𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 30

Την τελευταία βδομάδα η δουλειά έχει πέσει. Και μπορώ να πω πως το λατρεύω αυτό. Μόνο ο Adrian τρέχει για κάτι συμβόλαια. Όλοι οι υπόλοιποι καθόμαστε. Μια βδομάδα απλά περνάω ωραία με τα παιδιά και είμαι σχεδόν συνέχεια μόνη μου με τον Roberto για να αναπληρωσω τον χρόνο από τότε που τους πιάσανε. Τίποτα δεν είναι ίδιο από τότε. Φοβήθηκα αρκετά.
Και να μαστε τώρα όλοι μας στον καναπέ να γελάμε και να παίζουμε βρες την λέξη.
Είναι η σειρά του Kurt
Προσπαθούσε να μας βοηθήσει δείχνοντας μας τον εαυτό του και την KY
"Η KY και ο Kurt "άρχισε ο Steve. Του έκανε νόημα πως είναι σωστό.
"Μαζεύουν....οχι... φεύγουν?" Συνέχισε
"Το βρήκα το βρήκα να το πω ?" Φώναξε ο Adrian ενώ πήρε την Ara από την αγκαλιά του και την έβαλε να κάθεται κανονικά στον καναπέ. Σηκώθηκε όρθιος και στάθηκε δίπλα στον Kurt. Το ίδιο έκανε και η KY.
Κοιταχτήκαμε όλοι περίεργα.
"Ανακοίνωση θα μας κάνετε?" Απόρησε ο Lucas
"Περίμενε και θα δεις. Λοιπόν το ζευγαράκι μας από δω αποφάσισε να αρραβωνιαστει και να μετακομίσουν στο δικό τους σπίτι"
Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον με το βλέμμα της απορίας. Και μετά όλοι μαζί ταυτόχρονα τους δύο που ήταν όρθιοι Αφού ο Adrian είχε επιστρέψει στην θέση του.
"Παιδιά ξέρουμε όλοι τι πρέπει να κάνουμε?" Ρώτησε χαρούμενα ο Steve
Αρχίσαμε όλοι να χειροκροταμε σαν τα βλαμμένα
"Μια ερώτηση?
Όταν λες μετακομίζουν. Πόσο μακριά?Γιατί αν είναι πάνω από τρία τετράγωνα ή αιτίαση απορρίπτεται" είπα
"Στο παραπάνω δρόμο πάμε μην ανησυχείς"
"Δεκτό τότε"

Να και μια έκπληξη.
Ποιος το περίμενε.
Την επόμενη μέρα τους βοηθήσαμε στο πακεταρισμα.
Αυτή η κοπέλα έχει τόσα ρούχα που απορώ αν είναι κλεμμένα ή όχι. 

.............

Μερικές ημέρες αργότερα

Έχουν περάσει μερικές μέρες από τότε που μετακόμισαν τα παιδιά και το σπίτι δεν έχει καμία διαφορά. Όλη την μέρα εδώ είναι. Δεν καταλαβαίνω καν Γιατί μετακόμισαν. Αστούς να κάνουν ότι θέλουν.
Σήμερα μπορεί να ήταν και η μόνη μέρα που δεν ήρθαν. Η μόνη μέρα που θα θυμάμαι το σπίτι με τόση ησυχία. Ο Adrian και η Ara έχουν βγει. Όλοι οι υπόλοιποι είμαστε κάτω και κάνουμε προπόνηση. Είναι και η Sarah μαζί μας, που μπορεί να μην προπονείται στον στόχο ή στο πως να σκοτώσεις κάποιον Αλλά μια χαρά την βολεύει το  γυμναστήριο. 
Η πόρτα ακούστηκε να ανοίγει Αλλά κάνεις δεν φώναξε να δει αν είμαστε εδώ. Ακούστηκαν μόνο βήματα να ανεβαίνουν την σκάλα. Απορησαμε με το τι γίνεται και ανεβήκαμε πάνω. Κατέβηκε την σκάλα ο οδηγός του Adrian σκουπίζοντας τα χέρια του. Μετά από λίγα δευτερα κατέβηκε την σκάλα και η Ara.
"Τι γίνεται?" Ρώτησα παράξενα
Είδα την Ara να σκουπίζει τα δάκρυα της και κατευθείαν όλων το βλέμμα έπεσε στον οδηγό.
Δεν απάντησε κάνεις τους.
"Θα μας πει κάποιος?" Είπε ειρωνικά ο Lucas
"Ο Adrian πυροβολήθηκε δύο φορές" απάντησε
"Ορίστε μου?" Είπε αυθόρμητα ο Steve
"Από ποιον?" Ρωτησε Roberto
"Δεν ξέρω δεν πρόλαβα να δω. Κατευθείαν πάτησα γκάζι για να φύγω" μας απάντησε
"Πήρες τον γιατρό?" Ρώτησα
"Ναι είναι ήδη πάνω"
"Ποτέ μπήκε και δεν το καταλάβαμε?"
"Ήρθε μαζί μας" μας ενημέρωσε η Ara
"Πάμε πάνω" άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες ο Roberto
Πήρα τηλέφωνο τον Kurt να του πω να έρθει
Ακολουθήσαμε όλοι και μπήκαμε κατευθείαν στο δωμάτιο. Να σημειωθεί πως η πόρτα ήταν ανοιχτή
"Ρε δεν σας έχω πει να χτυπάτε?" Είπε μόλις μας είδε. Ο γιατρός περνούσε την τελευταία γάζα.
"Ανοιχτά ήταν" είπε ο Lucas
Μας Κοίταξε με ένα βλέμμα Όχι τόσο φιλικό
"Γιατρέ τι γίνεται?" Ρώτησε ο Steve
"Τίποτα δεν θα πάθει μην ανησυχείτε"
Ο γιατρός έφυγε από το δωμάτιο και λογικά τον συνόδεψε η Ara ως την πόρτα.
Καθομασταν όλοι στην σειρά ο ένας δίπλα στον άλλο κοιτώντας τον.
"Πω ρε φίλε μια φορά να σημαδέψουν καλά δεν γίνεται" αστειευτηκε ο Steve
Προσπαθήσαμε όλοι να κρατήσουμε το γέλιο μας.
"Φύγατε" μας απάντησε αυστηρά ο Adrian
Βγήκαμε από το δωμάτιο
Εκείνη την ώρα μπήκε στο δωμάτιο ο Kurt κλείνοντας την πόρτα.
Έφτασα στην άκρη της σκάλας και κοίταξα την Sarah.
Ανέβηκε μέχρι πάνω.
"Πάμε όλοι στα δωμάτια μας, πρέπει να τους αφήσουμε μόνους τους"
"Γιατί?"
"Η Ara φοβήθηκε πολύ. Ας της δώσουμε λίγο χρόνο μαζί του να σιγουρευτεί πως είναι καλά"
"Οκ. Αγόρια όλοι μέσα"
Μπήκαμε όλοι στα δωμάτια μας και δεν βγήκαμε μέχρι να μας δώσει το ελεύθερο ο  Kurt
Μετά από πολύ ώρα, χτύπησε η πόρτα του δωματίου.
"Μια ζωή χαλαστρα αυτοί οι άνθρωποι" παραπονέθηκε ο Roberto ενώ σταμάτησε να με φιλάει
Γέλασα και σηκώθηκα να ανοίξω.
Άνοιξα την πόρτα.
"Τέλος ο αποκλεισμός , πάμε για φαγητό"μας  ανακοίνωσε 
"Επιτέλους" φώναξε ο Roberto ενώ σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβάτι
Βγήκαμε στο διάδρομο και παρατήρησα πως μαζί μας δεν κατέβαινε την σκάλα και ο Kurt
"Εσύ δεν θα έρθεις?"
"Κατεβείτε και έρχομαικαι γω "
"Οκ"

Φτάσαμε στην τραπεζαρία. Ήταν όλοι εκεί. Κάθισα απέναντι από την Ara. Την έβλεπα θλιμμένη.
Της σκουντησα το πόδι κάτω από το τραπέζι. Σήκωσε το κεφάλι της να με κοιτάξει. Της χαμογέλασα και την ρώτησα
"Όλα καλά?"
"Εεε...ναι"ειπε κοιτώντας το πιάτο της. Όχι ότι την πίστεψα
"Τι θα κάνεις?"
"Τι εννοείς?" Απάντησε χωρίς να μου δώσει πολύ σημασία 
"Λέω θα μείνεις εδώ Έτσι?"
"Μάλλον"
"Ωραία"

Η υπόλοιπη βραδιά δεν πέρασε και τόσο ευχάριστα. Φάγαμε και ξανά όλοι στα δωμάτια μας

"Η Ara Δεν φαίνεται πολύ Καλά" έσπασε την σιωπή ο Roberto την ώρα που καθομασταν αγκαλιά.
"Δεν είναι"
"Ναι αλλά ο Adrian θα γίνει καλά "
"Αυτό δεν παύει να σημαίνει πως δεν ανησυχεί"
"Θυμάμαι όταν με πήρε ο Adrian και με έφερε εδώ. Κάπως έτσι ήταν και η κατάσταση τοτε"
"Πες μου. Έλα Θέλω ιστορία για να κοιμηθώ" έλεγα σαν πενταχρονο
"Ήμουν περίπου δώδεκα. Και θυμάμαι είχα μαλώσει με τους γονείς μου Γιατί είχα υπερασπιστεί την αδερφή μου που ήταν αναρχική. Τους είπα πως δεν είναι τόσο κακό και μετά από αυτό μαλωσαμε παρά πολύ και ο πατέρας μου με πέταξε έξω. Πήγα εκεί που έμενε η αδερφή μου Αλλά οι φίλοι της δεν με θέλαν. Για καμία βδομάδα κοιμόμουν όπου βρω. Μετά είχαν ακουστεί κάτι πυροβολισμοί. Όταν έτρεχα βρήκα τον Adrian με πυροβολιμενο το χέρι του και προσπάθησα να το δέσω με το κασκόλ μου. Μετά με ρώτησε μερικά πράγματα και με έφερε εδώ. "
"Δεν ήταν σωστό αυτό που κάναν οι γονείς σου "
"Περίμενες δύο μπατσοι να κάνουν κάτι άλλο?"
"Δεν ξέρω βρε μωρό. Ο Adrian τελικά αποδείχτηκε πολύ καλός άνθρωπος. Στην αρχή τον είχα φοβηθεί λίγο"
"Είναι καλός άνθρωπος. Μπορεί λίγο τρομακτικός ώρες ώρες Αλλά καλός"
"Γι αυτό μας πήρε"
"Ναι. Μας πήρε και τους δύο. Φαντάσου τι θα γινόταν αν δεν σε έπαιρνε. Δεν θα ήξερες τίποτα από όπλα και τέτοια, δεν θα είχαμε γνωριστεί"
"Δεν μου αρέσει αυτό το σενάριο"

Όλοι μας στεναχωρεθηκαμε Όταν το μάθαμε Αλλά ξέρουμε πως ο Adrian  δεν παθαίνει τίποτα . Η Ara όμως φάνηκε να φοβήθηκε πολύ. Για αυτό και τις υπόλοιπες μέρες τους αφήσαμε ήσυχους. Χωρίς κανένα να τους ενοχλεί. .