Forgetting Samuel

Kabanata 60

Kabanata 60
Get

The only thing he’s hearing is the increasing beat of his heart.

Pakiramdam ni Samuel ay maging ang dalawang tainga niya ay tumitibok na habang tinatakbo niya ang mahabang high way ng Agoncillo na nagkokonek sa Pintados. His limbs were too long, he had no problem with running. Mas mabilis siyang makakapunta sa destinasyon niya dahil malalaki ang bawat hakbang niya. Huwag lamang siyang magkakamaling tumigil.

Kulay kahel at rosas na ang langit. Kitang-kita ni Samuel ang horizon sa kaniyang kanan habang tumatakbo. Pababa na ang araw. Hapon na rin nang makatuntong siya ng Sitio Malabon kanina.

He was tired and exhausted, pero buo ang isip ni Samuel na makauwi agad.

He needs to see Adelaide now. Wala nang kahit na anong makakapigil pa sa kaniya.

He heard a distant car running, on the same way he is. Hindi siya lumingon upang ikumpirma. Kanina pa niya paulit-ulit naririnig ang tunog, pero wala naman. It was all in his mind. Like a mirage, deceiving his desperate heart. He didn’t break from his running. Pawis na ang kaniyang katawan. He even removed his coat kanina dahil sa exhaustion na naramdaman, at isa pa’t, init na init na rin siya.

Tumigil ang kotse sa pagtakbo nang mapadaan sa gawi ng binata.

“Samuel?”

Napatigil si Samuel sa pagtakbo nang marinig ang pamilyar na boses ng kaniyang sister-in-law.

Hinabol ni Samuel ang kaniyang hininga bago ipinihit ang katawan patungo sa direksiyon ng pamilyar ngang kotse ni Caligula De Asis-Dalton.

“Cali.” aniya at napahawak na sa kaniyang magkabilang tuhod. “I fucking need your help.” paanas nang sambit ni Samuel habang hinahabol ang kaniyang hininga.

Concern was written in Cali’s face when he saw the desperation in Samuel’s eyes. Agad nitong binuksan ang sariling pinto at saka lumabas upang tulungan ang kaniyang kuya sa pagpasok sa passenger’s seat.

Cali started the engine again when they already settled down inside.

“What are you doing here? Where’s your car?” tanong ni Cali nang muli ay tumakbo na ang kaniyang kotse. Hinimas ni Samuel ang kaniyang magkabilang sentido at saka isinandal ang katawan sa backrest ng passenger seat.

“Long story cut short, drive me home.” sambit na lamang ni Samuel.

Napabuntong-hininga si Cali. “Okay.” she simply said and drove her way out of the high-way.

There is an envelop in Samuel’s seat. Nauupuan niya iyon, pero dahil sa frustration at pag-iisip kay Ady ay hindi na lamang niya pinansin. Cali was also too focused with driving and she never pointed it out to him. So, he guessed the envelop wasn;t that important. Dahil ayos lang na maupuan ito.

Cali looked back at the backseat. Maya’t maya ay napapalingon siya, tapos ay nagpo-focus na sa daan.

“Hey, Samuel, can you look sa floorboard ko kung may nalaglag na envelop?” she asked and glanced briefly at Samuel.

Hindi lumingon si Samuel sa kaniya. He was staring at the darkening clouds. Papalubog na ang araw ilang minuto na lamang.

“I’m sitting on it.” he answered and lifted himself a little. Inabot niya ang envelop sa ilalim niya.

“What’s in it?” Samuel asked when he finally got his hand with the envelop. He smoothen it down, especially the already crumpled corners, dahil sa pag-upo niya dito.

“Nothing.” Cali shrugged, “Just matters with Stephen’s affair.” puno ng pang-uuyam niyang dagdag.

Napanngiwi si Samuel sa narinig. “Can I look into it?” he asked.