ÇOCUKLUK AŞKIM (Tamamlandı)

Bölüm 45

8 ay sonra

MERİÇ' TEN

Emir ile yeni yapılan binanın iç tasarımı için ofisimde konuşuyorduk.

- Emir, ev sahibi buraya çocukları için bir oyun alanı hazırlamamızı istedi. Küçük bir yer olduğu için biraz zorlanacağımızı söyledim. Ayrıca  benden daha yaratıcı fikirlerin olduğu için senin rahatça tasarlayabileceğini de söyledim. Çocuklar için nasıl bir şey yapabiliriz?

Emir' den ses gelmeyince ona seslendim.

- Emir?

- E-efendim?

- Son birkaç gündür ne düşünüyorsun sen?

- Hiç bir şey, ne diyordun? Deyip çizime bakmaya başladı.

Çizimi önünden çekip yeniden konuştum.

- Emir, soruma cevap ver. Belli ki bir derdin var.

Derin bir nefes alıp verdi.

- Sedat ve Ayşe, balayından dönerken hava alanında Derya' yı görmüşler.

- Derya' yı mı? Konuşmuşlar mı peki?

- Hayır sadece uzaktan görmüşler. Beş yıldır ondan haber alamıyorduk Meriç. Uzun zaman sonra buraya geliyor, neden birimize geldiğini bile haber vermiyor? Söyler misin?

Ayağa kalktım.

- Bilmiyorum Emir. Birkaç gün önce bende Derya' yı gördüm.

- Sen nerede gördün?

- Ablamlarla çocuklara bir şeyler almak için alışverişe çıkmıştık. Orada gördüğümü sanmıştım. Ama Sedatlarda gördüyse Derya gerçekten İstanbul' da olmalı.

Emir, yanıma geldi.

- Eğer buradaysa illa birinize haber verirdi değil mi?

- Bilmiyorum Emir. Derya ile görüşmeyeli yıllar oldu.

Birden odanın kapısı çaldı.

- Gir!

Sekreterim Melek:

- Meriç Hanım, şirketimizin boş pozisyonu için biri geldi.

- İçeri gelsin Melek.

Emir'e:

- Eve gidip biraz dinlen Emir. Yarın, iş adamı Emir Kozcuoğlu' nu geri istiyorum.

- Tamam, nasıl istersen.

Gözlerim içeri giren kişiye döndü ve o an yıllardır görüşmedigim arkadaşım Derya ile karşılaştım.

- Derya...

Emir:

- Derya mı? Deyip benim baktığım tarafa doğru baktı.

Emir de aynı şaşkınlıkla:

- Derya...

Derya, başı eğik bir şekilde konuşmaya başladı.

- İkinizi bir arada görmeyi hiç beklemiyordum.

Sekreterim Melek:

- Yardımıma ihtiyacınız var mı Meriç Hanım?

- Yok Melek, çıkabilirsin.

Melek, baş selamı verip odadan çıktı ve üçümüz yalnız kaldık.

Yıllardır görüşmediğimiz için ortamda bir süre sessizlik oldu. Derya: