ÇOCUKLUK AŞKIM (Tamamlandı)

Bölüm 3

MERİÇ ' TEN

Sonunda Yiğit' ten ayrılabilmiştim. Ne sinir bozucu biri ya! İnatçılık ise hat safhada. Neymiş benle akşam yemeği yiyecekmiş. Yemek mi? Ancak rüyasında görür. Eğer abim olmasaydı ben ona yapacağımı bilirdim.

Kısa bir süre sonra eve vardım. Ben bahçenin kapısından girecekken hızla evin kapısı açıldı. Korkuyla o tarafa döndüm. Döner dönmez ablamı görünce rahatladığımı hissettim.

-Abla, ödüm koptu ya! Abim sandım.

-Bir zahmet abim olmadığına şükret. Eğer abim o esmer çocukla seni görmüş olsaydı. Şu an yaşıyor olmazdın. Seni dövmeyi bırak evi başına yıkardı.

Hızla gözlerimi kaçırdım ve ablama arkamı döndüm.

- Ne çocuğundan bahsediyorsun?

Hızla beni kendine döndürdü:

-Bana yalan söylemeyi kes, çünkü gözlerim ile gördüm. O çocukla sarmaş dolaştınız.

Sinirle ablama sesimi yükselttim.

-SARMAŞ DOLAŞ (birden sesimi alçalttım) değildik? Yalnızca üstüne düştüm.

-Ama ben en son gördüğümde çocuğun altındaydın.

-O salağın işiydi. Ben sadece yardım etmeye çalışıyordum.

-O nasıl yardım etmek ya! Basbaya çocuğun altındaydın Meriç.

Derin bir nefes alıp sakinleştim.

-Önce bir sakin olalım, deyip onu masaya yönlendirdim.

Oturduktan sonra konuşmaya devam ettim.

-Olaylar hiç göründüğü gibi değil.

-Benim görmediğim nedir, küçük kardeşim?

Kafedeki olaydan başlayıp, günün sonuna kadar yaşadıklarımı anlattım. Tabi doğal olarak ablama 'kal' geldi. Parmağımı şıklatıp kendine gelmesini sağladım.

-Abla!

-Bu Yiğit ismi bana bir yerden tanıdık geliyor.

-Abla gözünü seveyim, nereden tanıdık gelecek ya!

-Neyse. Yarın akşam buluşacak mısın onunla?

-Tabi ki de hayır! Kafayı mı yedim ben? (kahkaha attım) O ukala öyle sanıyor. Bir an önce yanımdan uzaklaşsın diye öyle dedim.

Ablam, omuzlarımdan tutup konuşmaya başladı.

-Bak kardeşim, sevmek güzel şey fakat bizim mahalleden uzak durun.

-Abla ne sevmesinden bahsediyorsun? Çocukla daha bugün tanıştım.

-Evet, bugün tanıştın. Ama bu atışmalarınız aranızdaki kıvılcımı gösteriyor.

-Off abla! Ne kıvılcımı ya. Damla da aynı şeyi söyledi. Ben niye göremiyorum?

-Görmemen doğal. Çünkü odunun tekisin!

-HEY! BEN ODUN DEĞİLİM!

-Hı hı tabi canım. Neyse şimdilik bu mesele aramızda kalsın. Abimin kulağına gitmesin. Gidince az çok neler olabileceğini tahmin edebilirsin.

-Yih! Aman Allah korusun.

-Hadi içeri girelim kuzu.

Ablamla birlikte içeri girdik. Abim:

-Nerede kaldınız dedikoducu zilliler.

Abimin yanına gidip ona sırnaştım.

-Ne dedikodusu abiciğim. Biz öyle şeyler yapar mıyız? (Şımarık bir kız gibi gözlerimi kırptım)Biz senin minik melekleriniz.