𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 33

Φτάσαμε και τον πήγαμε κατευθείαν για ανάκριση. Η αλήθεια είναι πως χρησιμοποίησα την μικρή σαν τρόπο πίεσης, και όντως απέδωσε. Μετά από λίγο η ανάκριση τελείωσε. Πήγα στο άλλο δωμάτιο που ήταν ο Kurt με τον  Roberto.
Κάθησα στην καρέκλα. Κατάλαβαν πως κάτι δεν πάει καλά. Γιατί όντως δεν ήμουν καλα
-K- "Τι έχεις?"
-S-"Δεν μπορώ να τον σκοτώσω"
-K-"Γιατί?"
-S-"Γιατί έχει μικρο παιδί. Δεν μπορώ να ζω με την ευθύνη πως φταίω που ένα παιδι θα έχει τα ίδια προβλήματα με εμένα μεγαλώνοντας χωρίς πατέρα, ενώ θα είχα την επιλογή να μην τον σκοτώσω"
-R-"Ωραία μην τον σκοτώσεις"
-K-"Θες να το κάνεις εσύ?"
-R-"Όχι. Απλά δεν θα τον σκοτώσουμε"
-K-"Και τι θα κάνουμε θα τον αφήσουμε να τριγυρνά από δω και από κει.? Πατε καλά?"
-R-"Μπορούμε να του δώσουμε το χάπι"
-K-"Δεν έχουμε πολλά τέτοια για να τα πετάμε"
-S-"Είχε η καινούργια παραλαβή. Έχουμε αρκετά πια"
-K-"Καλά δώστου το χάπι. Αλλά όταν γυρίσει ο Adrian και το μάθει, δεν θα πάρω την ευθύνη"
-S-" Οκ η ευθύνη όλη δικιά μου"

Το χάπι που λέμε είναι κάτι σαν Ντεπόν που κάνει τον οργανισμό να ξεχνά ότι έγινε τις τελευταίες 24 ώρες. Το χρησιμοποιούμε σπάνια και για αυτό δεν παραγγέλνουμε και πολλά. Αλλά τουλάχιστον κατάφερα να τους πείσω σήμερα. Δεν μπορούσα να το κάνω και νομίζω και κανένας μας δεν είχε την διάθεση για κάτι τέτοιο σήμερα.

Έτσι λοιπόν πήγα στο χολ και άνοιξα την κούτα για να τα βρω.

"Αν θες πάρε το δικό μου" μου είπε αρκετά ευγενικά μπορώ να πω, ένας από τους χαμηλοβαθμους τους δικούς μας.
"Ορίστε?"
"Λέω αν δεν μπορείς να βρεις όπλο, μπορείς να πάρεις το δικό μου"
"Αα όχι Ευχαριστώ. Δεν χρειάζεται"
"Και πώς θα τον σκοτώσεις?"
"Δεν θα το κάνω"
"Και ποιος θα το κάνει?"
''Κάνεις"
"Εεε?"
"Δεν θα τον σκοτώσουμε αυτόν. Έπεισα και τους άλλους να τον αφήσουμε ελεύθερο"
"Γιατί? Αν νοιώθεις αδύναμη μπορώ να το κάνω εγώ" μου είπε σε ένα στάδιο ανάμεσα στο σοβαρό και αυτό της πλάκας
"Αδύναμη;......εγω? Ξέρεις πόσους σκότωσα τις τελευταίες μέρες" του φώναξα
"Καλά ντάξει ντε. Συγγνώμη"
"Συγγνώμη. Απλά είμαι λίγο φορτισμένη και... "
"Όλα καλά. Έτσι και αλλιώς είσαι ανώτερη μου. Μπορείς να μου μιλάς όπως θες."
"Σωστά"

Επιτέλους τα βρήκα. Πήγα και του τα έδωσα. Τώρα περιμένουμε να τον πάρει ο ύπνος να τον γυρίσουμε σπίτι του. Βγαίνοντας από το δωμάτιο έπεσα πάνω στον Roberto

"Εεε μικρή μου πρόσεχε" μου είπε πειραχτικα
"Σε ευχαριστώ για πριν"
"Σιγά. Ούτε εμένα μου πήγαινε η καρδιά. Η μικρή ήταν γλύκα για να μεγαλώσει χωρίς πατέρα"
Δεν απάντησα. Η απάντηση του Ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να ακούσω αυτή την στιγμή.
Τον αγκάλιασα και στη συνέχεια γυρίσαμε τον άλλον σπίτι.
Με αυτό τελείωσε και η δικιά μας δουλειά. Οπότε γυρίσαμε σπίτι.

Πάλι καλά έχουμε και τα κορίτσια,  που μας μαγειρεύουν. Να έχουμε κάτι να φάμε τουλάχιστον. Σήμερα το μένου έχει μακαρόνια. Φάγαμε και χωρίς πολλά πολλά πήγαμε πάνω να κοιμηθούμε.

Οι σκέψεις μου για την Ara και  τον Adrian δεν λέγαν να βγουν από το μυαλό μου. Αρχίζνα ανησυχώ. Δεν έχουν επικοινωνήσει ακόμα και αγχώνομαι. Έτσι σχεδόν ξύπνησα τον Roberto την ώρα που πήγε να τον πάρει ο ύπνος. Γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ.

"Λες να γυρίσουν?"
"Το ελπίζω" είπε με κλειστά τα μάτια
"Και αν δεν?" Τον σκουντησα
"Ρε μωρό μου ο Adrian έχει γλυτώσει από Αλλά και Αλλά, σε αυτό θα κολωσει?" Άνοιξε τα μάτια του
"Θα με σκίσει που δεν τον σκότωσα σήμερα"
"Δεν θα το κάνει είμαι σίγουρος"
"Ναι καλά"
"Μωρό μου οι γονείς του σκοτώθηκαν όταν ήταν δώδεκα μπροστά στα μάτια του. Μεγάλωσε χωρίς αυτούς λόγω του πατέρα του Arthur. Λες να σου φωνάξει επειδή δεν άφησες ένα μικρό παιδί να έχει το ίδιο τραύμα με αυτόν? Δεν νομίζω. Είναι καλός άνθρωπος με τιμή"
"Αυτο δεν το ήξερα. Α Ρε μωρό μου αν δεν είχα και σένα."
"Θα πωλούσες χαρτομάντιλα στα φανάρια. Σκάσε και κοιμήσου τώρα"
Χαμογέλασα και έκλεισα τα μάτια μου. Ας ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο λοιπόν.

............

Έχουν περάσει σχεδόν δύο βδομάδες από τότε που έφυγε ο Adrian. Δηλαδή έλεός. Αρκετές μέρες τώρα σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά. Θα έπρεπε να έχουν γυρίσει. Πια στο σπίτι κάνεις δεν είναι τόσο χαρούμενος. Όλοι ανησυχούν πια. Σήμερα θα παίρναμε την απόφαση αν θα έπρεπε να κάνουμε βαλίτσες για Ρωσία ή όχι. Με αγχώνει το όλο θέμα. Δεν έχω καν ταυτότητα και θέλω να ταξιδέψω κιόλας. Σίγουρα μπορούν να με βάλουν παράνομα Αλλά ποτέ δεν ξες.

Κατεβήκαμε στο γραφείο. Καθίσαμε στις θέσεις μας και περιμέναμε να ακούσουμε ότι είχε να μας πει ο Kurt.
"Πριν φύγει ο Adrian μου είπε να περιμένω δυόμιση βδομάδες και μετά αν δεν έχει επιστρέψει, να επέμβουμε . Οι δυόμιση βδομάδες τελειώνουν σε 4 ημέρες. Αν δεν έχουν επιστρέψει καλό μας ταξίδι. Θα πάμε όλοι μας εκτός από την Sia που θα μείνει εδώ να προσέχει το σπίτι. Έτσι και αλλιώς δεν θέλουμε να μπούμε παράνομα στην Χώρα και Αφού δεν έχει χαρτιά δεν μπορεί να έρθει." Μας ανακοίνωσε.

Σκατα! Το καλο που τους Θέλω να γυρίσουν. Δεν μένω μόνη μου εδώ χωρίς να ξέρω τι κάνουν οι άλλοι στην Ρωσία  

..... ........