𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 14

Μετά από δευτερόλεπτα ήρθε και ο ανακριτής.
"Καλησπέρα σου" μου είπε
"Γεια σας " του απάντησα
"Ας αρχίσουμε λοιπόν.  Είσαι η ?"
"Sia "
" Επώνυμο?" 
"Άγνωστο "
"Τι θες να πεις. Μην λες ψέματα. Ποιο είναι το επώνυμο σας δεσποινίς?"
"Δεν ξέρω. Οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν 7 και μέχρι τα 10 μεγάλωσα με την γιαγια μου που είχε alzheimer. Δεν γνωρίζω το επώνυμο μου λοιπόν "
"Μάλιστα. Την ηλικία σας τουλάχιστον την ξέρετε?"
"16 και δεν είστε αστείος"
"Ποια είναι η σχέση σας με το παιδί δίπλα?" Είπε δείχνοντας μου το δωμάτιο με τον Roberto
"Είμαστε απλά φίλοι "
"Το τατουάζ σας , πως το εμπνευστηκατε? Και που βρήκατε τα λεφτά?"
"Τα τριαντάφυλλα είναι τα αγαπημένα μου.  Και δεν το πλήρωσα. Μου το έκανε δώρο ένας φίλος στα γενέθλια μου"
"Πώς εξηγείτε πως έχετε το ίδιο με του παιδιού?"
"Απλη σύμπτωση "
"Οτι πείτε. Έχετε σκοτώσει ποτέ?"
"Ούτε μυρμήγκι"
"Έχετε χτυπήσει ποτέ?"
"Ναι "
"Μιλήστε μου για αυτό "
"Ήταν απλή αυτοάμυνα σε κάποιον που προσπάθησε να με ληστέψει"
"Δεσποινίς σας κατηγορούμε για μέλος της μαφίας"
"Ποια είναι τα στοιχεία σας για να με θεωρείτε ένοχη?"
"Το τατουάζ σας"
"Το τατουάζ μου ? Καλά λένε πως η αστυνομία δεν είναι καν αξία εμπιστοσύνης. Αν βγείτε στον δρόμο θα δείτε τουλάχιστον άλλους 5 ανθρώπους με το ίδιο τατουάζ."
Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα ένας άλλος αστυνομικός. Στερεωσε την πλάτη του στον τοίχο και άρχισε να μου μιλάει.
"Ξέρεις ελπίζω να μην είσαι και συ τόσο σκληρή όσο ο γκομενος σου"
"Δεν είναι γκομενος μου"
"Ναι καλά. Τουλάχιστον αυτός είναι ηλίθιος. Εσύ ελπίζω Όχι. Αρνείται τα πάντα. Εσύ όμως αν μας εμπιστευτείς και μας πεις την αλήθεια, μπορούμε να σου γλυτώσουμε λίγα χρονάκια. "
"Πρώτον αν κατηγορείται με τα ίδια στοιχεία όπως εγώ, φυσικό να το αρνείται αφού δεν ξέρετε τι λέτε.
Και δεύτερον σόρρυ άλλα την αστυνομία δεν μπορώ να την εμπιστευτώ πια."
"Γιατί?"
"Ξέρεις ήταν βράδυ. Και ήμουν σπίτι με τους γονείς μου. Όταν χτύπησε το κουδούνι ο πατέρας μου με έστειλε επάνω. Ήταν αστυνομικοί στην πόρτα. Εγώ δεν πήγα πάνω, ανέβηκα την σκάλα αλλά δεν ανεβηκα στο δωμάτιο. Καθόμουν και τα παρακολουθούσα όλα από την σκάλα.
Οι αστυνομικοί κάθισαν στον καναπέ. Άρχισαν να μιλάν με τους γονείς μου. Δεν θυμάμαι γιατί όμως. Μετά από λίγα λεπτά, οι αστυνομικοί έβγαλαν το όπλο τους και απειλούσαν τους γονείς. Τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Η μόνη ανάμνηση που έχω από αυτούς είναι δύο αστυνομικοί να τους εκτελούν. Και θέλετε να σας εμπιστευτώ. Βρείτε μου έναν καλό λόγο να το κάνω . Οτι είχα να σας πω το είπα."
"Ωραια η ιστοριούλα άλλα δεν ψαρωνω."
"Για αυτό είσαι καλός αστυνομικός. Γιατί είσαι αναίσθητος. Μπορείς όμως σε παρακαλώ να μου βγάλεις τις χειροπέδες. Μην ανησυχείς δεν θα σε πειράξω. Ξέρω τι κάνω. Σε παρακαλώ βγάλτες,  δεν είναι απαραίτητες."
"Έστειλες δύο πράκτορες στο νοσοκομείο. Οπότε  είναι απαραίτητες. Που έμαθες πολεμικες τέχνες?"
"Στο ίντερνετ"
"Μάλιστα. Και ποια είναι η σχέση σου με το παιδί?"
"Είναι απλά ένας φίλος μου"
"Εγώ νομίζω πως είναι ο φίλος σου "
"Νόμιζε ότι θες ,δημοκρατία έχουμε"
"Τι γνωρίζεις για την μαφία?"
"Ξέρω τι είναι, ξέρω ότι υπάρχει. Στην Σικελία είμαστε. Εδώ που γεννήθηκε. Μην ανησυχείς είμαι βέρα Ιταλιδα. "
"Έχεις εμπλακεί ποτέ ?"
"Όχι "
"Γνωρίζεις την Πέμπτη οδο?"
"Τι είναι αυτό?"
"Οκ"
"Λοιπόν αυτό είναι όπλο" είπε βγάζοντας ένα πιστόλι και αφήνοντας το μπροστά μου.
"Θέλω να το οπλισεις , να το αφοπλίσεις  και να μου δώσεις τον γεμιστηρα." Συνέχισε
"Γιατί να γνωρίζω πως να τα κάνω όλα αυτά?"
"Σε μαφία δεν ανήκεις?"
"Στην φαντασία σας Ναι"
Καθόμουν και κοιτούσα το όπλο σαν χαζό. Το έπιασα και άρχισα να κάνω πως το κοιτάω. Πατούσα ότι να Ναι.
"Εντάξει παράτα το. " είπε ο πράκτορας
"Πολύ ευχαρίστως"
"Λοιπόν Sia. Ας αλλάξουμε κουβέντα"
"Να αλλάξουμε"
"Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία?"
"Δεν υπάρχει. Μου αρέσουν πολλές"
"Μια από αυτές?"
"Ο Τιτανικός" από μέσα μου ήθελα να κλάψω από το γέλιο και παράλληλα να κάνω εμετό. Την μισώ αυτή την ταινία. Είναι τόσο δράμα.