Bölüm 15

208 5 0
                                    

KAYLA' DAN

Hastanede bekleyeli bir saatten fazla olmuştu ama ameliyattan tek bir doktor bile çıkmamıştı. Ayağa kalkıp endişeyle etrafta dolaşmaya başladım. Yüzümü sıvazladım.

- Durumu bu kadar ciddi mi?

Ben dolaşırken birden ameliyathaneden doktor çıktı. Hızla doktorun yanına gittim.

- F-Fırat nasıl?

Doktor:

- Bıçak biraz derine girdiği için dikmek uzun sürdü. Ama bir sıkıntı çıkmadan hallettik. Geçmiş olsun, beyefendi şu anda iyi. Birazdan hemşireler onu 352 numaralı odaya yatıracak.

- Yarabbi şükür. (Gitmeden doktoru durdurdum) P-peki onu görebilir miyim?

- Elbette ama fazla yormamalısınız. Ayrıca ani hareketler de yapmamalı. Bir iki kat dikiş atmış olsam da tek bir ani hareketinde yeniden ameliyata alınabilir.

- T-teşekkür ederim Doktor Bey.

Doktor gülümseyerek:

- Tekrardan geçmiş olsun.

- Sağolun.

Doktor yanımdan ayrıldı. Arkamı döner dönmez Murat denen herifle karşılaştım. Onu görünce ödüm koptu.

- Senin arkamda ne işin var!

- Üzgünüm efendim ama Fırat Bey' in durumunu Zeliha Hanım da öğrenmek istiyor.

- Neyse ne! Bir daha arkamda sessizce durma!

Murat denen herif anlayışla başını salladı.

Sinirle sandalyeye oturdum. Sessizce:

- Ne Zeliha Hanımmış be!

Ameliyathanenin kapısı açıldı. Sedye ile Fırat' ı çıkardılar. Ayağa kalkıp Fırat' ın yanına gittim.

- Fırat...

Hemşire:

- O iyi hanımefendi. Odaya çıkaracağız. 352 numaralı oda.

- B-bende sizle gelebilir miyim?

Hemşire:

- Tabi.

Fırat 'ın elini tuttum ve sedye asansörüne bindik. Asansör 3. kata çıkınca indik ve 352 numaralı odaya doğru ilerledik.

- Çok şükür, çok şükür iyisin Fırat.

Odaya girince hemşireler:

- Müsaade eder misiniz?

- Tabi, deyip elimi Fırat' tan çektim.

Hemşirelerde onu odadaki yatağa yatırdı. Bir serum koyduktan sonra boş sedyeyle odadan çıktılar.

Hemşirelerden biri elindeki poşeti bana uzattı.

- Beyefendinin kıyafetleri.

Elindeki poşeti alıp:

- T-teşekkür ederim.

Hemşire:

- Ona temiz kıyafetler getirirseniz iyi olur. Uyandığında giyinmek isteyebilir.

- Elbette, birazdan almaya giderim.

Hemşire ''Geçmiş olsun" deyip odadan çıktı. Çıkmadan:

- Affedersiniz, ne kadar sürede uyanacak?

Hemşire gülümseyerek:

- İki saat içinde uyanır hanımefendi.

- Anladım. Teşekkür ederim.

ÇOCUKLUK AŞKIM (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin