Peter PAN

ZOr OLsa BiLe

Janet'ı, Katherina ile eve yollayalı uzun zaman geçmişti. İlk başlarda küçük cadının yokluğu epey zor olsa da, telefon konuşmaları sayesinde özlemlerini dindirihordu abi kardeş. Janet'ın Mike tan yana fazla yüz bulması onun ilerki yaşantısını kötü etkilememesi açısından bu kararı almıştı.Kardeşini çok seviyordu fakat disipline edilmesin gerektiğini de düşünüyordu. Bazı şeyler, zor olsa bile katlanılmaya değerdi.

Michael, stüdyoya çalışmalarına ara vermeden devam ediyor, mükemmelliyetçiliği işlerinin az bir az aksamasına neden oluyordu. Lady in my life şarkısı, stüdyoya her girişte prova ediliyor, içine sinmeyen Mike, şarkıyı bir türlü kayıt etmiyordu. Quincy'nin sabrı iyiden iyiye taşsada, Michael'a olan güveninden ötürü fazla ses etmiyordu.

Michael, stüdyo çıkışı eve kendini zor atmıştı. Mutfaktan kahvesini alıp, kanepeye oturdu. Aklı Lady in my life şarkısındaydı. Şarkıyı mırıldanırken kapının çalmasıyla sustu. Yerinden kalktı ve "zamanlamana hayranım Fred" diye mırıldandı. Ama, Michael kapıyı açtığında gelenin Fred olmadığını görünce epey şaşırdı. Sağına soluna baktı, görünürde kimsecikler yoktu. Tam kapıyı kapatacakken, paspasın üzerinde duran bir zarf ilişti gözüne. Zarfı alırken tereddütle yine sağına soluma bakındı. Ortada pembe bir zarftan başka bir şey yoktu. Kapıyı alel acele kapayarak, hızlıca Zarfı açtı.

"Merhaba Peter Pan

Mektubuma cevap yazmana mı, yoksa beni nasıl bulduğuna mı şaşırmalıyım, bilemedim. Arkadaşlarıma, mektubuma cevap verdiğini söylediğimde benimle alay ettiler.
Madem mektup arkadaşı olacağız sana kendimden bahsetmeye karar verdim.
Az önce sana arkadaşlarım demiştim ama benim fazla arkadaşım yok biliyor musun? Tek tük olan 2 arkadaşımı da, senin bana yazdığın mektuptan sonra kaybettim diyebilirim çünkü beni deli sanıyorlar. Ama ben buna çokta takılmadım. İngiliz dili ve edebiyatı okuyorum. Bir öğrenci ile mektup arkadaşısınız sevgili Peter Pan...
Umarım, bu mektup arkadaşlığımızın sonunda yüz yüze görüşmeyi istemezsin benden. Ben buna hiç bir zaman hazır olmayacağım. Bana bu konuda söz vermeni istiyorum Peter.

Bana Wendy diye yazmışsın. Açıkçası utandım. Aslında epeyde hoşuma gitti. Neyse.
Bu satırları sen okurken, sana camdan odana girecek rüzgar kadar  yakın hissetmelisin beni. Bunu sağlayacağıma söz veriyorum. Evet, belki şifre, belki oyun bu. Sen hiç büyümeyen, oyun oynamaktan yılmayan Peter Pan değil misin? Seveceğini umıyorum ve cevabını bekliyorum.

Not:Fiziksel özelliklerimden bahsetmeyeceğim çünkü beni beğenmeyip bu arkadaşlığı bitirmenden endişe duyuyorum.

İmza:Wendy

Michael, mektubu bir çırpıda okudu. Dışarıda hava epey rüzgarlıydı. Cama koştu, pencereyi açıp kafasını dışarıya uzattı. Sağa baktı, sola baktı... Ama bir kişi bile yolda yürümüyordu. Çok üşümüştü. Pencereyi kapayıp, koltuğa uzandı. İçi sevinçten kıpır kıpırdı.
"Sakin ol Mike, sakin... Her zamanki hayran mektuplarından biri işte. İyi ama, ben mektubu Fred'e vermedim ki. Benim yazdığım vevap bu kıza nasıl ulaştı?"
Michael, aklında deli sorularla, kalbinde karıncanmalar, dilinde lady in my life'ın melodisi ile yatak odasına ilerledi. Yapmak istediği tek şey, bir an önce cevap yazıp, Wendy'nin oyununa katılacaktı.