Just A Queen | Boek 2

Boek 2, hoofdstuk 22 - Kroningsdag

Mijn lichtroze jurk word dichtgeknoopt. Vandaag is het zo ver. Mijn kroning. Het werd tijd ook. Er is niks wat deze dag nog kan verpesten. Ik kijk in de spiegel. Mijn lichtroze jurk kleed mijn lichaam mooi af. Het is een slanke dunne jurk met hier en daar wat bloementjes. Mijn haar word opgestoken en vervolgens word er een tiara op mijn hoofd gezet. Deze dag voelt magisch. Voor zo ver de dag al bezig is, vliegt de tijd voorbij. Een positieve emotie neemt de macht over. Ergens ben ik ook wel een beetje zenuwachtig voor vandaag. Er is niks wat fout kan gaan. Flinn word door tig mensen in de gaten gehouden. 'U bent klaar.' zegt het meisje wat mij haren heeft gedaan. 'Dankjewel.' zeg ik. Ik sta op en loop de kamer uit. Onderweg kom Ik Evan tegen. 'Bent u zo ver Prinses?' Evan maakt een kleine buiging en ik grinnik. 'Zeker.' Zeg ik. Ik pak Evans hand en samen lopen we naar de hal. In de grote hal ontvangen we na een aardig tijdje wachten alle gasten. Zodra Anita binnenkomt schrik ik. Ze ziet er heel moe uit. 'Is alles oké?' vraag ik na een omhelzing. 'Het is Alberto. Hij gaat erg slecht met hem.' Zegt Ze zacht. 'Wil je dan niet liever thuis zijn?' vraagt Evan. Anita schud haar hoofd. 'Alberto heeft me weg moeten duwen. Ik had beloofd hier te zijn. Bovendien de buurvrouw past op hem.' Anita zucht. 'We rijden met je mee terug straks.' Zeg ik vast besloten. Voor dat Anita nog iets kan zeggen word ze mee genomen naar haar stoel. Evan pakt mijn hand. 'Het komt wel goed.' zegt hij in mijn oor. Hij plaatst een kus op mijn voor hoofd en loop dan naar zijn plek toe.

Diep adem ik in. Ik hou mijn adem even vast en blaas het vervolgens weer uit. Zo alleen in de grote hal staan geeft me een naar gevoel. Ik loop naar de deur toe en twee wachters willen de deuren voor me open maken. Ik hou ze tegen. Ik heb nog heel even nodig. Ik heb al een aantal keer diep in en uit geademd in een poging mezelf te kalmeren. Ik wist niet dat ik zo nerveus was. 'Kom op Elena, gewoon doen.' spreek ik mezelf toe. Ik adem nog een keer diep in en uit. Ik geef een knikje naar de wachters en ze doen de deur open. Iedereen is stil en kijkt meteen mijn richting op. 'Dit is je dag Elena,' Zegt Bata in mijn hoofd. 'Ik had gewild dat jullie hier waren.' denk ik. 'We zijn er in ieder geval op deze manier bij.' Zegt Lea. 'Nou loop. Je kan hier niet blijven staan.' zegt Adéna. Dat kan ik zeker wel, het zou alleen de sfeer verpesten. Ik adem in en begin met lopen. Moeder en vader staan helemaal aan het einde van de hal, op een soort podiumpje. Ik voel mijn hart in mijn keel. Ik speur de zaal af naar Evan. Hij zit helemaal vooraan. Bijna bij mijn ouders. Hij zit naast Anita. Aan zijn andere kant zitten Sophie en Flinn. Het is gek om Flinn hier te hebben. Hij heeft zich de afgelopen dagen weten te gedragen, maar toch vertrouw ik hem niet. Er is iets aan die man. Hij is gewoon iets van plan maar hij wacht op het juiste moment. Mijn ogen rusten vervolgens op Evan. Meteen leg ik een hand op mijn buik. De vinders dansen meteen rond. Hij lacht bemoedigend naar me. Dit was het steuntje wat ik nodig had.

Ik adem al de ingehouden lucht uit en kijk naar mijn ouders. Voor ik het weet sta ik voor hun neus. Moeder kijkt trots. Ze doet moeite om haar tranen binnen te houden. Van vaders gezicht is geen emotie te zien. Ik ga er maar van uit dat hij ook trots is. Ik maak een korte buiging naar mijn ouders. Vervolgens neem ik plaats naar mijn moeder en maak een buiging naar alle mensen in de zaal. De mensen buigen terug en gaan weer zitten. 'We zijn vandaag bij elkaar gekomen voor het aftreden van Koning Stefan van Evana en Koningin Lydia. Hun dochter Elena van Evana volgt hun plek op.' Zegt een meneer naast me. Hij was me niet eens opgevallen. Ik pluk ongemerkt aan het stofje van mijn jurk. Ik ben zenuwachtig. 'Koning Stefan, bent u zover?' 'Jazeker.' Zegt mijn vader. De meneer loop voor me langs naar mijn vader. Vader buigt een beetje zodat de meneer zijn kroon kan pakken. Hij legt mijn vaders kroon op het tafeltje achter ons. 'Koningin Lydia?' Mijn moeder doet hetzelfde als mijn vader. Met de kroon in zijn handen kijkt de meneer mij aan. 'Prinses Elena, mag ik u vragen naar voren te stappen.' Ik laat mijn jurk los en knik. Ik doe een stap naar voren en draai mezelf om naar de man. Tot nu toe verloopt alles nog volgens plan. 'Met deze kroon treed u in de voetstappen van uw ouders,' De man verteld een heel verhaal. Zo verteld hij dat het hoofdbloed van de koninklijke familie de beslissingen neemt en de aangetrouwde familieleden daar niet veel tegen in te brengen hebben. Hij verteld over de regels van de wet. Nu komt het gedeelte waar bij ik dingen moet zeggen. Ik richt mezelf tot alle mensen in de zaal. Ik slik in een keer alle zenuwen weg.