Bu acı değil Miona bu başka bir şey belki bir benzerlik, isim benzerliği. Bu sen değilsin menekşe değil daha çok bir kaktüs. Menekşeleri hissetmiyorum ruhumda yerin dolmuş gibi, boş bir doluluk bu hissettiğim. İstemiyorum Miona, karanlıkta yürümek istemiyorum. Düşünmek istemiyorum seni kalem sesleriyle, kalem sesleri bir müzik ve ben etrafında delice dans ediyorum. Delice dans eden bir deli. Yaptığım hareketlerin, söylediğim sözlerin hiçbir manası yok. Sadece düşünmek istemiyorum. Fakat yine varıyorum başlangıç noktama. Yine düşünüyorum dalıyorum nehirlerine savruluyorum. Bir kalbim var ve birçok nehir, sahi bir kalp kaç nehirden su içebilir? Zamanımın daraldığını hissediyorum Miona sensizce zamanım daralıyor. Yollarında ölmek istemezdim. Masamdan kalkıyorum aklımda kalemimin sesleri ayak seslerine karışıyor. Bu bir döngü su, masa, kalem, ayak sesleri, dans müzik... Delir. Sahi, bir kalp kaç seste delirebilir? Hayır, saplantılı değilim sadece istediğim olmadı. İstemediğim düşünmek, istediğim düşünmemek. Bu engel değil bir kalp kaç engelde yenilebilir? Olmak istediğim yabancı bir şehir, Mionalar şehri. Miona kuşları, ağaçları, çiçekleri, rüzgarları, bisikleti, bakkalı... Bu çok uzak değil. Ah en önemlisini unuttum, Miona kaldırımları. Sahi, bir kalp kaç kaldırımda atabilir? Benim tek başlangıç noktam var senin ise binlerce bitiş çizgin bu eşit değil adaletli hiç değil. Müphem bir oyunbozansın. Ah, bunu menekşeleri gizli gizli soldurmandan anlamalıydım. Hayır, aptal değilim. Bu bir döngü, su, masa, kalem, ayak sesleri, dans, müzik... Ve delir. Sahi, bir kalp kaç defa delirebilir? Yalan söylerim bu hiç de zor değil. Bak daha demin örneğini bile verdim. Başlangıç noktamdayım menekşelerle selam yolladım tüm bitiş çizgilerine. Bir başlangıçtan tüm bitiş çizgilerine. Sahi Miona, bir kalp kaç başlangıç noktasında bitebilir? Neyse, ben döngüme devam edeyim. Su, masa, kalem, ayak sesleri, dans, müzik ve... Delir.
