𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 26

Ξύπνησα το πρωί. Είχε πάει ήδη 11. Κατέβηκα κάτω και βρήκα τους άλλους στο σαλόνι, εκτός από τον Adrian και τον Roberto.
"Ο Adrian?"Ρώτησα
"Είναι με την Ara και ο Roberto κοιμάται ακόμα μάλλον." Απάντησε ο Lukas
"Δεν ρώτησα για αυτόν "
"Απλά στο λέω γιατί ξέρω πως σκας να μάθεις"
Γύρισα να τον κοιτάξω εκνευρισμένη
Μετά από λίγο ανέβηκα πάνω να πάρω το λάπτοπ γιατί έπρεπε να περάσω κάτι κωδικούς. Ανέβηκα την σκάλα. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και μπηκα μέσα. Εκείνη όμως ακούστηκε να κλείνει μόνη της. Γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και αντίκρισα τον Roberto.
"Πας Καλά?"
"Οχι" είπε ενώ με πλησίαζε
"Πρέπει να κατέβω" είπα προσπερνώντας τον
"Πρώτα πρέπει να σου πω" με τράβηξε πίσω
"Τι?" Τον κοίταξα στα μάτια
" συγγνώμη αν σε ενόχλησε.  Και δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβώς σε ενόχλησε? Δεν καταλαβαίνω. " παραπονέθηκε στο τέλος
"Φυσικά και με ενόχλησε. Ήσουν μαζί μου. Την φιλήσες μία που άιντε να πάει στο καλό, αν και θα μπορούσες να βρεις άλλον τρόπο να μπεις, αλλά και δεύτερη? Θα μπορούσες να την είχες γλυτώσει"
"Η δεύτερη σε πείραξε?" Με ρώτησε μπερδεμένος
"Ναι γιατί έδειχνε πως σου άρεσε." Απάντησα σταυρονοντας τα χέρια μου και κοιτώντας αλλού
"Μην λες βλακείες τώρα. Ήταν όλα στην δουλειά "
"Δεν είμαι και σιγουρη"
"Και συ έχεις φιλήσει άλλους άλλα δεν το έκανα θέμα"
"Είναι όλοι τους νεκροί"
"Θες να την σκοτώσω δηλαδή? Να το κάνω "
"Δεν λέω αυτό"
"Αλλά τι?Σου λεω πως το εκανα για την δουλειά και μόνο. Ζηλεύεις έτσι ?"
" Έχω και γω το δικαίωμα να ζηλεύω ξέρεις"
"Ναι αλλά δεν χρειάζεται" είχαμε έρθει σε απόσταση αναπνοής
"Χρειάζεται μερικές φορές"
"Συγγνώμη εντάξει?"Είπε παίρνοντας με αγκαλιά
"Και γω συγγνώμη" αποδέχτηκα την αγκαλιά του.

Καθίσαμε μαζί για καμία ώρα πάνω.
Σε αυτήν την μια ώρα έγιναν πολλά, που μερικά δεν θέλω να τα θυμάμαι και πολύ. Ας πούμε πως την ώρα που φιλιομασταν και ήμουν πάνω του , μπούκαρε μέσα ο Adrian να ρωτήσει για τους κωδικούς. Πιο ντροπή δεν είχα ξαναζήσει. Και εκείνος φάνηκε να ντράπηκε άλλα συνήλθε σε δευτερόλεπτα. Βγαίνοντας μας φώναξε "υπάρχουν και κλειδαριές"
Τέλεια. Μια ζωή θα ντρέπομαι και Μια ζωή θα με κοροϊδεύει.
Μετά από αυτό κατεβήκαμε κάτω και παίζαμε βιντεοπαιχνίδια με τους υπόλοιπους.

Πριν πάμε για ύπνο με φώναξαν ο Steve,η Sarah και ο Lucas μέσα στο μπάνιο.

-Sia-"Τι κάνετε εδώ?"
-KY-"Πρέπει να συνεννοηθούμε για αύριο"
-Sia-"Αφού είπαμε τι θα γίνει"
-L-"Ρε θα τον στείλουμε για δουλειά στα γενέθλια του?"
-S-"Ναι γιατί αλλιώς δεν θα βγει από δω μέσα"
-Sia-"Τουλάχιστον βαλτον να κάνει κάτι light"
-S-"Το συννενοηθηκα με τον Adrian"
"Οκ"
-L-"Δεν θα του φανεί περίεργο που θα στείλουμε μόνο αυτόν"
-S-"Μπααα. Και μην ξεχνάς Sia το πρωί μην σε πάρει χαμπάρι πως είσαι ξύπνια. Άστον να φύγει όσο κοιμάσαι ακόμα "
-KY- "Τώρα πίσω στα δωμάτια μας Πριν μας πάρει χαμπάρι"

Αύριο έχει γενέθλια ο Roberto.Κλεινει τα 19. Θέλαμε να του κάνουμε έκπληξη. Και είπαμε να τον στείλουμε σε δουλειά, όσο την ετοιμάζουμε. 

Βγήκαμε και πήγαμε κατευθείαν στα δωμάτια μας. Ήλπιζα να μην είχε παρατηρήσει πως είχα αργήσει. Αλλά όπως πάντα με κατάλαβε.
Μπήκα μέσα και πήγα να πλύνω τα δόντια μου.

"Που ήσουν τόση ώρα?" Με ρώτησε
"Με ήθελε κάτι η KY"
"Βραδιάτικα τι σε ήθελε?"
"Ήθελε να της δώσω κατι ρούχα που είχα βρει στην ντουλάπα μου και δεν τα ήθελα" ότι μπούρδα σκέφτηκα τώρα 
"Οκ"  είπε χωρίς να με πολύ πιστεύει.

Την επόμενη μέρα

Κατάλαβα πως ξύπνησε. Ακουγόταν να ετοιμάζεται. Έκανα την κοιμισμένη. Μετά από λίγο έφυγε. Άκουσα και την κάτω πόρτα να κλείνει. Φτου ξελευφτερια. Άνοιξα τα μάτια. Σηκώθηκα και βρήκα ένα σημείωμα πάνω στο κινητό μου. Πες μου ότι το έγραψε εκείνος.

Με έστειλε πρωί πρωί ο Adrian για δουλειά. Δεν είναι τίποτα το σημαντικό. Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω

Τα λέμε σε λίγο φιλάκια♡

Το μωρό μου.
Πίσω στη δουλειά τώρα.
Κατέβηκα κάτω και βρήκα τους υπόλοιπους. Τα αγόρια ανέλαβαν την διακόσμηση και τα κορίτσια όλα τα υπόλοιπα. Ο Steve και γω πήραμε το αυτοκίνητο να πάμε να πάρουμε την τούρτα.

Στο δρόμο μιλούσαμε για διάφορα θέματα. Σε κάποια φάση έπιασε ένα άλλο θέμα.
"Για πες μου τώρα. Πως πάτε?"
"Μια χαρά"
"Τι σου κανε προχθές και παραλίγο να τον πλακώσεις στο ξύλο?"
"Θες να μου πεις πως δεν σου είπε?"
"Μου ειπε. Να ξέρεις γίνεται λίγο παραπάνω ηλίθιος μερικές φορές. Αλλά με δύο σφαλιάρες του περνάει"
"Τρεις μην σου πω."
Γελάσαμε λίγο
"Είπε παίζει να έρθει να τον δει η Gianna."
"Ποια είναι αυτή?"
"Ηρέμησε η αδερφή του"
"Έχει αδερφή? Δεν μου έχει πει τίποτα"
"Πότε δεν μιλάει για αυτήν. Είναι τουλάχιστον 7 χρόνια μεγαλύτερη του και ζει στην Γερμανία. Έχει να έρθει κάτι χρόνια. Δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις"
"Γιατί?"
"Η αδερφή του Ήταν μέρος των αναρχικών. Όταν το έμαθαν οι γονείς τους την έδιωξαν από το σπίτι και Όταν την υπερασπίστηκε ο δικός μας τον έδιωξαν και αυτόν. Η Gianna έμενε με κάτι φίλους της που δεν θέλαν τον Roberto. Έτσι τον μάζεψε ο Adrian. Είχαν μαλώσει για αυτό και είχαν να μιλήσουν χρόνια. Αλλά πια δεν κρατάνε κακία ο ένας στον άλλον"
"Οικογένειες που είχαμε όλοι μας"
'Άσε"

Φτάσαμε σπίτι

Ήταν όλα έτοιμα.

"Τι τον έβαλες να κάνει τελικά?" Ρώτησα τον Adrian
"Να πάει να πάρει την καινούργια παραλαβή από την αποθήκη"
"Οκ"

Λίγο βλακεία βέβαια να πάει να πάρει τα χρήματα που μας χρωστάνε Αλλά τέλος πάντων. Σκέφτηκα από μέσα μου.

Μετά από λίγο ακούστηκαν κλειδιά στην πόρτα.