Sır {BxB}

50

[Yazar]

Telefonu karşısında duran Olgu aramak ile aramamak arasında kalmıştı. Hemen yanında oturan Rüzgar'dan destek almak istercesine elini tuttu.

"Aramak istemiyorsan boşver, bilmek zorunda değil". Olgu kafasını olumsuz anlamda salladı ve sevgilisine döndü.

"Bilmesini istiyorum, ama..."

"Ama?" Olgu'nun bu haline karşı şüphe ile yaklaşan Rüzgar cümlenin devamını getirmesi için izin verdi çocuğa.

"Ama konu sen olunca... İşler değişiyor". Rüzgar elini çocuğun elleri arasından çekmişti. Olgu biliyordu Rüzgar'ın böyle anlayacağını. Offff...

"Benden utanıyor musun?" Olgu kafasını hızla iki yana sallayıp yatakta bağdaş kurmuş çocuğa döndü. Rüzgar'ın sesi istemsiz olarak kırılmış çıkmıştı.

"Hayır, ama..." Olgu yine söyleyemeyince Rüzgar bu sefer onu bekledi.

"Konu sen olunca işler değişiyor, annem eğer en ufak kötü bir şey derse senin hakkında kavga çıkar... Bu cidden beni, bizi yıpratır Rüzgar. Senden uyandığım falan yok sadece anlarsın ya-"

"Sırrınım". Olgu Rüzgar onun cümlesini tamamlayınca kafasını salladı.

"Ama zaten kötü biriyim, kötü bir şey söylemesi normal". Rüzgar onu teselli etmek için konuşunca Olgu çocuğun omzuna kafasını koydu.

"Sen iyi birisin". Diyebilmişti sadece Rüzgar güldü ve ona döndü. Göz göze geldiklerinde Rüzgar çocuğun gözlerinin içine baktı. Rüzgar bu durumdan rahatsız olup gözlerini çekti.

"Seni sevmem iyi biri yapar mı beni? Veya sadece pişman mıyım? Sence hâlâ birini öldürebilecek kapasite var mı Olgu bende? Ben b-birini öldürdüm farkındasın dimi? Yine olsa yine yaparım dediğim bir cinayetti". Olgu yere bakarak konuşan Rüzgar'ı izledi ve yavaşça ayağa kalkıp çantasına yöneldi. Oradan çıkardığı defter ve masasından aldığı çakmak ile geri dönüp oturdu yeniden Rüzgar'ın yanına.

"Şöyle yapmamız lazım, buradaki cinayet itiraflarını yakıcaz ve hayatımızdan defolup gidecek. Yapman gerekiyordu yaptın bitti bu kadar tamam?" Olgu sesini kısabileceği kadar kısıp konuştuğunda Rüzgar kafasını salladı ve çocuğun elindeki çakmağı alıp banyoya gitmeye başladı. Olgu onu arkasından takip ederken Rüzgar bir an bile tereddüt etmeden çakmağı yakmıştı. Olgu defalarca kez okuduğu sayfalardan malum sayfaları buldu ve Rüzgar'dan onay ister gibi baktı. Rüzgar kafasını salladığında sayfaları yırttı ve Rüzgar'a uzattı.

"Y-yapmak istemiyorum". Rüzgar son anda vazgeçme belirtileri gösterirken Olgu kafasını iki yana salladı ve "Yapman lazım" dedi. Rüzgar gözlerini kapatıp açtı ve kağıtlara baktı.

"Onlar benim parçalarım, onları yakamam... Hepsi bana acılarımı hatırlatıyor. İhtiyacım var onlara". Rüzgar defterden sanki ona bağımlıymış gibi bahsedince olgu elindeki deftere baktı. İçinde onu iğrenç hissettirecek şeyler yazıyordu...

Sayfalardan değil defterden kurtulmalıydı.

"O zaman... Defterin hepsini yok ederiz. Sen geçmişe değil bu zamana aitsin". Rüzgar kafasını iki yana hızla sallayıp çakmağı bıraktı.