Elevator²

Elevator'2 - 16

•Hyu Ji•

"Taehyung, karnın aç mı? Bir şeyler hazırlamamı ister misin?"

"Hayır Hyu Ji, teşekkürler."

"Peki ya tatlı bir şeyler veya içecek?"

"Hiçbir şey istemiyorum Hyu Ji. Baksana, neden oturmuyorsun?"

"Şey, yapacak birkaç işim var. Sen burada otur."
diyerek mutfağa yöneldiği vakit Taehyung ona seslendi,

"Hyu Ji"

"Evet Taehyung?"

"Tarih ver bana."

"Ne tarihi Taehyung?"

"Birleşme-"
Lafını bitiremeden Hyu Ji'nin arkasından seslenen kişi ile sözü kesilmişti.

"Hyu Ji unni."

"Jung Jae? N'oldu canım, bir şey mi istiyorsun?"

"Hyu Ji unni, senden bir şey rica edebilir miyim?"

"Tabii, nedir?"

"Biliyorsun, annemi sadece 2 yaşıma kadar gördüm ve bu süreçte kendimi bile tanımıyordum. Yani anneme sarılmak nedir bilmiyorum."

"Ah, maalesef ki öyle tatlım ama birden bire neden-"

"Sana sarılabilir miyim? Annemmişsin gibi..."

Bu durum karşısında şaşıran Hyu Ji, ne diyeceğini bilemeden Jung Jae'ye bakmıştı.

"Az önce odamdayken kısa süreli uykumda rüyamda bir ses bana şöyle diyordu, 'Kızım, sana sarılmak istiyorum. Biliyorum, bunu en az benim kadar sen de istiyorsun. Lütfen, Hyu Ji'ye sarıl. Ben yanında değilim ama benim yerime geçebilecek yanında bir o var. Lütfen git ve ona sarıl.' Bu yüzden buraya geldim unni. Eğer senin için sakıncası yoksa, sana sarılabilir miyim?"

Gözleri duygulanması sonucu dolan Hyu Ji, kafasını hafifçe onaylar anlamda salladı ve kollarını açarak Jung Jae'nin ona sarılmasını bekledi. Küçük kız ona anlık sarıldığında ise burnunu küçük kızın saçlarına dayayıp kokusunu içine çekti ve göz yaşlarının yanaklarından süzülmesine izin verdi.
Sonra gözlerini açıp Taehyung'a baktı. Onun da duygulanmış olduğunu görüp küçük bir tebessüm yerleştirdi suratına.

Küçük kız sarılma işlemini bitirip Hyu Ji'ye baktığında ağlıyor olduğunu görmesi ile "Hyu Ji unni, neden ağlıyorsun?" diyerek ona baktı.

Hızla yanaklarındaki yaşları silip cevap verdi, "Ağlamıyorum, gözüme toz kaçtı."

"Bu oldukça büyük bir toz olmalı, çünkü tüm incilerin yanaklarında."

O, tebessümüyle Jung Jae'ye bakarken koltuğun üstüne çıkıp Hyu Ji'nin boyuna erişen küçük kız, Hyu Ji'nin yanaklarını silip tekrar konuştu,
"Bu göz yaşlarının sebebi bensem eğer kendimi cezalandıracağım."

"Ne? Ah, hayır Jung Jae. Buna sen sebep olmadın."

"Peki neden bana sarıldıktan sonra ağladın?"

"Sadece... Buna ihtiyacımın olduğunu anladım."

"Öyleyse bunu hep yapacağım. Sana her zaman sarılacağım Hyu Ji unni."

"Teşekkür ederim Jung Jae."

"Önemli değil, anne."

Şaşkınlığının üstüne misli yüklenen Hyu Ji, büyüyen gözleri ile önce Jung Jae'ye, sonra Taehyung'a baktı.