Just A Queen | Boek 2

Boek 2, hoofdstuk 11 - Pannenkoek

'Genoeg.' brult mijn stem gemengd met die van de goden. Evan en Sophie zijn van schrik stil. 'Het gaat er niet om wie leidinggevende is en wie niet.' Ik laat de tintelende energie mijn lichaam uit stromen en ik krijg mijn zicht weer terug. 'We willen allemaal dat mijn moeder weer terug komt. Ze is niet alleen mijn moeder. Ze is ook jullie koningin en vriendin. Het is daarom belangrijk dat we samen werken en niet gaan ruziën wie er leidinggevende is of niet.' Voor een paar tellen is het stil. 'Je hebt gelijk. Momenteel is het vinden van je moeder onze hoogste prioriteit.' Zegt Sophie. Evan stemt er mee in. Echt excuses komen er niet dus ik besluit om de kamer te verlaten. Evan loopt me achterna en Sophie blijft waar ze is. 'Aangezien we vandaar een relax dag hebben gaan wij wat leuks doen.' Evan vlecht zijn vinder tussen die van mij. 'Waar gaan we heen? Wat gaan we doen.' Evan grinnikt en trekt me dan met zich mee. 'Als tijd zo veel vragen.' Hij kijkt even over zijn schouder naar mij. 'Kom.' Zegt hij dan. Evan versnelt zijn pas en trekt me achter zich aan terwijl we een bocht naar links nemen.

Na een aantal bochten en trappen komen we aan in de keuken. De keuken is verlaten. 'Wat doen we hier?' vraag ik. 'Kan je niet een keer gewoon even afwachten?' mompelt hij. 'Prima.' Ik leun tegen het aanrecht aan en kijk hoe Evan in alle kastjes snuffelt. Hij gooit een van de kastjes dicht en draait zich naar mij om. 'Waar heb je zin in?' vraagt hij. Geen idee. 'Jou?' het antwoord verlaat mijn lippen voor ik het zelf door heb. Evan grinnikt en gaat dan verder met zijn zoektocht. Niet veel later laat hij een zak meel op het aanrecht vallen. Een walm van poeder vliegt van de zak af. 'Meel?' 'Wacht nou gewoon.' Mompelt hij. Niet veel later verschijnen er eieren en melk op het aanrecht. 'En nu is het de bedoeling dat..' Voor ik mijn zin af kan maken onderbreekt Evan mij. 'Dat ik voor jou ga koken.' Evan staart met volle trots naar de producten op het aanrecht en dan naar mij. Als ik de woorden in mijn hoofd drie keer opnieuw heb gehoord barst ik in lachen uit. 'Jij en koken?' lach ik! 'Ik kan echt wel iets in de keuken hoor.' Ik lach nog harder. 'Ja, dingen op eten.' ik voel tranen van het lachen in mijn ogen opkomen. 'Wacht maar af.' mompelt Evan. Hij loopt naar me toe en duwt me op een stoel in de keuken. De stoel kraakt even van het onverwachte gewicht. Nog steeds lachend kijk ik toe hoe Evan aan de slag gaat. 'Toen we door Evana rezen waren Sophie en ik degene die deden koken.' Giechel ik vanaf mijn stoel. 'Dat kwam puur door Sophie dat jij ging koken. Bovendien wie heeft er voor gezocht dat jij te eten kreeg toen Sophie er nog niet was? Ik ja.' Zegt Evan. Hij droogt zijn handen af aan zijn broek en gaat dan weer alle keukenkastjes af. Even later beland er een grote bak op het aanrecht. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet in bedwang houden en sta op van mijn aangewezen stoel. Ik ga naast Evan staan en kijk toe. Het is stil en Evan kijkt heel gefocust op wat hij doet. 'Wat doe je?' vraag ik uit het niets. Evan schrikt en laat het zak meel uit zijn handen vallen. De zak beland het aanrecht en het meel stuift op. Een grote hoeveelheid meel is uit de zak gekomen en terecht gekomen op Evan en het aanrecht. 'Elena!' Roept Evan uit. Opnieuw barst ik in het lachen uit. Ik doe een paar stappen achteruit voor ik mijn armen om mijn buik sla. 'Je lijkt wel een spook!' gil ik uit. Voor ik het door heb beland er een grote hoeveelheid meel in mijn gezicht. 'Dat deed jij dus echt niet!' Roep ik naar hem toe. Een duivelse grijns verschijnt op zijn gezicht. 'Stomkop.' mopper ik. Ik loop naar hem toe om een hand vol meel terug te gooien. Op het moment dat ik mezelf uitstrek naar het meel pakt Evan mijn pols. In een soepele beweging trekt Evan me naar zich toe en klemt hij me tussen het aanrecht en hemzelf in. 'Wist je dat je er vet schattig uit ziet met al dat meel op je gezicht?' Evans gezicht is behoorlijk dicht bij dat van mij wat er voor zorgt dat ik me allen op zijn lippen kan focussen in plaats van op zijn woorden. Evan komt dichterbij en ik verlang alleen maar meer naar zijn lippen. Binnen twee seconden ben ik helemaal geobsedeerd door zijn lippen. Evan blaast tegen mijn neus en het meel verspreid zich in de lucht. Evan maakt de afstand weer groter. Verbaast kijk ik hem aan. Wat gebeurde er net? 'Ik kook eerst voor je en dan ben heb jij al mijn aandacht.' De sensuele toon in zijn stem laat de vlinders ontsnappen. Het duurt dan ook even voor ik mezelf weer kan bewegen. Evan heeft al een hoeveelheid meel in e bak gegooid waarnaar ik me naar hem omdraai. 'Hulp nodig?' piep ik. Ik probeer mijn stem onder controle te krijgen maar door die paar secondes is mijn hele lichaam op hol geslagen. Ik vind het nog steeds gek hoe snel mijn lichaam en geest reageren op Evan. Hij is enorm knap en sexy en de sixpack die hij heeft staat hem super goed. Ongewild bijt ik op mijn lip. 'Kom.' Haalt Evan me uit mijn gedachten. Evan duwt een ei in mijn hand en tegelijkertijd trekt hij mij tussen hem en het aanrecht in. Hij pakt met zijn andere hand mijn hand vast en verbaast kijk ik er naar toe. Met Evan achter me en de bak met meel voor me weet ik niet goed wat ik moet doen. Evan heeft zijn handen op die van mij. Hij stuurt mijn handen. 'Kijk zo.' zegt hij. Zijn rechterhand maakt mijn rechterhand los van het ei en met de andere hand brengt hij ons naar de bak. Hij tikt een keer met het ei op de rand van de bak en het ei breekt. Ik schrik en wil mijn hand weghalen. Doordat Evan zijn handen om die van mij heeft lukt dat niet. Evan grinnikt en geeft een kusje in mijn nek. Het ei valt uit zijn schil in het meel. Weer stuift het meel een beetje op. Evan beweegt mijn hand en het valt ergens op het aanrecht. 'En nu?' vraag ik. 'Nog een.' Zegt Evan. Hij doet precies hetzelfde als net. Het tweede ei valt te bak in. Vragend kijk ik Evan aan. Hij komt achter me vandaan en pakt garde uit een van de laatjes. 'Je moet zo het melk rustig in gieten als ik aan het roeren ben.' Legt Evan uit. Ik knik en pak de kan met melk op. Evan roert en rustig giet ik het melk er in. Soms zegt Evan stop, omdat er dan te veel melk is. Daarna ha ik weer door. Het duurt niet lang of Evan heeft genoeg melk voor zijn prutje. Het hele aanrecht zit onder. Evan en ik zelf ook. Evan is niet echt bepaalt iemand die rustig roert. 'En dat moet ik gaan eten?' vraag ik met een vieze blik aan Evan. Evan rommelt weer in alle laatjes en zucht dan. 'Heb wat geduld.' Hij komt tevoorschijn met een pan en wat boter. Evan maakt een vuurtje en zet er daarna de pan op. 'Of je vertelt me gewoon wat je van plan bent.' mompel ik terug.

Ik heb Evan al een poosje staan bekijken en ik heb geen idee wat hij allemaal aan het doen is. Evan is zeker geen top kok, dat is wel te merken. Evan giet wat uit de bak in de pan en wacht dan een tijdje. Vervolgens is hij met wat ander gereedschap bij het prutje aan het kliederen. Ik vertrouw het niet. Ik moet dit zo nog eten. Evan vliegt als een gek door de keuken. Hij dekt zo snel als hij kan de tafel waar aan ik nu zit. Ik heb een paar keer gevraagd of ik kon helpen maar dat mocht niet. Ik moest zitten blijven en afwachten. Ik bekijk de gedekte tafel naast me. Zelfs hier ligt een beetje meel. De tafel is verder gedekt met een mes en vork, een glas en een kandelaar. De kaarsjes branden niet maar dat maakt niet uit. Het bord dat ontbreekt op de tafel staat bij Evan. Na nog wat geklungel brengt Evan het bord naar mij.

'Wat is dit?' vraag ik. Ik bekijk mijn bord. Een goudbruine ronde flap licht op mijn bord. 'Ik noem het een pannenkoek.' Zegt Evan trots. 'Een pannenkoek?' Dit wakkert mijn nieuwsgierigheid wel aan. 'Ja.' Ik pak mijn vork op en prik in de pannenkoek. Het voelt zacht aan. 'Toe nou, eet het.' dringt Evan aan. Ik kijk nog even naar mijn bord. Evan heeft zijn best gedaan om het te decoreren. Er is wat suiker overheen gestrooid en er ligt een framboos op. Ik pak mijn mes en snij een stukje af. Aarzelend maar toch ook nieuwsgierig prik ik het stukje aan mijn vork en stop het in mijn mond. Het mengsel van meel, ei en melk smaakt in combinatie heel erg later. De suiker maakt het extra zoet. Hoe kan het dat ik dit nog nooit eerder heb gehad. 'Lekker he?' vraagt Evan aan mij. Ik knik en neem gulzig nog een hap. 'Als je naar die troep kijkt,' begin ik met mijn mond vol, 'zou je niet denken dat je in staat bent dit te maken.' Evan grinnikt en gaat terug naar het aanrecht. Terwijl ik mijn pannenkoek op eet maakt Evan een hele stapel. Ik heb de mijne allang op wanneer Evan de stapel op tafel zet. Het zijn vrij dikke pannenkoeken, maar ze smaken echt heel lekker. 'Eet jij niet mee?' vraag ik. Ik heb er al best veel op. Ik heb ineens een hele grote eetbui. Waarschijnlijk komt dat omdat ik vanmorgen heb overgegeven. Evan rolt een pannenkoek op en pakt hem van de stapel af. Ik grinnik en eet lekker door.

Als alles op is leun ik achterover in mijn stoel. 'Dat mag je vaker maken.' concludeer ik. Evan lacht en knikt. Ik kijk zuchtend even de keuken door. 'We moeten dit wel even opruimen.' zucht ik nog een keer. Ik sta op en ruim de tafel af. Zodra ik bij het aanrecht ben voel ik twee sterke armen om me heen die me optillen en weg tillen van het aanrecht. 'Ik had jou eerst iets anders beloofd.' zegt Evan zacht in mijn oor. De manier waarop hij het zegt geeft mijn buik al kriebels. Het is een wonder hoe iemand je binnen twee tellen zo verslag kan maken. Evan drukt een kusje onder mijn hoor. 'Oké.' Piep ik. Evan zet me neer en ik draai me om. Ik druk meteen mijn mond op die van Evan. 'Wacht niet hier.' zegt Evan. Het feit dat Evan bedoelt dat ik nog even moet wachten wind me meer op dan ik zou willen. Evan pakt mijn hand en de vertrouwde tintelingen schieten door mijn hand. 'Kom.' Elke keer wanneer Evan dat zegt schieten alle moment waarop hij dat zegt door mijn hoofd. Het veroorzaakt een grotere dierentuin in mijn buik dan dat, dat al is. Evan trekt me de keuken in en begeleid me door het kasteel heen. Ik ren de route uit duizenden. We gaan naar mijn kamer. Meteen sta ik stil. Ik heb vanmorgen overgegeven, dat is helemaal niet opgeruimd. 'Wat is er?' vraagt Evan. 'Mijn kamer is niet schoon gemaakt.' Piep ik. Ik vind het nog steeds een ongemakkelijke actie. Evan knikt. 'De kamermeisjes doen je kamer elke dag. Ik weet zeker dat hij schoon is.' Ik knik voorzichtig. Daar heeft Evan wel gelijk in.