Novem

259 70 39
                                    

Bu gece sanki karanlığı ömrüme adadım
Yıllar geçmiş tozlu güneşlerin ardından
Bir göç olmuş benden sana uzanan
Yabancı bir el tutmuş sevdiğim şarkıları

Bu gece bir tren gönderiyorum ömrümden ömrüne uzanan
Ya da bir kahve fincanı
İçine umutlarımı ektim
Ay'ı görünce çiçek açan

Kaskatı kesilmiş yüreğimle
Beceriksiz ellerimle
Yüreğine dokunmaya geldim
Kabul buyur beni

Gözlerin kahve renginde, kırk yıllık ömür bağışlıyor bana
Fakat ben henüz öğrenciyim gönül kaldırımlarında
Yediğim sabahlar içtiğim gecelerim var hala
Tüm sınavlardan kalıyorum gözlerine bakınca

Bu gece ay tutuldu bir çiçeğe
Bu çiçek ihanet eder gündüzlere
Hatta geceyi sever, ay'ı sever
Kim bilir, belki de bir gün beni sever

Bu gece karanlığı hapsettim vücuduma
Tüm yıldızları doldurdum avuçlarına
Gezegenler iliştirdim parmak uçlarına
Ve evreni yolladım sana kuşlarımla

MionaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin