Sır {BxB}

24

Flashback

"Annen kızmadı mı?" Rüzgar merakla çocuğun diyeceğini bekliyordu. Olgu kafasını iki yana salladı ve "Kaçıncı yüzyıldayız oğlum kızmayacak tabi. Hem bu... Normal bir şey"

Olgu ve Rüzgar öğlen esintisinde okuldan sonra duvarın üstüne oturmuş. Kendini yeni keşfeden Olgu'nun hikayesi hakkında konuşuyorlardı. Olgu birkaç ay önce eşcinsel olduğunu öğrenmişti.

Rüzgar yanında oturan çocuğa güldü. Belki bir şansı vardı şimdi. Belki onun-

"Sen kızdın mı?" Olgu endişe içinde en yakın arkadaşının cevabını bekliyordu. Korkuyordu vereceği cevap için korkuyordu en sevdiği arkadaşını kaybetmekten.

Rüzgar biraz düşünüyormuş gibi yaptı ve "Tabiki hayır" diye cevap verdi. Olgu gülümsedi.

"En yakın arkadaşımı kaybetmek kötü olurdu zaten" Rüzgar bozulsa da burukça gülümsedi. Her zamanki gibi en yakın arkadaşı. Olgu çocuğun omzuna kolunu attı ve kendine çekti ikili birbirine sarılırken Rüzgar Olgu'nun saçlarını uzun uzun kokladı.

Hep yaptığı gibi.

Flashback Sonu

[Olgu]

Eve geldiğimizde direk yukarı çıktım ve dalgın bir şekilde odaya girdim. Odada pek bir değişiklik yoktu. Rüzgar'ın bavulu ve sırt çantası dışında.

Geçen gün yaşadığım duygu yoğunluğu yüzünden yüzüne baktıkça garip hissediyordum. İhtimal var gibi.

Gailba deliriyorum.

Kendimi yatağa attım ve oflayarak telefonumu cebimden çıkardım. Kıçım acımıştı.

Baktığımda bir mesaj geldiğini gördüm ve yana kaydırdım. Önemli olsa ararlardı. En azından arıyorlardı.

Kafamı yastığa gömdüm ve normal olarak nefes aldım. Burnuma dolan Rüzgar kokusu bütün yorgunluğumu atmış ve yeniden doğmuş gibi hissettiriyordu.

Ciğerlerime yavaş yavaş doldurduğum Rüzgar kokusunu titrek bir nefesle havaya karıştırdım. Tarifsiz bir histi bu.

Nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.

Yerde atık olan siyah kulaklığımı aldım ve kulağıma geçirdim telefona taktıktan sonra rasgele bir şarkı açtım ve duvara yapışarak yattım. Gece geç yatmanın sonucu uykum gelmişti.

Bir süre sonra gelen kapı açma sesi ile uyuyormuş gibi davranmaya başladım. Kim gelmişti diye geriye bakmak istesemde şu anda hiç iyi olmazdı gelen Rüzgar olabilirdi.

Sesler birinin volta attığını gösteriyordu sürekli yatak ile kapı arasında yürüyor ve olduğunca sessiz olmaya çalışıyordu. Bu bizimkilerden biri olsaydı bu şekilde davranmazdı. Rüzgar olma olasılığı tüylerimi diken diken yapıyordu. Çantayı yavaşça yere koyma sesi ile birlikte oflama duydum. Sesindeki o yorgunluk hissi hoşuma gitmemişti. Ama elimden gelen bir şey yoktu.

Az bir süre sonrasında kıyafet değiştirme sesleri gelmeye başlayınca ellerimin terlediğini hissetmeye başladım. Normal kıyafet değiştirme sesleri bitince bir oflama daha geldi. Üzgün müydü? Sıkıntısı mı vardı? Birine mı kızmıştı? Bana mı kızmıştı?