|chapter twenty two: happiness|
Nica's POV
"Hoy Nica, halika nga." Tawag saakin ni Jelo, isa sa mga ka-klase kong binabae, kasama niya si Nathalia, isa sa mga friends ko.
Nakangiti akong lumapit sa kanila. Baka may mga chika na naman ang mga loka.
Napalingon ako sa dalawang taong nag-aasaran sa likod, malapit samay pinto--Ja at si Chan.
Napangiti nalang ako.
Seeing them really happy with just the company of each other, makes my heart really happy too.
Napalingon ulit ako sa kanila, "Ano?" I asked them, smile is still plastered on my face.
"Ano ba 'yang si Chan? Porket nag-break na sila nung si Joe, lalapit-lapit na naman kay Justin?" Walang prenong tanong ni Jelo.
Agad din akong napatingin kay Nathalia nang magsalita siya. "Oo nga. Pagsabihan mo nga 'yang si Justin na itigil 'yang ginagawa niya. Are you just gonna stand there and let him hurt her again?"
At that moment, I'm on the verge of crying but I try my best not to. I just smile at them while there's still that look on their faces--like they knew everything.
Bullshit.
Those who speak without knowing what really happen, they must be really full of bullshits.
I just want Justin and Chan happy. That's it.
But why do everything is not cooperating and is so fucked up? Am I really suffering from karma right now?
I knew this was all my fault.
Every 24th of August, Justin would chat me and say...
One year na sana kami.
Two years na sana.
At times, she would just randomly bring up that kind of topic.
"We could've been celebrating our monthsary today." She smiled. "Two years and three months."
And everytime she'll mention that? It really hurts like hell.
I'm really blaming myself for them not being together. I am really desperate to keep them in touch because everything is good at guilt-tripping. It's hard for me to get my shits together so I have to do something before they regret and blame destiny.
At kita mo naman 'tong buhay na 'to. Kung kailan nakikita kong magiging ayos na ulit ang lahat, t'saka naman parang guguho ulit.
Hindi ko nalang ik-kwento 'tong sinabi saakin ng mga taong 'yon. Hindi naman 'yon makakatulong kung ik-k'wento ko pa sa kanila.
What's important is that I know the truth.
The three of us, knows the truth.
"Okay ka lang ba?" Tanong ni Ja kaya naman napatango ako't ngumiti ng pilit. "Sure ka?" Ulit niya kaya sinamaan ko siya ng tingin kaya natawa siya.
"Gutom lang ata 'yan." Narinig kong sabi ni Chan habang nakatingin sa quadrangle at nakapangalumbaba.
"Tss, kanina pa 'yan lumalamon, gutom pa din?" Inis na sabi ni Ja kaya naman umiling lang ako habang ngumingiti.
"May naalala lang ako." Palusot ko nalang kaya napatango nalang sila.
Bumuntong-hininga ako. "Huy Chan, si Joe oh!" Sabi ni Ja kaya naman pareho kaming napatingin ni Chan sa tinuro ni Ja.
"Ibaba mo nga 'yang kamay mo, baka mamaya sabihin pinag-uusapan natin siya." Seryosong sabi ni Chan habang ibinababa ang braso ni Ja.
"Eh totoo naman. Pinag-uusapan naman talaga natin siya ah?" Natatawang sabi ni Ja kaya naman napa-iling nalang ako.
"Hindi ba kayo nagalit sa'kin?" Biglang tanong ni Chan.
"Bakit kami magagalit sa'yo?" Taas ang kilay kong tanong sa kaniya.
"Eh ikaw, Justin, 'di ka ba nagalit sa'kin?" Tanong niya ulit.
Umiling si Ja habang nakatingin pa din sa baba. "Girlfriend mo 'yon eh, dapat sundin mo. Kesa naman kami pa maging dahilan ng pagbe-break niyo." Natatawa pa niyang sabi.
Chan let out a heavy sigh and chuckle awkwardly.
I close my eyes.
Fuckin' conscience.
Nang mag-uwian, nagsabi si Chan saamin na mayro'n pa daw siyang gagawin sa school at pina-una na niya na kaming umuwi.
"Kanina ka pa tahimik simula no'n tinawag ka nila Jelo ah?" Pansin ni Ja saakin kaya sinamaan ko siya ng tingin at natawa lang siya. "Ano ba sinabi sa'yo ng baklang 'yon?" Tanong niya.
"Ano ba 'yang si Chan? Porket nag-break na sila nung si Joe, lalapit-lapit na naman kay Justin?"
"Oo nga. Pagsabihan mo nga 'yang si Justin na itigil 'yang ginagawa niya. Are you just gonna stand there and let him hurt her again?"
I close my eyes when my vision is starting to blur. "Asar," bulong ko.
"Ano?" Tanong niya naman kaya nilingon ko siya. Itinaas niya ang kaniyanh kilay at ngumiti ng nakakaloko. "Uyy, baka nagse-selos ka 'no?"
"Selos?" Tanong ko, hindi makapaniwala.
"Oo," nakangiti pa din siya ng nakakaloko. She sigh and put her hand on her pocket. "Kasi 'di ba? Nabalitaan mo 'yong pagbigay ni Jelo ng love letter kay Enrico?" Natawa pa siya ng bahagya.
Nakangisi akong umiling. "Bakit ako magseselos eh hindi lang naman love letter binigay ko do'n sa slap soil na 'yon."
Natawa siya sa sinabi ko kaya naman mas lalo akong naiyak.
Shit talaga.
"Ang saya ngayon ng araw ko." Rinig kong bulong kaya naman hindi na ako kumibo pa. "Guess you're that happy to be speechless, Nica." Nilingon ko siya at nakita ko kung paano siya umirap.
Pinalo ko siya sa kaniyang balikat at natawa naman siya.
"Hindi ka ba talaga nagalit no'ng--"
"Nah-uh." She said as she shook her head. "May karapatan ba ako?"
"Why are people asking for their rights to express themselves? If you feel jealous, then stand with it. You don't have to ask for your rights because it's given. We're all human, we tend to get hurt and be happy. That's that, Ja, okay?"
Tahimik lang siya habang naglalakad kami kaya naman nilingon ko siya at nakakunot ang noo niya. "Bakit ang seryoso mo? Ano ba sinabi sa'yo nila Nathalia?"
I close my eyes as I shook my head. "Nothing."
But I'm already at the verge of crying.
Everything felt stupid. So stupid just like me, myself and I.
"Eh bakit ka umiiyak, ha?" Nang marinig ko ang tanong at ang boses niya, mas lalo pa akong naluha. "Tangina, anong sinabi nila sa'yo ha?"
"Ano ba 'yang si Chan? Porket nag-break na sila nung si Joe, lalapit-lapit na naman kay Justin?"
"Oo nga. Pagsabihan mo nga 'yang si Justin na itigil 'yang ginagawa niya. Are you just gonna stand there and let him hurt her again?"
"I'm not letting the both of you hurt each other again. I just want to see the both of you being happy again with each other. That's just it."
