𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 18

Ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο κατάλαβα πως το αυτοκίνητο σταμάτησε. Μάλλον θα φτασαμε
Άκουσα τον Kurt να λέει στον Roberto να με ξυπνήσει. Εκείνος όμως αρνήθηκε και είπε πως θα με πάρει αγκαλιά μέχρι το δωμάτιο μου. Ο Kurt είπε όμως πως ο Adrian ηθελε να μας μιλήσει. Οπότε χαϊδεύοντας το μέτωπο μου και λέγοντας το όνομα μου προσπάθησε να με ξυπνήσει. Δεν ξύπνησα όμως. Το έπαιξα δύσκολη. Μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο συνεχίζοντας να με χαϊδεύει. Έπρεπε να ξυπνήσω. Σηκώθηκα και βγήκα έξω από το αυτοκίνητο. Μπήκαμε σπίτι. Μας περίμεναν τα κορίτσια. Μας αγκάλιασαν. Αλλά ο Adrian με σοβαρό ύφος μας είπε να πάμε στο γραφείο του. Κάθισε στην καρέκλα και μεις όρθιοι Περιμέναμε να δούμε τι έχεις να μας πει.
"Δεν είναι ότι δεν χαίρομαι που βγήκατε άλλα.... ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΊΤΕ ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΣΚΕΦΤΟΣΑΣΤΑΝ ? " είπε αρχίζοντας ήρεμα άλλα μετά έβαλε τις φωνές.
"Ποιος είχε την ιδέα για την βόλτα?" Συνέχισε
"Εγώ " μουρμούρισε ο Roberto
"Αγόρι μου γιατί? Και άντε βγήκατε που είναι φυσιολογικό. Δεν το πήρατε χαμπάρι πως κάτι συμβαίνει?" Είπε και τα μάτια του ήταν έτοιμα να πάρουν φωτιά
"Απλά μια βόλτα πήγαμε που να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει"
"Λοιπόν χάσαμε μια χάρη για εσάς τους δύο. Θέλω να προσέχετε την επόμενη φορά. Δεν λέω να μην βγαίνετε απλά να προσέχετε. Αν δεν είσασταν στη μαφία , ενώ σε αυτή τη θέση εννοώ. Θα σας είχα σκοτώσει. Αυτά." Ξεφυσηξε.
"Και πραγματικά είμαι χαρούμενος που είστε εδώ και καλά" συνέχισε.

Τέλεια Μας μάλωσε. Αλλά όλοι ξέρουμε τον Adrian αύριο θα είναι μια χαρά.  Εγώ τώρα απλά ήθελα να μάθω τι στο καλό είχε γίνει με τον Roberto και τον  Michael. Και γιατί μου είπε να μην ασχολούμαι τόσο πολύ χθες. Ανεβήκαμε για ύπνο. Αλλά δεν νύσταζα. Με έτρωγε η περιέργεια. Έτσι πετάχτηκα μέχρι το δωμάτιο του.
Χτύπησα την πόρτα άλλα κάνεις δεν άνοιξε . Έτσι πήρα την πρωτοβουλία να μπω μόνη μου μέσα. Μπηκα και δεν βρήκα κανέναν. Ακούστηκαν ήχοι από το μπάνιο έτσι και γω κάθησα αναπαυτικά στην πολυθρόνα και τον περίμενε να βγει.
Μετά από κανένα δίλεπτο βγήκε. Τρόμαξε όταν με είδε. Λες να φταίει που δεν φορούσε μπλούζα άλλα μόνο το κάτω της μπιτζαμα? Ποιος ξέρει.
"Τι κάνεις εδώ,?" Με ρώτησε τραμαζοντας ανοίγοντας την πόρτα.
"Πρέπει να μιλήσουμε. Έχεις να μου πεις πολλά "
"Γιατί δεν χτύπησες?" Είπε βάζοντας την μπλούζα του. Πάει η θέα από τους κοιλιακούς.
"Ξένοι είμαστε?"
"Καθόλου" είπε με σατανικό χαμόγελο
"Λοιπόν για πες. Χθες είπες πως θα μου εξηγήσεις μόλις φύγουμε από την φυλακή. Περιμένω"
"Για ποιο πράγμα?" Είπε ενώ κάθησε απέναντι μου στο κρεβάτι.
"Ας πούμε γιατί να μην νοιάζομαι τόσο πολύ?"
"Ήλπιζα να το είχες ξεχάσει"
"Δεν ξεχνώ ποτέ.  Γιατί λοιπόν?"
"Γιατί... Αν συνεχίσεις να συμπεριφέρεσαι έτσι, δεν θα σε θεωρώ πια σκέτο φίλη. "
"Αλλά?" Είπα ενώ σηκώθηκα από την πολυθρόνα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα 
"Γιατί το κάνεις αυτό τώρα?" Με ακολούθησε και εκείνος
"Για να δω τι θα ακολουθήσει. Και Γιατί μπλέχτηκες σε καβγά?" Είπα με την πλάτη μου κολλημένη στην πόρτα
"Γιατί κάποιος ήθελε να πάρει κάτι σημαντικό από μένα" είπε ενώ ήρθε σε απόσταση αναπνοής με μένα
"Μάλιστα"
"Προσβαλε την ύπαρξη του και εμένα. Έλεγε πως αν δοκιμάσει εμάς  τους   δύο τότε θα επιλέξει εκείνον και όχι εμένα ." Είπε πιάνοντας την μέση μου
"Νομίζω θα επιλέξω την δεύτερη επιλογή" είπα περνώντας τα χέρια μου  στους ομους του
"Σωστή απόφαση μικρη" είπε με εγωιστικό χαμόγελο.
"Λοιπόν να σε αφήσω να κοιμηθείς"
"Δεν έχεις ώρα για ένα επεισόδιο?"
"Πάντα "