Sır {BxB}

7

[Yazar]

"Çocuğum kalk hadi evladım okul zamanı". Yumuşak sesle konuşan Sevinç Teyze Olgu'nun koltukta sağdan sola dönmesini sağladı. Nisa acele ile okula gitmek için çıktıktan sonra kapıyı sertçe kapatması ile Olgu yerinden sıçramıştı.

"Noluyo lan". Mutfakta birşeyler ile uğraşan Sevinç hanım kafasını kapıdan çıkardı ve oturma odasında uyku mahmuru olayı anlamaya çalışan çocuğa güldü.

"Kalk evladım geç kalacaksın". Olgu saate bakıp içinden birkaç küfür savurduktan sonra ayağa fırladı ve üstüne baktı.

"İdare eder". Yandan içinde ne olduğunu bilmediği çantayı kapıp koluna taktı ve anneannesini son kez görmek için mutfağa girdi.

"Ben çıkıyorum anneannem". Yanağına kondurduğu sulu öpücükten sonra dışarı adımını atıp kapıyı kapattı.

O an gerçekler kafasına dank etti.

'Lan ben dün ifşa oldum' modu bir anda düşerken ellerini ceplerine atıp kafasını öne eğdi.

Okula gitmek istemiyorum diye bağıran tavırları ile okulun yolunu tuttu.

Etrafında dün geceden kaldığı belli olan bira şişelerinden birini tekmeleyerek kırdıktan sonra onunla aynı şekilde yürüyen bir yüz gördü.

Rüzgar.

Bir anda arkasını dönmesi ile dikkatleri kendine çeken Olgu aksi tarafa doğru yürümeye başladı.

"Siktir siktir siktir". Ters yöne hızla yürürken arkasından onu takip etmek ile etmemek arasında kalan Rüzgar'dan habersizdi.

Beş on dakika yürüdükten sonra nerede olduğuna bakmak için kafasını kaldırdı ve Miraç'ın evine yakın olan bir cadde de olduğunu anladı.

"Lütfen evden çıkmış olmasın lütfen evden çıkmış olmasın". Fısıldayarak konuşan çocuk Miraç'ın evinin kapısını çaldı.

İçeriden telaşla çıkan Miraç bir anda çocuğun boynuna sarıldı. Ne olduğunu çözememiş Olgu birkaç saniye sonra sarılmasına karşılık verdi.

İstemeyerek ayrılan Miraç Olgu'nun yüzüne bakıp içeri geçmesi için kapıyı sonuna kadar açtı.

Zaten o kapı eve her geldiğinde açılırdı.

Olayı garip bulan Olgu ayakkabılarını çıkarıp içeri girdi arkasından kapı kapandıktan sonra arkasını döndü.

"Biliyorum". Miraç'ın söylediği bu tek kelime Olgu'nun kafasına soru işaretleri doldurmaya yetecek kadar üstü kapalı ama anlamlıydı. Biliyordu.

İçeri yürümeye başlayan ikili Miraç'ın odasına girdikten sonra Miraç yatağa Olgu ise yerdeki pufa oturdu.

"Nerden biliyorsun?" Olgu beş dakikanın ardından konuşunca Miraç kafasını kaldırdı ve derin bir nefes aldı.

"Nisa'ya sordum birazcık sıkıştırınca cevap verdi". Olgu'nun kızmasını bekleyen Miraç'a karşı Olgu yavaşça kafasını salladı.

"Kızmadım". Aklını okumuş gibi konuşan Olgu kafasını kaldırdı ve samimice gülümsedi.

Peki Miraç kızmış mıydı? Sonuçta Olgu ona geçmişi hakkında yalan söylemiş ve olan olaylardan bahsetmemişti.

"Ben de". Bu sefer konuşan Miraç olunca olgu dişlerini göstererek gülümsedi. Birbirlerini anlamaları hoşuna gitmişti.

İkisininde.

"Peki buraya geleceğimi nerden bildin?"

"Hadi ama her tranvatik olayda istemsizce benim evime geliyorsun". Olgu belli belirsiz kafasını salladı ve pufdan kalkıp Miraç'ın yanına gitti ve yatağa oturdu.