𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

PART 8

Από αμηχανία κοιτούσα γύρω γύρω, όλοι μας δηλαδή. Ο Adrian και ο Kurt χτυπούσαν το πόδι τους στο πάτωμα, βαριανασαινοτας.
Σκεφτόμουν γιατί τόση αγωνία και νευρικότητα. Όλα ήταν υπέροχα. Το σπίτι πεντακάθαρο, Τα "ζευγαράκια" πανέμορφα ,το φαΐ έτοιμο. Αλλά τόση νευρικότητα.
Μέσα στην όλη σιωπή που κυριαρχούσε το κουδούνι της πόρτας μας τάραξε όλους. Ο Adrian έτρεξε στην πόρτα να ανοίξει. Ο θείος του λίγο παχουλός ,με ριγε κουστούμι και τον αέρα του κακού μαφιόζου. Δε τον πολύ συμπάθησα από την αρχή μπορώ να πω. Πίσω του στεκόταν δύο άντρες, ο ένας ήταν στην ηλικία μου, ενώ ο άλλος στην ηλικία των υπολοίπων.
"Καλώς ήρθες θείε."του είπε ο Adrian δίνοντας του το χέρι.
"Καλώς σε βρήκα παιδί μου"απάντησε αυτός
Πραγματικά ένοιωθα σαν να βρίσκομαι σε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα.

Αφού τους σύστησε όλους, έφτασε και η δικιά μου σειρά

"Θυμάσαι τον Roberto θείε?"
"Ναι φυσικά "απάντησε δίνοντας του το χέρι
"Καλώς μας ήρθατε. Από δω η κοπέλα μου η Sia" είπε πιάνοντας μου το χέρι
Εγώ βέβαια του το έσφιξα λίγο περισσότερο, από υπερβολική αγάπη Φυσικά
"Καλά τα κατάφερες μπαγάσα" ξεφωνισε τσιμπωντας το μάγουλο του
Και γω καθόμουν αμήχανα κοιτάζοντας το πάτωμα.
"Γεια σου Sia κορίτσι μου"είπε δίνοντας μου το χέρι
"Καλός μας ήρθατε " είπα χαμογελώντας
"Από δω ο Mario και ο Marco τα πρωτοπαλίκαρα μου." Μας φώναξε δείχνοντας μας τους δύο από πίσω.
Αφού καθίσαμε για φαγητό και τελειώσαμε, ο Adrian συνόδευσε τους 3 στα δωμάτια τους. Μαζί τους ανεβήκαμε και οι υπόλοιποι. Η Ara μπήκε στον δωμάτιο του Adrian, η KY και ο Kurt πήγαν στο δικό τους και έτσι έκαναν και ου υπόλοιποι. Εγώ άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και ο Roberto συνέχισε στο διάδρομο για το δικό του, πίσω από τους άλλους
"Τι ξεχωριστά κοιμάστε?" Αναφώνησε ο θείος με απορία.
"Εεε Όχι...."απάντησε αμέσως ο Adrian κάνοντας νόημα στον Roberto να έρθει στο δωμάτιο μου.
"Όχι μαζί κοιμόμαστε απλά να μην σας συνοδεψω μέχρι το δωμάτιο σας?"ειπε βιαστικα
"Δεν είναι ανάγκη παιδί μου " είπε κάνοντας του νεύμα να έρθει στο δωμάτιο μου . Τι τραβάω για αυτόν τον θείο.
"Τον θείο μου μέσα " ανφώνησα μόλις εκλεισε η πορτα
" ηρέμησε, όλα καλά θα πάμε"
"Το ελπίζω. Πώς θα κοιμηθούμε?"
"Ή θα κοιμηθείς εσύ στο κρεβάτι σου κι γω στην μπανιέρα ή εσύ στο κρεβάτι σου κι γω στην πολυθρόνα που ανοίγει ή ....."
"ΤΟ τελευταίο άστο. Θα κοιμηθώ εγώ στη πολυθρόνα και συ παρ' το κρεβάτι μου."
"Δεν πρόκειται. Παίρνω την πολυθρόνα και συ παραμένεις στο κρεβάτι σου. Τέλος "
"Είσαι σίγουρος?"
"Πολύ "

Μετά από ολο αυτό το μπέρδεμα κατεβηκα κατω στην κουζίνα να πιω λιγο νερο. Και συνάντησα τον Marco .

"Γεια" μου είπε ενώ έμπαινα στον χώρο
"Και συ εδώ." Είπα ντροπαλά
Ενώ γέμιζα το ποτήρι μου με νερό.
Ήπια το νερό και άρχισα να περπατάω για να φύγω και λίγο πριν ανοίξω την πόρτα.
"Ο Roberto , δεν το αγαπάς έτσι?
Σε απείλησαν πως θα σε σκοτώσουν...αν δεν τα φτιάξετε?"
"Ορίστε?
Φυσικά και όχι."
"Δεν τον θες φαίνεται"
"Ξέρεις τον αγαπάω και ας μην σου φαίνεται"
"Διαφωνώ. Αν θες μπορώ να σε πάρω μαζί μου και θα τα βρούμε οι δύο μας..."
"Συγγνώμη, αλλά σε αυτήν την μαφία δεν προδιδουμε κάτι που αγαπάμε "
Είπα νευριασμένα βροντωντας την πόρτα πίσω μου.

Όταν ανέβηκα στο δωμάτιο ήμουν έξαλλη.
Βρόντηξα την πόρτα και μπήκε μέσα.
"Τι έπαθες παιδάκι μου?" Με ρώτησε με περιέργεια ο Roberto ενώ είχε ανοίξει την πολυθρόνα και έφτιαχνε το σεντόνι.
"Αυτός ο βλάκας ο λυγουρης ο Marco ...μου την έπεσε."
"Τι???
Πάω να τον σκίσω"
"Ηρέμησε μεγάλε"
"Τι να ηρεμήσω μωρέ?
Ενώ ξέρεις πως έχεις σχέση"
"Πρώτων δεν έχω σχέση "
"Έχεις. Τουλάχιστον αυτός έτσι νομίζει"
"Άλλο αυτο"
" Ασε με να του σπασω την μυτη"
"Ήρεμα. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να του σπάσουμε τα νεύρα και μετά την μύτη "
"Δηλαδή?"
"Θα σου πω σε λίγο"
" Καλά" είπε και με καληνυχτισε.

Αύριο το πρωί το σχέδιο ήταν έτοιμο.