Just One Day || Taehyung

13

Beklediğim koridoru merakla izliyordum. Neden burada beklemem gerektiğini bilmiyordum. Sadece Taehyung'la bir buluşma ayarlamaya çalışıyorduk. Buluştuktan sonra bir telefon almış ve bir şeyleri unuttuğuna dair şeyler söylemişti. Biraz beklememin problem olup olmayacağını sormuştu ve sorun olmayacağını söylediğimde buraya gelmiştik. Hızla beni koridorda duran sandalyelere oturtturmuş ve biraz ilerideki kapıdan içeri girmiş, beni yalnız bırakmıştı. Hastaneyi andıran bir yapısı vardı buranın ama hastane olmadığına emindim. Duvarlarda garip tablolar vardı. Beklemekten sıkıldığım için her birini tek tek incelemeye koyulmuştum. Sonuncu tablo fazlasıyla güzel bir manzaranın resmedilmiş haliydi.

"Beğendin mi?"

Narin bir erkek sesi kulağıma dolduğunda arkamı döndüm. Taehyung'un yanında duran adamın gözleri gülüyordu. Beyaz bir önlük giymiş ellerini önlüğün cebine sokmuştu.

"Evet. Manzara resimlerini seviyorum. " diyiverdim kim olduğuna anlam veremezken. Elini uzatarak şirince gülümsedi.

"Merhaba. Sen Mi Sun olmalısın. Ben Kim Seok Jin."

Garip bakışlarım Taehyung'un üzerinde gezindikten sonra onaylayarak başımı salladım ve elimi uzattım.

"Memnun oldum."

Taehyung yanıma geçip sıkıca elimi tuttu. Bu his garip bir histi. Bir kaç hafta önce böyle bir anı hayal edemezdim. Ellerinin içinde güvende hissediyorum. Ait olduğum yerin burası olduğunu bilerek ilerliyorum.

"Mi Sun, Seok Jin hyung benim psikoluğum." Dedikten sonra kafamda taşlar yavaş yavaş yerine oturmaya başlamıştı. Seok Jin'e döndüm. Bakışlarım öncekilerine oranla daha yumuşak yüzünde gezmişti. Bazı probleleri olduğunu biliyordum ama devamlı terapi görecek kadar ileri seviyede olduğunu fark edemediğim için kızdım kendime. Kalbimde bir sızı hisseder gibi oldum. Kısaydı.

"Evet ben Taehyung'un psikoloğuyum. Ve seni çok merak ediyordum. "

Geriye doğru kafasını atarak bir kahka patlattı. Seok Jin'in gülüşüyle birlikte ben ve Taehyung da gülmüştü.

"Beni yeni tanıdığınızı zannediyordum?"

Şüpheyle gözlerimi Taehyung da gezdirdim. Demek ki psikoloğuna benden bahsetmişti. Bir an kanıma hızla bir merak duygusu yayıldı. Hakkımda ne söylediğini neler anlattığını merak ettim.

"Son zamanlarda sadece senden bahsediyor." Dedi gülerek. Taehyung utançla gözlerini kaçırırken devam etti. "Hızlı bir gelişme gösteriyor ve bunun senin sayende olduğunu mutlulukla söylemeliyim. "

O an söylecek hiç bir kelime geçmedi aklımdan. Sadece dönerek Taehyung'un gözlerine odaklandım, elini daha sıkı tuttum. Ona iyi geldiğimi herkes söylüyordu. Ve ben her seferinde utanıyordum çünkü başka birinin kaçacağı bir liman olacağım hiç gelmezdi aklıma. Ben her zaman kendine bile zor yeten biri olmuştum. Taehyung hayatıma girene kadarda sadece kendime yetecek kadar enerjim ve gücüm olduğunu düşünüp duruyordum. Daha sonra o hayatıma girdi ve ben kendimi keşfetmeye başladım. Kendime zor yettiğini düşündüğüm gücü Taehyung'la paylaştıkça daha da arttığını fark ettim.

Taehyung seninle her yeni gün, yeni bir ben buluyorum.

"Teşekkür ederim. " Gözlerimi Taehyung'tan ayırarak yeniden Seok Jin'e döndüm. "Gerçekten teşekkür ederim. "

Seok Jin mutlulukla gülümsedi, elini omzuma koyarak hafifçe patpatladı ve ikimizede bir hastasının geleceğini söyleyerek veda etti. Eline daha sıkı tutunmuşken boş koridorda ayak seslerimiz yankılandı. Hafif klor kokusu başımı döndürdü ama klor kokusunu sevdiğimden daha derin bir nefes çektim içime.