Daddy!!/Vmin ✔

21

Taehyung

"Baksana bir bana."

Ona döndüm ve azarlayışını izledim/dinledim.

"Ne bu böyle? Evime gizlice girmeler, sapık gibi hareketlerin. Anlamıyor musun istemiyorum seni!" Sonunda ayılmış gibiydi.

Şiveyle konuştum. "Yalan söylüyorsun."

Mimiği kıpırdamamıştı. "Sadece siktir git. Tamam mı?" Kolumu tuttu.

"En azından kahvaltı yapsakdık?" Gülümseyerek baktım.

"Görüşmemek üzere Taehyung. " Beni kapıya itiyordu.

"Ama böyle olmazki Jimin-sshi~" Durup sırıtarak ona söylendim. "Hoseok bizim sevgili olduğumuzu sanıyor. Eğer gidersem Yoongi ile evlenirsin ve Jungkook'u çok üzersin."

Beni kapı dışına koydu. "Başka sevgili (!) bulurum."

"Pekâlâ Jungkook'a anlatmam gereken bazı şeyler var-"

Sinirle güldü. "Piç kurusu."

Güldüm. "Sevgiline böyle seslenmen hiç hoş değil güzelim."
İçeri geri girip kapıyı arkamdan kapattım.

Bana kinle bakıyordu.

Onunla oynamak benim için bir zevkti.

Jungkook

Ders bittiğinde bilgisayarımı ve diğer eşyalarımı toplamaya başladım.

"İyi günler hocam."

Karşılık verdim. "Size de iyi günler."

"Hocam bugün yine çok yakışıklısınız."

Seni hiç sevmiyorum yelloz. "Teşekkür ederim."

Daha fazla yelloz gelmeden sınıftan çıktım. O sırada gri saçlı adamı görmüştüm. Bana yaklaşıyordu. "Konuşabilir miyiz?"

Gülümseyen yüzümle cevapladım. "Beni bekleyin lütfen. Eşyalarımı bırakıp geleceğim."

Öğretmenler odasına girip eşyalarımı kendi yerime koydum. Telefondan Taehyung'u aradım.

"Adam beni bekliyor. Telefonu kapatma ve sesini çıkarmayıp konuşmalarımızı dinle."

"Düşündüğümden daha zekisin."

"Küfür etmeyeceğim. "

Telefonu kapatmadan cebime attım.

Sıfır korku, sıfır stres. Ben mükemmel bir oyuncuyum. Adamı hiç şüphelendirmeyeceğim.

Girdiğim gibi geri çıktım ve adamın yanına gittim.

"Veli miydiniz-"

"Dışarı çıkalım."

Bu ne kabalık? Odun. İnsan derki ne güzel bir erkek, az yavşayayım. Demek ki insan değilmiş. Ne yapalım.

Hâlâ salağa yatıyordum. "Bir sorun mu var?"

Çantasından bir zarf çıkardı.

Bozulmadan konuştum. "Üzgünüm ama puan için para kabul etmiyorum."

Ciddi gözüküyordu. "Bir veli değilim ve beni Hoseok gönderdi. Hoseok'un senin yardımına ihtiyacı var."

"Sizi anlamıyorum-"

Sinirlenmiş gibiydi. "Salağa yatma. Göründüğünden daha da zekisin."

Sesli güldüm. "Mafyalıkla ilgilenmiyorum, parayla da."

O da beni sinir etmek için güldü. "Sana teklif sunmuyorum. Yapman gerekeni söylüyorum. Yapmazsan Yoongi ölür."

Etrafımda biri olup olmadığına baktım. "Seni şurada öldürsem kimsenin ruhu duymaz."

Dalga ile güldüğü zaman hızlıca yerdeki şişeyi alıp kafasına geçirdim. İyiki şişe pet şişeydi.

"Siktir Jungkook onu öldürmedin değil mi?!"

Cebimden gelen ses ile telefonu aldım. "Onu bayılttım. Bana yardım et."

Adamı kucakladım.

"Sikeyim...Hoseok'un bundan haberi olacak."

"Sikeyim Hoseok'u! Orada konuşacağına bana yardım etmeye gel!"

Bir şey diyeyim mi?

Hâlâ korku ve stres yok.

Hatta hoşuma gitmişti.