COLD ACTRESS

Chapter 24

ZIA's POV

Nandito ako sa harapan ng salamin. Doing my make up, tinakpan ko na din ang eye bags ko.

Why did I just wasting my tears because of him? He is nothing but a liar. He hurt my feelings, he used me all this time... And he also changed me. But for now, I am not cold than he expected to be. I'm gonna be more colder. I have to treat them like a trash especially him!

I'm sorry god if dinamay ko pa sila pero kung hindi dahil sa kanya ay hindi sana ako maging ganito ngayon.
But of course may konsensya rin ako. I don't think na ipalabas ko pa ang ngiti ko sa kanila.

When I'm done my make up routine ay lalabas na ako sa kwarto ko with my poker face.
"Zia my daughter! Come sit here, eat your breakfast with me." Ligayang sabi ni Dad. I know hindi pa niya alam tungkol kay Zanriel. And I don't want him to know it.

"*sigh* Okay dad." Sabi ko, of course mahal ko ang Dad ko so I have to follow him.
"May problema ba? Narinig kitang umiyak kagabi." Alalang tanong niya.
Umiling lang ako at hindi ngumiti.
"Wala Dad. Maybe I just stressed out." Sagot ko.

"*sigh* I lost my appetite. Can I go now?" Tanong ko kay Dad, tumango siya.
"Hmmm sige anak, bumalik ka agad ha." Sabi niya at humalik sa noo ko.
Lumabas agad ako sa mansion at sumakay sa Lamborghini ko.

Fast Forward

"Hala nandito na si Zia." Sabi ng dalawang receptionist. Wala na akong pake sa kanila at binigyan ko sila ng cold stare ko.
"Any problem?" Cold kong tanong.

Parang natatakot na sila sakin dahil noon ay hindi ganito ang pag treat ko sa kanila. Hindi na sila sumagot pa at wala naman akong magagawa kundi pumunta agad sa opisina ni Direktor.

Ilang minutong nakalipas ay pumasok na ako, nakita ko silang Direktor at Lewis nag uusap. Napatayo silang dalawa at gulat na gulat nang nakita nila ako.
"What are you looking at?" Cold kong tanong.

"*gulp* Uh Zia, okay ka lang ba?" Tanong ni Lewis. I scoffed.
"Oh so you knew?" Sarkastikong sabi ko.
"Zia I'm sorry for what Zanriel--" Naiinis agad ako nang narinig ko na naman ang pangalan sa demonyo.

"Zanriel? Who's Zanriel hm? Nakilala ko lang ang Zanriel sa demonyohan!" Galit kong sabi.
"So next time, wag na wag mong sabihin ang pangalan niya sa harapan ko." Utos ko kay Direktor. I know it's a little disrespectful.

"But Zia.." Sabi niya.
"Okay fine..." Bulong niya, napabuntong hininga nalang siya.
"And Lewis!" Tawag ko sa kanya. Napagulat si Lewis.
"U-Uh yes?" Utal niyang tanong. Alam kong nadala lang siya sa gulat.

"From now on, you're my manager." Cold kong sabi.
"Sige Zia." Sabi niya. Biglang tumunog ang telepono ni Direktor.
"Yes?" Tanong niya.

Hindi nagtagal ay napalaki ang kanyang mga mata.
"Ah sige sige, hintayin mo siya sa labas at huwag mo siyang papasukin." Utos niya sa kabilang linya.

"May problema ba direktor?" Tanong ko.
"Oo Zia very, nandito si Zanriel sa labas ng kompanya natin." Sabi niya.
K

inuyom ko ang kamao ko. Is he that brave huh?

"Shit!" Sigaw ko at lumabas na kaming tatlo sa opisina ni direktor tsa'ka pumunta sa entrance. And then I saw him, the traitor....
"Anong nangyari dito?" Cold kong tanong sa security guard.

Ramdam kong tumingin din si Zanriel sakin but I don't fvcking care. If he suffered then suffered! Ganyan na ba yan kadali gamitin ako???
"Miss Zia, si Zanriel kasi eh gustong makapasok sa kompanya." Takot na sabi ng guard.

At ngayon ay tumingin na ako sa kanyang mga mata, mapula ang kanyang mga mata at alam kong galing din siya sa pag iiyak. Wow ha! Umiyak pala ang naka traydor sakin tsk!!!
"What the hell are you doing here?!" Sigaw ko sa kanyang harapan.

"Zia please--" Sinampal ko siya agad.
"How dare you called me Zia? Call me Miss Zia!! Ang kapal ng mukha mo din eh no? Mahiya ka naman sana!" Sigaw ko habang galit na galit ako.

"I'm sorry..." Pag mamakaawa ni Zanriel. Hindi na mapigil ni Zia ang buong galit niya kay Zanriel kaya lumapit siya tsa'ka natulak niya ito sa sahig. Hindi man lang nakatayo si Zanriel.

"Sorry? Para saan? Sa pagiging demonyo mo? Pero hindi!" Sigaw ko sa kanya.
"I don't need you anymore Zanriel.. Umalis ka na sa harapan ko!" Utos ko sa kanya.

Tinulongan ng mga guard si Zanriel sa pagtayo. Tumingin ulit si Zanriel sa mga mata ni Zia at unti unting umalis sa harapan nito.

Tumulo na ang luha ni Zia pero agad niya ito pinunasan. Pumasok na siya sa kompanya at sumunod na rin si Lewis.

6 months later

It's been a six months since hindi nagparamdam si Zanriel. At nag alala na rin si Zia tungkol sa kanya pero hindi niya ito pinakita.

Nandito sila sa harap ng madaming tao as the winner of movie competition.
"Thank you all of you for supporting our movie and especially our main characters! Which is Zia Ziendravere and Jexter Denkardo." Sabi ni Direktor.

Nagpalakpak ang mga tao tsa'ka binigyan ng trophy namin. It's our second winner! Si Frank ay nakulong dahil sa nagawa niya tungkol sa amin and it's because ang ginawa niya is cheating.

Napaisip ko na naman si Zanriel... I think I started to regret... Hindi ko nalang sinasabi sa kanya sa hindi humarap sa akin.

I miss him.

"Let's take a picture guys!" Sigaw ni direktor. Nag pose na kami tsa'ka nakuhaan na kami ng mga litrato.

Ilang minutong nakalipas ay nandito ako sa starbucks habang uminom ng paborito kong coffee.

Biglang may umupo sa harapan ko. Napatingin ako at si Lewis pala kaya tinaasan ko siya ng kilay ko.

"May problema ba?" Tanong ko sa kanya.
"Yeah..." Lungkot niyang sabi. Parang na seryoso siya bigla, ano kayang nangyari sa kanya?

"Ano yon?" Tanong ko sa kanya habang uminom. Bumuntong hininga si Lewis.
"Iniisip mo pa ba si Zanriel?" Tanong ni Lewis. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang narinig ko ang pangalan na yon.

"Tsk bakit?" Galit kong sabi. Pero totoo palang ay pinatawad ko na siya matagal na.
"Alam kong galit ka pa rin sa kanya pero mas mabuti na alamin mo to.." Sabi niya na medyo naluluha na rin.

Halos ang kamay niya ay nanginginig na. Hinawakan ko yon at tumingin sa kanyang mga mata.

"Sabihin mo na sa akin Lewis, anong nangyari kay Zanriel?" Tanong ko sa kanya.

"M-May sakit siya... Liver cancer, stage 4." Napalaki ang mga mata ko sa narinig ko.
"Ano?!" Gulat kong tanong. Hindi ito maari!!

"Totoo talaga Zia... Ito oh may liham siyang binigay sayo." Sabi niya habang bigay niya sakin ang liham. Tumulo na ang mga luha ko at umalis na si Lewis sa harapan ko dahil ayaw niyang makita ko siyang umiyak.

Binuksan ko yon at binasa habang kaba na kaba.

Dear mahal kong Zia,
Alam kong galit na galit ka parin sa akin pero gusto ko lang sabihin sayo na mahal kita at hinding hindi ko kayang mawala ang pag mamahal ko sayo and I hope na dumalaw ka sa akin ngayon..