Peter PAN

Human Nature

Michael, sahnenin ortasında dimdik duruyordu. Gözünde güneş gözlükleri, başında şapkası... Mağrur bir heykel gibiydi adeta. Hayranları çığlık çığlığa, hep bir ağızdan "Michael , Michael " diye tempo tutuyor, Michael, karizmatik duruşundan ödün vermiyor, uzaklara bakıyordu. Ani bir hareketle gözlüğünü çıkarırken, çığlıklar göğü deldi... "Michael" tezahuratları koskocaman stadyumu inletiyor, orkestra yavaş yavaş ilk notaları çalmaya başlıyordu... Eline mikrofunu alan Michael,şarkıya girdi:

"Looking out
Across the nighttime
The city winks a sleepless eye
Hear her voice
Shake my window
Sweet seducing sighs"

Şarkıyı söylerken hayranları ile birebir göz teması kurmaya özen gösteriyordu. Ortalarda bulunan,koskocaman bir pankart çarptı gözüne... Pankartta şöyle yazıyordu:
"Wendy'nin burada Michael"...

Michael, gözlerine inanamadı. Orkestraya el işareti ile durmalarını söyledi. Mikrofondan pankartı taşıyan kişinin sahneye gelmesini rica etti.Gizemli hayran, Michael'ın sesiyle kalabalığı yarıp koşmaya, oradan uzaklaşmaya çalışırken, pankartı da yere fırlattı. Michael,korumalara kaş göz talimatıyla kızı sahneye getirmelerini isterken, kız gözden kaybolmuştu bile...

Gün ışığının kendisini göstermiş, kanepede uyuyakalan Michael'ın göz kapaklarına vurmaya başlamıştı. Kalbi hızla çarpan Mike, gözlerini zar zor açsada,
"Rüyaymış, iyi ki rüyaymış" diyerek uyandı. Vücudu, heyecandan sırılsıklam olmuştu. Elini kalbine götüren Michael, "Amma rüyaydı amaaaaa, kalbim ağzımda atıyor" diyerek kanepede doğruldu... Kalemin ve kağıdın yerde olduğunu farkedip kaldırmak isterken,yazmaya karar verdi. Kalemi eline alıp,
"Merhaba Wendy" diye mektubuna giriş yaptı...