκεί.
Πάει και αυτή
Πια οι τρεις μας στο σπίτι.

Η μέρα κύλησε ήρεμα. Περνάμε καλά όλοι μαζί μαζεύοντας τα πράγματα των παιδιών.

Από αύριο οι τέσσερις μας, όχι μάλλον οι τρεις μας. Δεν ξέρω.

Να που ήρθε και το αύριο

Κάθομαι στον καναπέ και χαζεύω στην τηλεοραση
Ο Roberto κοιμάται ακόμα και για τους αλλους δύο δεν έχω ιδέα. Ααα Να   τα παιδιά κατεβαίνουν την σκάλα.

"Πάω την Ara μέχρι το σπίτι και επιστρέφω εντάξει?" Πιο πολύ μου το ανακοίνωσε και όχι με ρώτησε. Λογικό δηλαδή.
"Οκ" είπα ενώ σηκώθηκα από τον καναπέ
Αγκάλιασα την Ara που θα έφευγε.
"Ποτέ θα ξανάρθεις να μου κάνεις παρέα?"την ρώτησα κάπως παραπονεμενα
"Αν όλα πάνε καλά με τους γονείς μου που τους άκουσα κάπως περίεργα στο τηλέφωνο, υπόσχομαι θα περάσω αύριο το πρωί"
'Τέλεια" της απάντησα πριν κλείσω την πόρτα.