Karanlık Dünya

ANILAR - Bölüm 30

-Ryfon-

'Düşünmek insanı içten içe yer. Konuşmak insanı rahatlatır.'

Ryfon, omzunu silkerek konudan saptıklarını belirtti.

'Niye bana yardım etmeye çalışıyorsun?' Derken meraklı gözlerle Ryfon'a bakıyordu.

'Yardıma ihtiyacın var.' Dedi çünkü gerçek anlamda bu dünyada yardıma ihtiyacı vardı. Hayatta kalamayacağını biliyordu.

'Her yardıma muhtaç insana yardım eder misin?'

'Bizim türümüz insanlara yardım etmez.' Ryfon doğruyu söylüyordu. Aslında bakarsanız, yardım etmemek lafı biraz hafif kalırdı. Onların türü direkt insanlardan tiksinir, yüzlerine bile bakmazlardı.

'Bende bir insanım bana neden yardım ediyorsun?'

'Çünkü değilsin. Sen farklısın Elmira.'

Sadece bir olasılıktı belki ama gerçek olamayacak bir olasılık değildi. Elmira o olabilirdi. Ryfon bunu, onu ilk gördüğünde hissetmişti.

'Ryfon sen az önce ne dedin?' Sert bir şekilde sormuştu. Belli ki Ryfon'un ne dediğini anlayamamıştı yada dalga geçtiğini, onu korkutmaya çalıştığını düşünmüştü.

Belki de böylesi şu an için daha iyi olabilirdi. Hem onun ne olduğunu, %100 emin olmadan söyleyemezdi. Ne kadar bundan emin olsa da zaten kimse inanmazdı. Öz dedesi bile. Belki o bile biliyordu Elmira'nın ne olduğunu sadece bunu kabullenmek istemiyordu. Ryfon'un iç güdüsü güçlüydü ve şimdiye kadar hiç yanılmamıştı.

Ryfon, bir eliyle saçlarının arasından geçirdi. Bu konu onu ilgilendirmemeliydi, özellikle bunu söylemek ona düşmezdi. Elmira, Ryfon'un onla dalga geçtiğini düşündüğünden dolayı kendisini bu durumdan rahatça kurtarabilirdi.

'Sen biraz farklısın.' Ses tonundaki gerginliği yok edememişti Ryfon. Ama Elmira da bu konu üzerinde durmak istiyormuş gibi görünmüyordu. Ryfon bunu fırsat bilip dikkatini kitaba verdi. Yaklaşık üç dakika sonunda başını kaldırıp raftan bir kitap daha çıkardı. Ve sonra bir tane daha. Kalan kitapların birkaçını da Elmira aldı. Kütüphanede bulunan tek masayı kitaplarla doldurmuşlardı.

Aldığımız kitaplar bütün masayı doldurmuştu. Bu kadar kitaba ihtiyaç var mıydı cidden?

Zihin okuma ne kadar eğlenceli görünse de Ryfon için çok yorucuydu. Diğerlerinin düşündüklerini düşünmek, hissettiklerini hissetmek... Sanki kendi sorunları yetmiyormuş gibi birde diğerlerinin sorunlarıyla uğraşıyordu.
Bazen öyle bir bataklığa sürükleniyordu ki, Ryfon, bu gücün aslında bir lanet olduğunu düşünmeden edemiyordu.

'Aslında yok. Sadece asıl kitabın nasıl göründüğünü unuttuğum için direkt olarak hepsini almaya karar verdim.'

Zihnini okuduğu için Elmira ona kızdı. Ryfon biraz fazla ileri gitmişti, farkındaydı. O yüzden kollarını teslim olurmuşçasına kaldırdı ve hemen özür diledi.

Elmira gözlerini devirdi. 'Bir daha yapmazsan sevinirim.'

'Kendini korumayı öğrenmelisin küçük hanım.'  Kendi gücünü kullanmayı öğrenirse, Ryfon'u ve daha birçok kişiyi zihninden uzak tutabilirdi. Bu özellik hayatını bile kurtarabilirdi. Ryfon bunun bilincindeydi fakat Elmira daha hiçbir şeyle karşılaşmadığı için olayın ciddiyetini kavrayamamıştı.

'Tamam tamam.' Tanrı'dan sabır dilenircesine havaya bakarak mırıldanmıştı.

Ryfon, hala doğru kitabı bulmaya çalışıyordu. Bütün kitapların kapakları birbirlerine çok benziyordu. Ve kitabı eline alalı yıllar olduğundan hemen bulamaması çok normal bir durumdu. Ama ona rağmen yaklaşık 5 dakika bakındıktan sonra sonunda doğru kitabı bulabilmişti.