𝙈𝙖𝙛𝙞𝙖'𝙨 𝘿𝙖𝙪𝙜𝙝𝙩𝙚𝙧

Part 28

Κάθομαι στην καρέκλα μου στο γραφείο ενώ ο Lucas περπατάει πάνω κάτω όσο περιμένουμε τον Adrian. Έχω το πρόσωπο μου να στηρίζεται στα χέρια μου. Πραγματικά δεν ξέρω τι να νοιώσω. Θυμό, οργή, λύπη, αγωνία? Όλα αυτά μαζί ίσως? Αλλά εγώ το επέλεξα και πρέπει να μην δείξω οτιδήποτε που δεν αρμόζει σε αυτή την δουλειά.

Ακούστηκαν κλειδιά στην πόρτα.  Ο Adrian έφτασε. Μπήκε στο γραφείο φωνάζοντας" τι έγινε και έπρεπε να παρατήσω ότι έκανα?" Ειρωνικά
-L-" Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά"
-A-"Που είναι οι υπόλοιποι? Να τελειώνουμε"
-S-"Adrian οι υπόλοιποι δεν είναι εδώ και το χειρότερο δεν ξέρουμε αν είναι καν ζωντανοί"
"Τι εννοείς?" Ξαφνιάστηκε και σοβαρεψε ακόμα περισσότερο.
Καθίσαμε και του εξηγήσαμε ότι έχει γίνει. Και φάνηκε αρκετά ξαφνιασμένος και εκνευρισμένος

..

-A-"Είπατε πως κάτι θα μας ζητήσουν για να τους δώσουν Πίσω?"
-S-"Ναι"
"Μάλιστα. Λοιπόν θα περιμένουμε μέχρι να πετάξουν αυτοί το δόλωμα. Έτσι και αλλιώς επίθεση δεν μπορούμε να κάνουμε Γιατί δεν ξέρουμε αν είναι σε εκείνο το σπίτι. Θα περιμένουμε τον εχθρό να κάνει πρώτος κίνηση. Θέλω όλα τα τηλέφωνα καλυμμένα. Και φέρτε και άλλους εδώ να προσέχουν το σπίτι. Αλλά για το τι γίνεται ακριβώς θα το ξέρουμε μόνο εμείς, κάνεις άλλος."
"Μάλιστα" απαντήσαμε και οι δύο ταυτόχρονα 
"Lucas παίρνεις τα τηλέφωνα που πρέπει. Sia Θέλω να μιλήσουμε λίγο. "

Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό

"Θα σου πω δύο πράγματα. Πρώτον Έτσι και μου ξανά μιλήσεις Έτσι στο τηλέφωνο οποιαδήποτε και αν είναι η κατάσταση δεν θα έχει καλές συνέπειες. "Είπε αυστηρότερα από ποτέ
"Συγγνώμη για το τηλέφωνο. Ξέρω πως το παρακανα" έσκυψα το κεφάλι
"Και δεύτερον η τιμωρία σου για αυτό είναι.... Πώς πρέπει να πεις στην KY τι γίνεται. Δεν μπορώ να της το πω εγώ"
"Γιατί? Θα κάνω ότι άλλο θες"
"Τα έχω βάλει με τους μεγαλύτερους εγκληματίες. Δεν θα τα βάλω όμως με την KY για να της πω πως έπαθε κάτι κακό ο Kurt. Θέλω να ζήσω"
"Καλά θα της το πω "

Σαν να με στέλνει στην κρεμάλα. Πώς θα της το πω. Ξέρεις KY πήραν τον  Kurt μωρέ και μπορεί να τον σκότωσαν κιόλας Αλλά δεν ξέρουμε ακόμα. Θα με σκοτώσει ή θα λιποθυμήσει. Τέλεια.

Βγήκα από το γραφείο και περίμενα να έρθει. Έβλεπα να έρχονται τόσοι πολλοί άντρες και πρώτη φορά είχα δει τόσα όπλα στην ζωή μου. Δεν προλάβαινα και ούτε ήθελα μάλλον να σκεφτώ τον Roberto.  Αν το έκανα θα είχα ήδη σπάσει μέσα μου. Πρέπει να μείνω ανέκφραστη μέχρι όλα αυτά να τελειώσουν.

Μετά από λίγο ήρθε η KY. Αρχίζουν τα μεγάλα βάσανα.
"Τι γίνεται και έχει τόσο φασαρία?" Παραξενευτηκε
"Εμ... έλα θα σου πω πάνω" της απάντησα ανεβαίνοντας την σκάλα

Ανεβήκαμε την σκάλα και κλείστηκαμε στο δωμάτιο μου. Πάλι καλά πρόλαβα να πάρω κάτι σοκολάτες που βρήκα την κουζίνα.
"Ο Kurt είναι εδώ? Γιατί πρέπει να του δώσω κατι " είπε ενώ κάθησε στο κρεβάτι μου
"Ο Kurt? Ο Kurt ξέρεις δεν θα γυρίσει σπίτι σήμερα" κάθισα δίπλα της
"Έχει δουλειά?"
"Εμ ξέρεις σήμερα η δουλειά που είχαμε δεν πήγε τόσο καλά και τα αγόρια, ο Roberto, ο Kurt και ο Steve δεν θα γυρίσουν σπίτι σήμερα"
"Sia πες μου μόνο ότι δεν είναι νεκροί?" Άρχισε να τρέμει
"Όχι. Οχι . Απλά τους έχουν ομήρους. Μας την είχαν στημένη. Ο Lucas και γω καταφέραμε να ξεφύγουμε Αλλά πιάσανε τους άλλους" προσπάθησα να το παίξω ψύχραιμη
"Οκ. Μήπως σου βρίσκεται κάτι γλυκό Γιατί δεν νοιώθω πολύ καλά."
"Σου έφερα σοκολάτες. Ξάπλωσε τώρα  κοιμήσου και όλα καλά"
"Ναι ναι όλα καλα" είπε με τρέμουλο όσο την σκεπαζα
Την σκέπασα με το πάπλωμα και την άφησα να κοιμηθεί. Βγήκα ήσυχα από το δωμάτιο και έκλεισα αργά την πόρτα.
Μόλις βγήκα έπεσα πάνω  στον Lucas

"Πώς το πήρε?"
"Θα μπορούσε και καλύτερα"
"Πάμε κάτω μας θέλει ο Adrian"

Κατεβήκαμε και μπήκαμε στο γραφείο  και μέσα Ήταν ο Sany.

"Είναι όλοι. Όπως τους ζήτησες. 150 άτομα  προσωπική φρουρά για το σπίτι. Και η καινούρια παραλαβή ήρθε κατευθείαν εδώ. Έχεις όπλα να ξεπαστρεψεις όλη την πόλη. " άκουσα μπαίνοντας
"Καλή δουλειά" του απάντησε ο Adrian
"Γεια σας. Οι υπόλοιποι?" Είπε μόλις μας είδε
"Οι υπολοιποι Sany είναι όμηροι." Απάντησε κατευθείαν ο αρχηγός
"Αα κρίμα. Θα θέλουν πολλά εε? Αφήστε τους να τους σκοτώσουν τζάμπα τα λεφτά" και έκανε μια παράξενη έκφραση μόλις είδε πως εκνευρίστηκα
"Έφυγες" του φώναξε αυστηρά.

Μόλις έκλεισε η πόρτα χτύπησε το τηλέφωνο.