ÇOCUKLUK AŞKIM (Tamamlandı)

Bölüm 16

İki gün sonra

DİCLE' DEN

Bugün pazartesiydi ve benim Aras şirketinde ilk günümdü.

- Ayy! Çok heyecanlıyım.

Arkamdan Meriç sarıldı.

- Benim ablamın bugün işinde ilk günü müymüş?

Meriç' in başından öptüm.

- Öyle valla.

- E ne giyeceğine karar verdin mi?

- Verdim gibi, sen kahvaltıyı hallettin mi?

- Hallettim. (Benden ayrılıp) Ne giyeceksin?

- Mavi sade bir elbisem vardı ya.

- Ha şu fermuarlı ve kısa olan elbise. Üstelik o elbiseyi abim hiç sevmez.

Güldüm.

- Evet o. Ama abim görmeyeceğine göre giymemde bir sıkıntı yok.

- Giy tabi canım, giy. Abim gelince giyemezsin zaten.

- Ben her türlü giyerdim tatlım.

- Bak seen, deyip beni gıdıklamaya başladı.

Kahkahalarla

- Ya...a d...dur M..me...riç. G..geç k..ka..la...ca..ğım.

Meriç birden ellerini çekti.

- Bugün ilk günün olduğu için izin veriyorum. (Odadan çıkarken) Hadi hazırlan da gel. Babam çoktan çıktı.

- Tamam kuzum.

Meriç odadan çıkınca son kez saçıma ve makyajıma baktım. Makyajımda bir rujum eksikti. Zaten onu da kahvaltıdan sonra sürecektim. Hızlıca elbisemi giydim ve Meriç' in yanına indim.

Kısa süreli bir kahvaltı ardından evden çıktım. Küçük sevimli arabama binip yola çıktım. Bu kızı uzun zamandır kullanmıyordum. Bunu kullanmam için iş bahane oldu.

Arabayı şirketin önüne park ettikten sonra arabadan indim. İnerken elbisemin fermuarı açıldı. 

-Yiih! Deyip sırtımı arabaya yasladım.

Etrafta kimse olmadığını fark edince arabanın camını ayna kullanarak fermuarı çekmeye çalıştım.

-Off! Bu neden olmuyor? Oysa sabah ne kadar çabuk çekmiştim. 

Ben fermuarı çekmeye çalışırken birden arkamda bir nefes hissettim ardından tenime dokunan teni... Bu nefes... çok tanıdıktı. Cama baktığımda arkamdaki kişinin Yalın olduğunu gördüm. 

Debelenmeyi bırakıp Yalın' ın fermuarımı çekmesine izin verdim. Yalın... fermuarı çok yavaş mı çekiyordu yoksa zaman mı durmuştu?

- Bitti. 

Ona dönüp :

-Teşekkür ederim Yalın Bey. 

Yalın gülümseyerek bana baktı. 

-Rica ederim Dicle Hanım.

- Geç kaldım değil mi?

- Hayır geç kalmadın merak etme. Geç kalmış olsaydın, ilk günün olduğu için yine de seni affederdim. Gidelim mi? Sana şirketi gezdireyim.

- Şey tabi olur.

Şirkete Yalın ile birlikte girdik.

İlk günden, Yalın Bey ile içeri girince bütün gözler bana döndü.